نمایش نتایج: از شماره 1 تا 5 , از مجموع 5

موضوع: (¯`’★• ♥ نوروز جشن آفرینش ♥ •★’´¯)

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,787
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,468
    مورد تشکر
    204,199 در 63,577
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    (¯`’★• ♥ نوروز جشن آفرینش ♥ •★’´¯)




    نوروز جشن آفرینش

    نوروز و جشن نوروزی در میان ایرانیان چنان اهمیت داشت كه برخی از جشن های مهم را به شمار روزهایی كه تا نوروز فاصله داشت می خواندند

    بیشتر روایات اسطوره ای ـ افسانه ای ایران دوره پیشدادی را زمان پیدایی نوروز و جمشید چهارمین پادشاه پیشدادی را بنیانگذار نوروزو آیین نوروزی به شمار آورده اند

    از پیشینه تاریخی نوروز و آیین های آن اطلاعات مستند و دقیقی در دست نیست. نوروز و جشن نوروزی یك آیین كهن و همگانی و مربوط به نو شدن و جوان شدن طبیعت است. در اقوام مختلف جهان و بومیان ایران، پیش از آمدن آریایی ها به ایران، نوروز از مهمترین اعیاد بوده است.

    مهرداد بهار نوروز را یك جشن همگانی در فرهنگ ایران و بین النهرین و آیین نوروزی را یك سنت كهن و احتمالاً رایج از هزاره سوم پیش از میلاد و در منطقه می داند و می نویسد: این آیین یا همراه با كوچ بومیان نجد ایران به بین النهرین به آن سرزمین رفته، یا هم زمان در سراسر منطقه وجود داشته است.

    نوروز در فرهنگ های منطقه در اقوام سامی نیز از كهن ترین زمان ها شناخته شده بود. نیز در بسیاری از مردم جامعه های عرب دوره جاهلیت آن را جشن می گرفتند. در اوستا به نوروز اشاره ای نشده است و مهرداد بهار اشاره نكردن به نوروز را در اوستا به علت زردشتی نبودن این جشن و مرسوم نبودن چنین آیینی در شرق ایران احتمال داده است. در نوشته های پهلوی و مانوی از نوروز، جشن اول سال نو بسیار گفته شده است. در تخت جمشید نیز كه یك مركز آیینی ـ دینی بوده، مراسم نوروز برگزار می شده است.





    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  2. تشكرها 2

    مدير اجرايي (20-03-2012), نرگس منتظر (17-03-2012)

  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,787
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,468
    مورد تشکر
    204,199 در 63,577
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض




    بیشتر روایات اسطوره ای - افسانه ای ایران دوره پیشدادی را زمان پیدایی نوروز ، و جمشید، چهارمین پادشاه پیشدادی را بنیانگذار نوروز و آیین نوروزی به شمار آورده اند.

    بنا بر پژوهش هایی كه روی آثار سنگ نگاره ها و كتیبه های مانده از دوره هخامنشیان انجام شده، مردم آن زمان به درستی با نوروز آشنا بوده اند و نوروز را به عنوان آیینی كهن به هنگام گردش سال جشن می گرفته اند. پادشاهان هخامنشی از تخت جمشید كه محلی مقدس و مخصوص نیایش بود، به هنگام نوروز برای برگزاری آیین های ویژه نوروزی و استقبال از نمایندگان اقوام و مردم مختلف استفاده می كردند.

    هر سال ، نمایندگان اقوام مختلف مادی ، عیلامی ، بابلی ، خوزی ، آشوری ، هندی ، تونسی ، آفریقایی و. . . با پوشاك قومی - ملی خود ، در تخت جمشید گرد می آمدند و نوروز و نو شدگی سال را در كاخ آپادانا، در برابر شاه جشن می گرفتند و هدیه های خود را به پادشاه ایران اهدا می كردند.

    در دوران اشكانیان (۲۵۰ پ م تا ۲۲۶م) و ساسانیان (۲۲۶ تا ۶۵۲ م) مردم نوروز را بنا بر سنت های فرهنگی رایج در فرهنگ مردم ایران در آغاز سال نو جشن می گرفتند. نوروز و جشن نوروزی در میان ایرانیان، چنان اهمیت داشت كه برخی از جشن های مهم را به شمار روزهایی كه تا نوروز فاصله داشت، می خواندند. ایرانیان مسلمان ، نوروز را هم چون نیاكان خود جشن می گرفتند و در برگزاری آیین های نوروزی در آغاز بهار، سخت می كوشیدند.


    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  5. تشكرها 2

    مدير اجرايي (20-03-2012), نرگس منتظر (17-03-2012)

  6. Top | #3

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,787
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,468
    مورد تشکر
    204,199 در 63,577
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض




    در سرزمین های اسلامی، سه گونه عید در آغاز سال وجود داشت.

    ۱ ) آغاز سال ایرانی یا شامی كه مصادف با اوایل بهار بود.

    ۲ ) آغاز سال قبطی [مصر] كه به آخر اوت [نهم شهریور] می افتاد.

    ۳ ) و بالاخره آغاز سال هجری قمری كه هر سال تفاوت می كرد. بر این عیدها باید آغاز سال ایرانی قدیم را كه آغاز تابستان بود نیز افزود.

    مردم نومسلمان ایران و حكومت های ایرانی محلی در دوره عباسیان و حكومت های توانمند ایرانی پس از عباسیان به ویژه سامانیان (۲۶۱ تا ۳۸۹ ) در خراسان بزرگ و بوئیان (۳۲۰ تا ۳۴۸ ) در ایران جنوبی و عراق در زنده و پویا نگه داشتن نوروز و آیین های نوروز در میان جامعه مسلمان نقش بسیار مهمی داشتند.

    در دوران اسلامی به خصوص در دوره صفوی، جشن و آیین های نوروزی با برخی از آیین ها و آداب اسلامی درآمیخت و رنگ تازه و مفهوم دینی گرفت. برای اعتبار بخشیدن به رفتارهای مسلمانان در آیین های نوروزی ، و شرعی و روا دانستن آنها، مجموعه ای حدیث و روایت در چگونگی پیدایش نوروز و ارزش و اعتبار و تقدس آن نقل و گردآوری كردند.

    این حدیث ها و روایات شأن و منزلت نوروز و آیین های مربوط به آن را در نزد شیعیان ایران بیش از پیش بالا برد و به آنها اهمیت بخشید.



    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  7. تشكر

    مدير اجرايي (20-03-2012)

  8. Top | #4

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,787
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,468
    مورد تشکر
    204,199 در 63,577
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض




    با نگاهی گذرا به تاریخ و فرهنگ ایران باستان درمی یابیم که نیاکان ما برخلاف سده های اخیر در طول سال، به مناسبت های گوناگون مذهبی و طبیعی، جشن ها و جشنواره های زیادی را برگزار می کردند که علیرغم جنبه های دینی اغلب این جشن ها، هیچ کدام خالی از شادمانی و تفریح و تفرج نبوده و در میان حدود بیست جشن و جشنواره ی سالیانه، حتی یک مراسم عزاداری همگانی به چشم نمی خورد.

    مهم ترین جشن های مذهبی ایران باستان، جشن های موسوم به "گاهنبار" بوده اند که با توجه به مراحل شش گانه ی آفرینش در دین زرتشتی، در شش "گاه" برگزار می شده اند. ششمین مرحله ی آفرینش، آفرینش "انسان" است که زمان آن مصادف با نیمه ی دوم اسفند ماه بوده و به همین مناسبت جشن یا "گاهنبار" (hamaspah medim) نامیده میشده است. در این گاهنبار بیش و پیش از هر چیز "یاد" درگذشتگان گرامی داشته می شد و به شادمانی "فروهر" یا ارواح مردگان مراسم های ویژه ای برگزار می گردید که هنوز نیز نشانه هایی از آن را می توان در خانه تکانی و زیارت قبور مردگان در روزهای پایانی سال باز یافت.

    همچنین جشن میلاد "ایزد مهر" نیز هنوز در قالب " شب چله" و " شب یلدا " گرامی داشته میشود. اما از جشنهای دیگر تنها نامی مانده و نشانی باقی نیست که بحث در باره راز ماندگاری " فروردین" و" یلدا" و فراموشی بقیه ی ایام "مقدس" مجال دیگری می طلبد.

    در این میان شگفت تر از همه، ماندگاری و شکوه همیشگی جشن نوروز است که ما را به تعمق و تامل وا می دارد. بدون شک عمده ترین راز ماندگاری جشن نوروز را بایستی در جنبه های غیر دینی آن جستجو نمود.

    این جشن برخلاف بقیهی جشن ها و جشنواره های ایران باستان، بنیانی کاملاً طبیعی و ملی دارد و هرگز جشنی دینی به شمار نرفته است. بنابراین نه تغییر دین ایرانیان و نه تحولات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی عظیمی که طی سده های اخیر جامعه ی ایران را درنوردیده، نتوانسته آن را به فراموشی بسپارد.

    این ویژگی نوروز را حتی از جشن های سال نو بقیه ی ملت های جهان نیز متمایز می نماید. زیرا تقریباً جشن های سال نو همه ی ملت های جهان بر بنیان های دینی و مذهبی استوار است. لیکن ایرانیان، علیرغم تمکین در برابر خیل عظیم بایدها و نبایدهای شرعی و فقهی دین اسلام و فراموش کردن بسیاری از باورداشتها و علایق فرهنگی خود، هرگز حاضر نشدند نوروز باستانی خویش را فراموش کنند و حتی گرامی داشت آن را به درون کاخ های خلفای عرب و سلاطین سلجوقی و مغول گسترش دادند و از این رهگذر بر هویت ملی خود پای فشردند.

    به همین خاطر با تاکید می توان گفت " نوروز" بخشی از هویت ملی همه ی ایرانیان، از هر قوم و قبیله و دین و مذهبی است.

    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  9. Top | #5

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,787
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,468
    مورد تشکر
    204,199 در 63,577
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض




    درباره ی بینیان های طبیعی و اساطیری نوروز سخن بسیار رفته است. برخی آن را صرفاً یک جشن طبیعی مرتبط با تغییر فصل و آغاز بهار دانسته اند و عده ای نیز بر بنیان های اساطیری آن تاکید نموده اند. از این جشن در متون اولیه ی زرتشتی نامی برده نشده و در منابع متاخر پهلوی نیز چندان بااهمیت تلقی نگردیده است.

    تردیدی وجود ندارد که این بی توجهی، به دلیل بنیان های غیر دینی این جشن است. با این وصف، تقریباً همه ی مورخین و دانشمندان ایرانی پس از اسلام، بنیاد نهادن این جشن را به " جمشید" نسبت داده اند و این انتساب را فردوسی و بسیاری از شعرای فارسی سرا نیز مورد اشاره قرار داده اند.

    "جمشید" که در منابع قرون وسطی به عنوان یکی از شاهان سلسلهی "پیشدادیان" یازشناسی شده است، یکی از انسان ـ خدایان اساطیری بسیار کهن هندو/ایرانی است که وصف او در قدیمی ترین متون دینی آریاییان همچون "ریگ ودا" و " اوستا" آمده است.

    این اسطوره که در وداها و اوستا "یم" و در متون دینی پهلوی "جم" نامیده شده بنا بر همین متون مدت ها در روی زمین زندگی کرده و پس از انجام اعمال اساطیری چشم گیری به دنیای مردگان رفته و پادشاه بهشت و داور ارواح مردگان نیکوکار شده است.

    او در "وداها" خواهر ـ همسری دارد به نام "یمه" که بنا به برخی سرودهای این کتاب، نسل بشر از آن ها به وجود آمده است. هر چند که در اساطیر هندو/ ایرانی اسطوره "یم و یمه" تنها یکی از اسطوره های مرتبط به آفرینش انسان است و اسطوره های "مشی و مشیانه" و"گیومرت" و ... نیز وجود دارند اما دست کم در خصوص رابطه ی "نوروز" با آفرینش و یکجانشینی و کشت ورزی از همه ی اسطوره های دیگر کامل تر و جالب تر است. به ویژه که این اسطوره با اسطوره های آفرینش در بین النهرین و مصر باستان، همانندی چشم گیری دارد و می دانیم که اسطوره های آفرینش بسیاری از ملل جهان، متاثر از اسطوره های آفرینش بین النهرین هستند و با آن ها رابطه دارند.

    به احتمال فراوان ایرانیان نیز پس از آشنایی با تمدن و اسطوره های یین النهرین و مصر، بسیاری از ویژگی های "تموز سومری، بابلی و ازیریس مصری" را اقتباس و به یم (جم) نسبت دادند. پس از این اقتباس، کمیت و کیفیت اعمال اساطیری جم گسترش یافت و بنیاد نهادن جشن سال نو (نوروز) نیز به وی نسبت داده شد.

    همچنین با مشاهده رابطه ازیریس با خورشید خدای "رع" در مصر، رابطه ی کمرنگ "یم" با خورشید به شدت پررنگ گردید و در متون پهلوی "جم" مبدل به " جمشید" شد که " شید" حکایت از درخشندگی او و رابطه اش با "خورشید" داشت. از آن پس "جمشید" محور همه ی جهان شد و بسیاری چیزها از جمله خانه سازی، کشاورزی، کتابت و ابزارسازی را به آدمیان آموخت، درست همانگونه که " تموز" و"ازیریس" به ملت های پرستنده ی خود آموخته بودند.

    پیش از تماس ایرانیان با تمدن های درخشان بین النهرین و مصر باستان، احتمالاً هیچ جشنی که حکایت از گرامی داشت "سال نو" باشد، در میان آنان متداول نبوده است، زیرا نه در متون کهن دینی و نه در سنگ نوشته های باقی مانده از دوره ی هخامنشیان، کمترین اشاره ای در این باب نرفته است.

    در واقع ایرانیان، پیش از ورود به بین النهرین و فراگرفتن فرهنگ و تمدن اقوام آن سامان، به طرز بسیار ساده ای سال را به دو فصل " سرد" و "گرم" تقسیم می کردند و هیچ شناختی از خانه های دوازده گانه ی خورشید و دایره ی انقلاب خورشیدی نداشتند. لیکن با فتح "بابل" در سال ۵۳۹ پیش از میلاد و دستیابی به علوم مختلفه ی آن کشور، از جمله دست آوردهای علمی بابلیان در زمینه های علم نجوم، تقویم و سال شمار هخامنشیان و سلسله های پس از آنان، کاملاً دگرگون گردید.

    در زمان تصرف بابل، سالیان طولانی بود که در آن دولت / شهر سلسله جشن هایی در گرامیداشت سال نو برگزار می گردید. ایام برگزاری این جشن ها که شرح جزئیات آن تا امروز نیز باقی است، درست در موسم بهار قرار داشت و این احتمال وجود دارد که جشن نوروز نیز اقتباسی از جشن سال نو بابلی ها باشد.

    با این حال اطلاعات درباره ی چگونگی برگزاری جشن نوروز در دوره های هخامنشی، سلوکی و اشکانی در حد صفر است. اما اسناد و شواهد بسیاری مبنی بر گرامیداشت " نوروز" در دوره ی ساسانی و پس از آن وجود دارد.

    فرهنگ توسعه
    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi