فلسفه شرور در عالم هستی
از سوالاتی که ممکنه برای هر فردی پیش بیاد اینه که فلسفه شرور در عالم هستی چیه .خدا که منبع خیر است چرا جلو شرور رو نمی گیره.
برای جواب این سوال به نکات زیر توجه کنید
نکته اول:
شر رو در لغت این طور معنا کرده اند که:
“شرّ” مصدر، و جمع آن “شُرُور” به معنای بدى است. این واژه ضد “خیر” است و شامل همۀ بدی ها و پستی ها است.(فرهنگ أبجدی عربی- فارسی، ص ۷۹٫)
اگه بخواهیم شر را دقیقتر معنا کنیم بهتره که اون رو با معنای خیر مقایسه کنیم
در تحلیل معنای خیر و شر چنین گفته اند که :خیر چیزی است که هر شیئی بر حسب طبیعت خود آن را طلب می کند و آن را دوست دارد و هر گاه بین چند چیز مردد شود بهترین آنها را بر می گزیند، و شر در برابر خیر است. البته شر در برابر خیر، مفهومی واضح دارد. در فلسفۀ اخلاق خیر به وجود مطلوب و لذت تعریف شده؛ و شر به عدم، فقدان کمال و درد و رنج تعریف شده است(اندیشه اسلامی ۱، ص ۱۲۲)
در کل اگر بخواهیم مصادیق شرور رو معرفی کنیم این ها می شن
بلایا و مصیبتهاى ناشى از پدیده هاى طبیعى همچون سیل و طوفان ، و زلزله ، بیماریها، درد ، رنج، مرگ، سختیهاى گوناگون و ... مجموعه بزرگى از شرور را پدید مى آورند که همه افراد تو زندگیشون ، کم و بیش ، با این ها دست به گریبان هستند.
خوب تا این جا معنای شر مشخص شد
نکته دوم:
کسی که به خدا اعتقاد داره باید قبول کنه که خدا به کسی ظلم نمی کنه به اصطلاح علمیش خدا حکیمه و افعالش دارای هدف صحیحی است
ممکنه در نگاه اولیه به نظر بیاد که شرور با حکمت الهی و غایتمندی آفرینش ناسازگاره چون که غرض خداوند از خلقت آدمیان اینه که هر چیزی که به نفعشونه براشون تامین کنه در حالی که شرور نفعی برای انسان نداره