نمایش نتایج: از شماره 1 تا 3 , از مجموع 3

موضوع: کیفیت سجده موجودات در برابر پروردگار

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    کارشناس افتخاری سایت
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    2479
    نوشته
    929
    تشکر
    1,108
    مورد تشکر
    4,595 در 919
    دریافت
    1
    آپلود
    0

    پیش فرض کیفیت سجده موجودات در برابر پروردگار

    أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَن فىِ السَّمَاوَاتِ وَ مَن فىِ الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الجْبَالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ كَثِيرٌ مِّنَ النَّاسِ وَ كَثِيرٌ حَقَّ عَلَيْهِ الْعَذَابُ وَ مَن يهُنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّكْرِمٍ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ(حج آیه 18)

    آيا نديدى كه تمام كسانى كه در آسمانها و كسانى كه در زمينند براى خدا سجده مى‏ كنند؟! و (همچنين) خورشيد و ماه و ستارگان و كوه‏ها و درختان و جنبندگان، و بسيارى از مردم! امّا بسيارى (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمى است و هر كس را خدا خوار كند، كسى او را گرامى نخواهد داشت! خداوند هر كار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام مى ‏دهد

    نکات تفسیری این آیه:

    تمام موجودات دارای دو نوع سجده هستن

    1-سجده تکوینی
    2-سجده تشریعی

    سجده تکوینی:

    به همین نظم دقیق و زیبایی می گن که در سراسر جهان حکمفرماست، حتى سلولهاى مغز کافران و بی دینان و تمام ذرات وجودی بدنشان شامل سجده تکوینی است.يعنى ساختار وجودىِ هر ذرّه ‏اى از عالم، نشان از اراده، حكمت، علم و عدل خدا دارد

    چه طور این موضوع رو می شه انکار کرد که جهان هستی از سازنده و مخترع خودش سخن نگه و خدا رو ستایش نکنه ؟

    به گفته محققین تمامى ذرات جهان داراى نوعى درك و شعورند

    فکر نکنید که آسمان وزمین چیزی درک نمی کنند بلکه از ديدگاه قرآن تمام موجودات اعم از جمادات و حيوانات داراي شعور هستند

    االبته در قرآن هم از تسبیح بعضی موجودات سخن به میان اومده

    وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً يا جِبالُ أَوِّبي‏ مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَديدَ (سبا آیه 10)
    و ما به داوود از سوى خود فضيلتى بزرگ بخشيديم (ما به كوه‏ها و پرندگان گفتيم:) اى كوه‏ها و اى پرندگان! با او هم‏آواز شويد و همراه او تسبيح خدا گوييد! و آهن را براى او نرم كرديم

    در روايتى از امام صادق ع مى ‏خونيم:
    انه خرج يقرأ الزبور و كان اذا قرأ الزبور لا يبقى جبل و لا حجر و لا طائر الا اجابه!:
    " داود به سوى دشت و بيابان خارج شد، و هنگامى كه زبور را تلاوت مى‏كرد هيچ كوه و سنگ و پرنده‏اى نبود مگر اينكه با او همصدا مى‏ شد(الميزان جلد 16 صفحه 390)

    سجده تشریعی:
    خضوع و خشوعی که از صاحبان عقل و شعور دربرابر پروردگارشون تحقق پیدا میکنه

  2. تشكرها 2

    مدير اجرايي (25-03-2012)

  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن زنان
    تاریخ عضویت
    June 2012
    شماره عضویت
    2988
    نوشته
    8,405
    صلوات
    14
    دلنوشته
    1
    خدایا به تو پناه میبرم از شر همه بدیها و ناملایمات زندگی پناهم ده که جز تو پناهی ندارم
    تشکر
    21,156
    مورد تشکر
    24,923 در 7,352
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض




    سجده موجودات در بيانات مفسران قرآن

    در بيان حقيقت تسبيح موجودات دو بيان را از مفسران نقل نموديم كه بيان اول حكايت از معنى مجازى تسبيح و بيان دوم استعمال حقيقى آن بود، اين دو بيان در سجده موجودات نيز از كلمات مفسران بدست مى آيد. برخى نسبت سجده را به موجودات مجاز شمرده و همان دلالت آنانرا بر وجود خالق هستى سجده به حساب آورده اند و برخى ديگر حمل بر معنى حقيقى نموده و سجده موجودات را خضوع و كرنش ارادى آنان دانسته اند.
    اينك چند نمونه از اين دو بيان را ارايه مى كنيم :
    كلام علامه طبرسى (ره )
    مرحوم علامه طبرسى ره در تفسير گران قدر مجمع البيان در ذيل آيه (48 سوره نحل ) راجع به سجده جميع موجودات مى فرمايد:
    ((قد نبه الله بهذا على ان جميع الاشياء تخضع له بما فيها من الدلالة على الحاجة الى واضعها و مدبرها بما لولاه لبطلت و لم يكن لها قوام طرفة عين فهى فى ذلك كالساجد من العبادة بفعله الخاضع بذله ))(139).
    خداوند به اين كلام خاطر نشان ساخته است كه همه اشياء با دلالت خويش ‍ بر نياز به خالق و آفريننده خود در برابرش خضوع مى نمايند به گونه اى كه اگر او نباشد باطل گشته و يك لحظه نشانى از آنان باقى نخواهد ماند. بنابراين آن موجودات در اين خضوع همانند شخص ساجد بوده كه در برابر او با ذلت و حقارت خضوع مى نمايند.
    در اين كلام ، سجده موجودات بمعنى دلالت آنان بر وجود خالق و پروردگار مى باشد از آن جهت كه همگى آنان نيازمند به صانع و خالق بوده و به اين سبب در برابر او ذليل و محتاجند. فقر و نيازمندى لازمه خضوع و تذلل مى باشد و به همين علت خداوند سجده را به آنان نسبت داده است .
    بيان علامه طباطبايى در الميزان
    علامه طباطبايى (ره ) در تفسير الميزان ذيل آيه (15 سوره رعد) مى فرمايد:
    ((سجود به معناى رو به زمين افتادن و پيشانى يا چانه را بر زمين نهادن است ... اعمال اجتماعى كه انسان به منظور اغراض معنوى انجام ميدهند، مثلا بالانشينى كه به منظور تجسم رياست ، و جلو افتادن كه بمنظور تمثل سيادت و آقايى ، و خم شدن كه بمنظور اظهار حقارت و كوچكى ، و بر زمين افتادن كه بمنظور نهايت ذلت و افتادگى سجده كننده در قبال عزت و علو مقام مسجود انجام مى شود، نام اين اعمال را بنام همان اغراض نيز مى نامند، مثلا همان طور كه جلو افتادن را تقدم مى گويند، سيادت و آقايى را هم تقدم مى خوانند، و همچنانكه انحناء و خم شدن مخصوص را، ركوع مى گويند حقارت و كوچكى را هم ركوع مى گويند، و همانطور كه بخاك افتادن را سجده مى گويند، تذلل را هم سجود مى گويند. همه اينها به عنايت اين است كه بيان كنند كه منظور از اين اعمال اجتماعى ، همان غرضها و نتايج آن است و گرنه هيچ غرضى به خود آن اعمال تعلق نگرفته است ، و به همين جهت است كه قرآن كريم اين اعمال و نظاير آن از قبيل قنوت و تسبيح و حمد و سؤال و امثال آنرا به همه موجودات نسبت مى دهد و مى فرمايد: (يسئله من فى السموات و الارض ). و نيز مى فرمايد: (و لله يسجد ما فى السموات و ما فى الارض ).
    فرق ميان اين امور در صورت انتساب به موجودات ، و در صورت وقوع در ظرف اجتماع بشرى اين است كه غايات آنها در قسم اول به حقيقت معنايش موجود است بخلاف قسم دوم كه غرض از آن امور به نوعى از وضع و اعتبار تحقق مى يابد، مثلا ذلت موجودات و افتادگى آنها در برابر ساحت عظمت و كبريايى خداوند، ذلت و افتادگى حقيقى است ، بخلاف به رو افتادن و زمين ادب بوسيدن در ظرف اجتماعى بشرى كه بر حسب وضع و اعتبار، ذلت و افتادگى است ، به اين نشان كه بسيار اتفاق مى افتد كه اين به خاك افتادن و سجده انجام مى شود ولى از آن تعظيم و اظهار ذلت فهميده نمى شود.
    پس اينكه فرمود: (و لله يسجد من فى السموات و الارض ) از آن جهت است كه اشاره نموديم و اگر اختصاص به صاحبان عقل داده و فرمود: (من فى السموات و الارض )) و نفرمود: (ما فى السموات و الارض )، در حاليكه اين سجده و ذلت اختصاص به آدميان و فرشتگان ندارد. و همانطور كه در آيه سوره نحل كه از نظر خوانندگان گذشت و ذيل آيه مورد بحث هم كه مى فرمايد: (و ظلالهم ...)، كه دلالت دارد كه تمامى موجودات خدا را سجده مى كنند، بخاطر اين است كه روى سخن در اين آيات با مشركين است و عليه ايشان احتجاج شده است ، گويا خواسته است ايشان را وادار كند كه به طوع و رغبت ، خدا را سجده كنند، همانطور كه ساير عقلاى آسمان و زمين او را به طوع و رغبت سجده مى كنند، و حتى سايه ايشان هم او را سجده مى كند، و به همين عنايت بود كه سجده سايه ايشان را به رخ كشيد تا در الزام مشركان مؤثرتر باشد.
    اين را نيز بايد دانست كه تذلل و تواضع همه موجودات در برابر ساحت پروردگارشان ، خضوع و تذلل ذاتى است كه هيچ موجودى از آن منفك و آن از هيچ موجودى تخلف نمى كند، پس بطور مسلم خضوع موجودات به طوع و بدون اكراه بوده ، و چگونه به اكراه باشد و حال آنكه هيچ موجودى از خود چيزى نداشته تا درباره اش كراهت و يا امتناع و سركشى تصور شود، همچنانكه خداى تعالى فرموده : (فقال لها و للارض ائتيا طوعا او كرها قالتا اتينا طائعين ).

  5. Top | #3

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن زنان
    تاریخ عضویت
    June 2012
    شماره عضویت
    2988
    نوشته
    8,405
    صلوات
    14
    دلنوشته
    1
    خدایا به تو پناه میبرم از شر همه بدیها و ناملایمات زندگی پناهم ده که جز تو پناهی ندارم
    تشکر
    21,156
    مورد تشکر
    24,923 در 7,352
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض



    اين عنايت هر چند ايجاب مى كند كه سجده موجودات در برابر خداى تعالى به طوع و رغبت بوده و راهى براى تصور اكراه باقى نگذارد، ليكن عنايت ديگرى در اين بين هست كه چه بسا نسبت اكراه را تا حدى براى بعضى از موجودات ، يعنى انسان تصحيح كند و آن اين است كه در بين پاره اى از موجودات در اجتماع تزاحم قرار گرفته و با اينكه خود مجهز به طبايعى هستند، سبب هاى ديگرى هست كه نمى گذارند اين موجودات به غايات و هدفهاى خود نايل شوند.
    آرى موجوداتى كه در اين عالم كه عالم ماده و دار تزاحم است قرار داشته چه بسا در رسيدن به مقتضيات طبايع خود به موانع گوناگون و مختلفى برخورند كه اقتضاى آن موانع برخلاف اقتضاى طبيعت آنها باشد و پر واضح است كه هر چه بر خلاف طبيعت باشد مطلوب وى نيست ، همچنانكه ملايم طبيعت ، مطلوب وى است .
    بنابراين ، موجودات اين نشأه در جميع شئون راجع به خودشان ساجد و خاضع در برابر امر خدا هستند، ليكن در پاره اى از شئون كه مخالف طبيعت آنهاست از قبيل مرگ و فساد و بطلان آثار و آفات و مرضها و امثال آن ، سجود و خضوعشان از روى اكراه است )).
    نقل كلامى از تفسير اطيب البيان
    مرحوم عبدالحسين طيب در تفسير شريف اطيب البيان در ذيل آيه (18 سوره حج ) مى گويد:
    اين آيه شريفه يكى از آياتى است كه دلالت صريح دارد بر اينكه تمام موجودات عالم ، حتى حيوانات و جمادات و نباتات ، عقل و شعور دارند و عبادت پروردگار خود مى كنند و در پيشگاه احديت سجده مى كنند چنانچه مى فرمايد:
    (تسبح له السموات السبع و الارض و من فيهن و ان من شى ء الا يسبح بحمده و لكن لاتفقهون تسبيحهم )(140) و آيات ديگر.
    و كسانيكه اين آيات را حمل بر سجده تكوينى كرده اند كه وجود اينها دليل بر وجود صانع و خالق آنهاست ، خلاف نص آيات است ، زيرا كثيرى از ناس ‍ كه حق است بر او عذاب ، سجده تكوينى را دارند به اين معنى ، و تسبيح تكوينى آنها تفقه مى شود، و اين سجده و تسبيح تشريعى است كه عبادت پروردگار مى كنند و عقل و شعور دارند، و قضيه هدهد و مورچه در سوره نمل و قضيه خطاب به آسمانها و زمينها كه فرمود: (فقال لها و للارض ائيتا طوعا او كرها قالتا ائتيا طائعين )(141)، و غير اينها، تماما صريح در اين موضوع است و اخبار داله بر اين مطلب هم بسيار است مثل تسبيح سنگريزه و سوسمار و اخبار مشتمل بر ذكر حيوانات و غير اينها.(142)

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi