مزاياي شرکتها در بازار بورس

[*~* مهسا *~*]

مزاياي شرکتها در بازار بورس
يکي از ارکان اصلي محيط عملياتي شرکتها، بازار مالي است که از بازارهاي پولي و بازارهاي سرمايه بوجود مي آيد. بازارهاي سرمايه از بازارهاي اوراق بهادار دست اول (بازار اوليه) و بازارهاي اوراق بهادار دست دوم (بازار ثانويه) تشکيل مي‌شوند. (ريموند پي، 1380)
به لحاظ اقتصادي، يکي از وظايف مهم بازارهاي مالي، تسهيل تشکيل سرمايه است. شرکتهايي که درصدد تامين مالي بر مي آيند، اوراق بهادار (داراييهاي مالي) خود را در برابر پولي که واسطه هاي مالي يا خود پس انداز کنندگان مي پردازند، مبادله مي کنند. سپس شرکتها آن وجوه را به صورت سرمايه واقعي (داراييهاي واقعي، مانند: ساختمان، زمين ...) تبديل مي کنند

[*~* مهسا *~*]

فراگرد شکل گيري سرمايه به روش مستقيم و غيرمستقم به قرار زير است:

بطور کلي بازار دست اول، دو ويژگي عمده دارد:
اول: بازاري است که در آن تشکيل سرمايه صورت مي گيرد.
دوم: سهام و اوراق قرضه منتشر شده شرکتها، براي نخستين بار در اين بازار عرضه مي شوند و مورد معامله قرار مي‌گيرند.
در برابر دادو ستدهاي بعدي، اوراق بهادار (داراييهاي مالي) در بازارهاي دست دوم (ثانويه) انجام مي شود. بنابراين بورس اوراق بهادار يک بازار ثانويه سهام است که در اين بازار، سهامي که پيشتر منتشر شده است خريد و فروش مي شود. (خدابخش، 1384)

[*~* مهسا *~*]

مزاياي حضور شرکتها در بازار ثانويه به قرار زير است:
1. استفاده از معافيت هاي مالياتي: شرکتهايي که در بورس مورد پذيرش قرار مي‌گيرند تا مادامي که از ليست سازمان بورس و اوراق بهادار خارج نشده باشند، مي توانند نسبت به نرخ مقطوع ماليات از 10 درصد معافيت بهره مند شوند.
2. امکان افزايش سرمايه از راه بازار و امکان توسعه فعاليت: در بورس به جهت تمرکز سرمايه و تشکيل بازار هدفمند، امکان افزايش سرمايه بسيار ساده تر از زماني است که شرکتها در اين بازار حضور نداشته باشندو در چنين حالت هزينه هاي بيشتري را متحمل مي شوند.

[*~* مهسا *~*]

3. انتشار اوراق قرضه: براساس قانون تجارت اين امکان براي شرکتهاي سهامي عام امکان پذير است.
4.افزايش رقابت: بازار بورس براي شرکتهاي پذيرفته شده اين امکان را فراهم مي آورد که سهام آنها مورد معامله قرار گرفته، در برابر رقباي خود ارزش واقعي آنها تعيين شود.
5.کسب وجهه و اعتبار: ورود بورس و عبور از فيلترهاي نظارتي و کنترلي آن موجب افزايش اعتبار آنها شده، موجبات منافعي را براي شرکت فراهم مي سازد.

[*~* مهسا *~*]

.6امکان افزايش دريافت تسهيلات از سيستم بانکي.
.7استفاده از ارزيابي عملکرد مديران و کارشناسان بازار.
.8تعيين ارزش روزانه کل شرکت توسط بازار.
.9ارائه عملکرد تصميم گيري مديران با توجه به تغييرات قيمت سهام.
10. ايجاد تغييرات اساسي و شفاف سازي در سيستم هاي گزارش دهي مالي و برنامه ريزي شرکت

[*~* مهسا *~*]

نقش ابزارهاي مالي
فرهنگ اصطلاحات تخصصي مالي، واژه instrument را بعنوان ابزار مالي شناخته و آن را بعنوان يک سند رسمي و قانوني مانند سهام و اوراق قرضه و يا ساير ابزارهاي مالي تعريف مي کند.
داراييهاي مالي بعنوان داراييهاي نامشهود طبقه بندي مي شوند. مالکيت دارايي مشهود با انتشار يکي از انواع داراييهاي مالي، ابزار بدهي يا ابزار سرمايه تامين مالي مي شود. اين داراييها به سه گروه طبقه بندي مي شوند:
گروه اول: بدهي‌اي که ادعاي مقابل آن ثابت است. صاحب بدهي (دارنده اوراق) از سود، مبلغ ثابتي را مطالبه مي کند که از اين رو اين ابزار را (ابزار با درآمد ثابت) مي نامند.
گروه دوم: صاحب سرمايه (دارنده سهام يا سهامدار) از سود، مانده را مطالبه مي‌کند، به عبارت ديگر پس از پرداخت به دارندگان ابزار بدهي، مبلغي بر مبناي عايدات به دارنده اين دارايي مي پردازد

[*~* مهسا *~*]

گروه سوم: برخي از اوراق بهادار آميزه‌‌‌اي از هردو گروه را مطالبه مي کنند، و ابزار مالي در اختيار آنها دوزيستي يا دو رگه ناميده مي شود كه سهام ممتاز و اوراق قرضه قابل تبديل از اين گروه هستند.
غير از سه گروه يادشده، ابزارهاي مشتقه اي نيز وجود دارند که مشتق شده از داراييهاي مالي ياد شده مي باشند. به عبارت ديگر در برخي از قراردادها، طرف قرارداد يا ناچار است و يا اين حق را دارد که يک دارايي مالي را در زماني در آينده بخرد يا بفروشد. بهاي اين‌گونه قراردادها از بهاي آن دارايي مالي، گرفته شده است. از اين رو اين قراردادها را اوراق مشتقه مي‌نامند. مهمترين اين ابزارها، قراردادهاي آتي يا آينده و قرارداد اختيار معامله هستند. اين ابزارها امکان کنترل خطر سپرده دارايي‌هاي مالي يا امکان مقابله با خطر انتشار آنها را به مدير مي دهد.

[*~* مهسا *~*]

قراردادهاي آتي يا آينده، موافقتنامه‌اي است که به موجب آن طرفين موافقت مي‌کنند که معامله يک دارايي مالي را با بهاي از پيش تعيين شده، در زماني مشخص، در آينده انجام دهند. بنابراين يک طرف با خريد دارايي مالي و طرف ديگر با فروش آن موافقت مي کند. هر دو طرف موظف به اجراي قرارداد هستند و هيچ يک از آنها نبايد کارمزدي مطالبه کند. در مقابل قرارداد اختيار معامله، به دارنده قرارداد اختيار مي‌دهد اما او را موظف نمي کند، که يک دارايي مالي را به بهاي مشخص از طرف ديگر بخرد يا به او بفروشد. خريدار قرارداد بايد مبلغي را به فروشنده بپردازد که آن را بهاي اختيار يا حق شرط مي گويند. هرگاه اختيار معامله به دارنده اختيار اين حق را بدهد که از طرف ديگر دارايي مالي بخرد، اين اختيار را اختيار خريد مي گويند. اگر اختيار به دارنده اختيار اين حق را بدهد که دارايي مالي را به طرف ديگر بفروشد، اين اختيار را اختيار فروش مي نامند.

[*~* مهسا *~*]

علاوه بر اين، اوراق مشتقه اي وجود دارند که مجموعه اي از قراردادهاي آتي يا قراردادهاي اختيار معامله هستند؛ اين اوراق عبارتند از: قراردادهاي معاوضه قراردادهاي سقف و قراردادهاي کف. بطور کلي نقش قراردادهاي مشتقه راهي کم هزينه براي مهارکردن برخي خطرهاي عمده در اختيار ناشر اوراق و سرمايه گذار قرار مي دهد،

[*~* مهسا *~*]

در اين مورد بازارهاي اوراق مشتقه سه امتياز نسبت به بازارهاي نقدي (آتي) دارند:
1. هزينه کمتري نسبت به بازار نقدي دارند.
2. معاملات در بازار مشتقه سريعتر انجام مي شود.
.3بازار مشتقه مي تواند نقدينگي بيشتري از بازار نقدي جذب كند.