ذکر، ارتباطی عاشقانه با خدا
یکی از زیباترین جلوه های ارتباط عاشقانه با خدا
و اساسی ترین راه های سیر و سلوک، ذکر است؛
یعنی مترنم بودن زبان و دل انسان به اسماء حسنای الهی
و شاداب نگه داشتن گل روح. ذکر خدا،
از یادبردن هستی محدود خویش
در رهگذر یاد اسماء الهی
که مداومت بر آن، زنگار را از روی دل می زداید
و فراموشی خدا، دل را مکدّر می کند.
یکی از رسالت های اولیای الهی و کتاب های آسمانی
برطرف کردن این کدورت و تاریکی است
و به همین علّت «ذکر» را از اوصاف پیامبر
و از نام های قرآن شمرده اند
چنان که قرآن مجید به ذکر بودن پیامبر چنین اشاره می کند:
«خداوند ذکری (رسولی) را به سوی شما فرستاد تا آیات خدا را بر شما تلاوت کند». (طلاق: 10 و 11)