2. بیمه و حقّ اختیار معامله
انگیزه رو آوردن به بیمه، حفظ اموال و آینده نگری است. این انگیزه در بسیاری از کارهای اقتصادی وجود دارد. کسانی که سرمایه پولی خود را به کالا یا اوراق بهادار تبدیل می کنند، می خواهند از ضرر احتمالی آینده در امان باشند؛ ولی این کار عقد بیمه نیست؛ بنابر این، مشابهت انگیزه باعث نمی شود دو نوع معامله یکی دانسته شود. اوراق اختیار معامله، برای کاهش ضرر احتمالی آینده ایجاد شده است؛ ولی معامله بر روی حقِّ داشتن انجام خرید یا فروش در آینده واقع می شود؛ بلکه شخص با این عمل، خود را بیمه می کند (بیمه به معنای حفظ اموال از نابودی) نه آن که عقد بیمه را ایجاد می کند. افزون بر این که افراد این معامله را متفاوت با بیمه می دانند؛ زیرا در بیمه دو طرف ملزم به اموری هستند؛ برای مثال، بیمه گر، پس از حادثه، بر حسب مقدار حقّ بیمه، خسارت وارد شده را جبران می کند؛ ولی در این مورد زیان دیده یا شخصِ در معرض زیان، به خرید یا فروش اقدام می کند. حقّ بیمه مستمرا پرداخت می شود؛ ولی اوراق اختیار معامله، خریداری می شود و شخص، حقّ معامله را می خرد. در بیمه، مقدار زیان، قابلیت تغییر دارد و به همان مقدار زیان جبران می شود؛ ولی در این جا فقط امکان خرید یا فروش برای خریدار اوراق وجود دارد.