آزادی معنوی

[محامین * یالثارات الحسین *]

هنگامى كه على (ع) به جنگ صفين مى رفت، در میانِ راه به شهر انبار رسيد. شهر انبار از شهرهاى كنونى عراق مى باشد. در گذشته اين شهر جزو سرزمين ايران بوده است.

وقتى خبر ورود على (ع) به ايرانيان رسيد، عده اى از كدخداها و بزرگان به استقبال امام آمدند. آنها به گمان خودشان على (ع) را جانشين سلاطين ساسانى مى دانستند. وقتى كه به آن حضرت رسيدند، در جلوى مَركب امام شروع به دويدن كردند.

امام(ع) آنها را صدا زد و فرمود: چرا اين كار را مى كنيد؟

گفتند: آقا اين احترامى است كه ما به بزرگان و سلاطين خودمان مى گذاريم.


امام (ع) فرمود: نه اين كار را نكنيد! اين كار شما را پست و ذليل مى كند، شما را خوار مى كند. چرا خودتان را در مقابل من كه خليفه شما هستم خوار و ذلیل مى كنيد؟

من هم مانند يكى از شماها هستم، تازه با اين كارتان ممكن است يك وقت خداى ناكرده غرورى در من پيدا شود و واقعا خودم را برتر از شما حساب كنم.

**********

اين را مى گويند يك آزادمرد، اين را مى گويند كسى كه آزادى معنوى دارد.

كسى كه نداى قرآن را پذيرفته است: «لا نعبد الا اللّه»

يعنى جز خدا هيچ چيز، هيچ كس و هيچ قدرتى را پرستش نكنيم.




گفتارهاى معنوى ، ص 20 و 21