در این حدیث شریف امام به عنوان « ائمّة الهدى » عظمت مقام امامت را بیان كرد، و بلكه براى اهل نظر خصایص امام را روشن نمود،
كه چنین ملزومى چه لوازمى دارد ; و بعد از اجمال ، به تفصیل پرداخت و از نقش وجود امام در دین شروع كرد،
كه خداوند تفسیر قانون خود را به آراى خلق كه معرض خطا و اختلاف است وا گذار نكرده، زیرا با این دو آفت ، غرض از تشریع دین نقض شده ،
و به جاى نور هدایت، امّت به ظلمات ضلالت گرفتار مى شود ;
بلكه به ائمه هدى نقطه هاى ابهامى را كه براى بشر در اصول و فروع دین پیدا مى شود واضح كرده است :
« ان الله عزّ و جلّ اوضح بائمة الهدى من اهل بیت نبینا عن دینه ».
نقل قول
