استدلال اهل سنت به روایات معصومین برای نفی توسل(پاسخ به این استدلال)

[معمار]

اهل سنت استدلال می کنند به نهج البلاغه برای نفی توسل به اولیای خدا

می گوینددر نهج البلاغه نامه 31 آمده است که:

وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهُ عَنْكَ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ
و كسى را بين تو و خودش حجاب قرار نداده تا تو را از او باز دارد و تو را اجبار نكرده كه حتما براى ارتباط با او واسطه‏اى همراه ببرى

می گویند با توجه به این حدیث امام علی (ع) مى فرمايند: بدون شفاعت و ميانجى گرى، مى توانيد به درگاه خدا برويد!!


جواب:

شفاعت دو معنا می تواند داشته باشد

1-شفاعت مردود

گاهی مقصود از شفاعت, این است که انسان هرگز نمى تواند هيچ قدمى به سوى خدا بردارد و بايد حتماً شخص ديگرى واسطه شود و اين كار را انجام دهد، چنین اندیشه ای کار مسیحیت است.چون یکی از وظايف پاپ ها و كشيش ها اين است كه بين انسان ها و خدا واسطه شوند تا خدا گناهانشان را ببخشد; مثلا اگر کسی بخواهد گناهش بخشيده شود بايد نزد یک كشيش رفته و به گناه خود اعتراف كند تا كشيش دعا نموده و آن گاه خدا او را ببخشد.

البته شبیه کار مسیحیت, بت پرستان انجام می دادند كه به اعتقاد خودشان می گفتند فرشتگان را عبادت می کردند و معتقد بودند این ها دختران خدا و واسطه بین انسان و خدا هستند از اين رو اعتقاد داشتند که فرشتگان را عبادت می کنند تا نزد خدا شفاعت كنند و غير از اين، راهى براى قرب به خدا نيست.

البته مسلما این چنین شفاعتی در نزد اسلام ممنوع است

2-شفاعت مقبول

که ما به ائمه توسل می کنیم که از خدا بخواهند که دعای ما را مستجاب کنند
اما نکته مهم این است كه اين نوع شفاعت به این معنا نیست که, اگر شفاعت و توسل اين چنينى نباشد، راه انسان به خدا مسدود است و اصلا دعايى مستجاب نمى شود ، بلكه توسل به ائمه و اولیای خدا خود نعمتى ديگر از رحمت الهى است, در واقع این نوع توسل باعث می شود زودتر و بهتر به نتیجه برسیم

همانطور که قبلا گفتم آیات قرآن ما را به حقیقت توسل راهنمایی می کند

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في‏ سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ( مائده آیه 35)
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و وسيله‏اى براى تقرب به او بجوئيد! و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد!

که وسیله مفهومی گسترده دارد و هرکاری که موجب شود انسان به خدا نزدیک شود اسمش وسیله است از جمله توسل به ائمه

یا در آیه دیگر داریم که:

برادران حضرت یوسف برای بخشش گناهشان به پدر متوسل شدند و گفتند که:

قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئينَ ( یوسف آیه 97)
گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، كه ما خطاكار بوديم!»

قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم(یوسف آیه 98)

یعقوب گفت:گفت: «بزودى براى شما از پروردگارم آمرزش مى‏ طلبم، كه او آمرزنده و مهربان است!