آیا ائمه ناظر اعمال ما هستند؟(پاسخ به ادعای اهل سنت)
اهل سنت با استناد به آیاتی می گویند که ائمه و پیامبران از اعمال ما خبر ندارند
آیاتی که به آن استدلال می کنند
يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ ما ذا أُجِبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (مائده 109
روزى (فرا رسد) كه خداوند، پيامبران را گرد آورد پس بگويد: به دعوت شما چه پاسخى داده شد؟ گويند: ما علمى (به حقيقت امر) نداريم، همانا داناى غيبها تويى تو
با توجه به این آیه می گویند که که پیامبران درباره خدا اظهار بی اطلاعی می کنند و می گویند که فقط خداست که غیب را می داند
جواب:
اولا:
طبق آیات قرآن ائمه و پیامبران اعمال ما را مشاهده می کنند
در سوره توبه آیه 105 می خوانیم که)) وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ -بگو: «عمل كنيد! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى بينند!
با کمی دقت در این آیه متوجه می شوید که فعل((یری))-می بیند—مضارع است و فعل مضارع دلالت بر استمرار می کند –یعنی خدا و رسول و مومنین اعمال شما را پیوسته می بینند
در آیه دیگری می خوانیم که:
در سوره نساء آیه 159 می خوانیم که:
وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَيُؤْمِننََّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيهْمْ شهَيدًا
و هيچ يك از اهل كتاب نيست مگر اينكه پيش از مرگش به او [حضرت مسيح] ايمان مى آورد و روز قيامت، بر آنها گواه خواهد بود
طبق این آیه حضرت مسیح در روز قیامت گواه بر اعمال امت است و لازمه این گواه بودن,مشاهده اعمال امت است
ثانیا:
آیه مورد استدلال اهل سنت این بود که:
يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ ما ذا أُجِبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (مائده 109
روزى (فرا رسد) كه خداوند، پيامبران را گرد آورد پس بگويد: به دعوت شما چه پاسخى داده شد؟ گويند: ما علمى (به حقيقت امر) نداريم، همانا داناى غيبها تويى تو
پاسخ به این استدلال:
در این آیه انبياء در جواب سؤال پروردگار اظهار ادب می کنند، و می گویند ما علم نداریم و در واقع همه چيز را موكول به علم خدا مى كنند، اما پیامبران بعدا آنچه را می دانند درباره امت خود بازگو می کنند (طبق آیاتی که پیامبران را از شاهدین روز قیامت معرفی می کند)
البته این مساله در جامعه امروز هم جاری است,مثلا گاهى معلم به شاگرد خود مى گويد كه پاسخ فلان شخص را بده، در این جا شاگرد اول اظهار ادب در برابر معلم می کند و علم خود را در برابر علم استاد هیچ توصیف می کند و بعد آن شاگرد هرچه را می داند می گوید
پس در واقع در این آیه منظور انبياء این است که علم خود را در برابر علم خدا هیچ می شمارند در حقيقت چنين است، علم انبياء با مقايسه با علم پروردگارچیزی محسوب نمی شود(خلاصه ای از تفسير نمونه، ج5، ص: 120)
منافاتی هم نیست که خدا عالم الغیب باشد و به بعضی افراد که صلاح بداند این علم را بدهد
عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ(جن آیه 27)
خداوند عالم الغيب است و هيچكس را از علم غيب خود آگاه نمى كند مگر رسولانى را كه برگزيده است
نقل قول
