بيت امام ساجدين روشن شد از نور خدا (اشعارولادت امام باقر(ع)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خواهم امشب باز شيدايى كنم
از در رحمت تمنّايى كنم

تا شوم دور از تمام هرچه زشت
سير، در گلزار زيبايى كنم

گرچه خوارم، دم ز گلها مى‏زنم
ياد گل، ياد گل آرايى‏كنم

مدت كوتاه عمر خويش را
صرف خدمت نزد مولايى كنم

از همين كوتاه خدمت، تاابد
زندگى در لطف و آقايى كنم

آمدم نوشم مى ‏از شير و رُطب
بر در ميخانه ماه رجب

اى رجب ميخانه حيدر تويى
مِى تويى، باده تويى، ساغر تويى

طعم تو گرديده احلى من عسل
گوشه‏اى از وسعت كوثر تويى

راه درك ليلةالقدر على
بهر شيعه تا صف محشر تويى

ماه شعبان بر تو كرده اقتدا
باعث توفيق پيغمبر تويى

مطلعت زيباترين روز خداست
ميزبان حجت داور تويى

حسن مطلع در تو باشد لطف يار
شد رخ زيباى باقر آشكار

او شعيب عترت پيغمبر است
باقر درياى علم داور است

مفتخر بر نام او هستيم ما
اين كلام يك امام و رهبر است

اول خير آخر خير اصل خير
اين محمد، سفره دار كوثر است

بى رواياتى كه از او آمده
دين ما تا روز محشر ابتر است

سائل علمش مراجع گشته اند
وسعت علمش ز هركس برتر است

او كه باشد بهترين مولاى من
مادرش شد فاطمه بنت الحسن

مادرش از فاطمه تصوير داشت
دربرش آئينه تقدير داشت

پاكتر از آب زمزم خُلق او
رزق و سهم از آيه تطهير داشت

او كه باشد دختر بيت كريم
حُسن بابايش در او تأثير داشت

نِى به دامانش گرفته كودكى
او به دامان خضر راهى پير داشت

تا كند مارا غلام درگهش
در نگاه چشم خود زنجير داشت

ما غلام حضرت باقر شديم
بر مَرام غير او كافر شديم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای آینه ی جمال احمد
وای نام گرامی ات محمد

سرخیل اوائل و اواخر
دریای علوم ، امام باقر

یک جدّ تو شاه کربلا بود
جدّ دگر تو مجتبی بود

میلاد تو غرّه رجب شد
لبریز جهان زنور رب شد

گنجینه ی حکمت الهی
بخشنده تاج پادشاهی

نادیده تو را سلام می داد
جدّت که سلام حق بر او باد

ای خاک در تو افسر من
وی دیده جابر از تو روشن

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب میان گریه و لبخند خود گمم
سرشار از طلوع بهار تبسمم

دریایم و طپیده به لب هام نبض موج
تا آسمان رسیده شعور تلاطمم

جارو به برج و باروی اندیشه می زنم
تا سائل مدایح معصوم پنجمم

من شاعر صداقت گل های قاصدک
من جابر سلام رسولان مردمم

هر جا که باز پنجره ای شد کبوترم
هر جا که بسته است در مهر کژدمم

صدها ابوبصیر شود طفل مکتبم
دریای علم تو بچشاند اگر خمم

پیچیده در تلاوت معصوم نام تو
عطر گل محمدیت در تکلمم

بر خاک های مرقد نورانی تو ساخت
گلدسته ها و گنبد زرین تجسمم

امشب دوباره شوق مرا بال و پر بده
امشب که بین گریه و لبخند خود گمم

شاعر : میثم مومنی نژاد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شهر مدينه غرق شادى بود آنشب
كنده از بانگ منادى بود آنشب

آنشب شفق ائينه دار لطف حق بود
چشم انتظار جلوه نص علق بود

آنشب قلم ، شمشير خود را تيز ميكرد
پيمانه انديشه را لبريز ميكرد

آنشب منادى داد عدل و داد ميزد
بين زمين و آسمان فرياد ميزد

كاى اهل عالم قلب عالم منجلى شد
نام محمد زنده از نام على شد

ماه رجب را عزم جولان ساز گرديد
يعنى گره از كار رجعت باز گرديد

بايد زمان ائينه دار راز گردد
درهاى رحمت بر رخ ما باز گرديد

بايد سحر شعر طلوع فجر خواند
بهر سپيده ، ايه هاى قدر خواند

اينك شكوه علم را تفسير بايد
كلك قضا را قدرت تحرير بايد

الاله بايد باده ، در پيمانه ريزد
گلواژه ها در مقدم جانانه ريزد

كامشب شب مرگ غم و وقت سرور است
هنگامه ازادى و ميلاد نور است

جولان جشن پنجمين مولاست امشب
عيد علوم كل ما فيهاست امشب

امشب شب پيدايش بحر العلوم است
اكنده از شور و شعف ، قلب عموم است

خورشيد علم از شهر يثرب سر زد امشب
ارض و سما، فرياد شادى بر زد امشب

ماه جمادى عزم رفتن ساز كرده
درياى هستى را سرا پا ناز كرده

ائينه دار نهضت فرداست امشب
ميلاد پيك روز عاشوراست امشب

هنگامه شادى زين العابدين است
ميلاد مسعود امام پنجمين است

آمد بدنيا آنكه نامش جاودانى است
روشنگر ائين و راه زندگانى است

آمد بدنيا مظهر يكتا پرستى
احيا گر دين خدا در ملك هستى

آمد بدنيا تشنه جام محمد(ص )
همفكر و هم ائين و هم نام محمد(ص

از كوشش او دين حق پاينده گردد
از دانش او علم و دانش زنده گردد

احمد به وصفش با على تفسير گويد
زهرا زيمن مقدمش تكبير گويد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

از روشنی طلعت رخشنده باقر
شد نور علوم نبوی برهمه ظاهر

در اول ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

مشرق شده از نور علی بن حسین است
این نور که نورانی از و گشته ضمائر

بر فاطمه بنت حسن بس بود این فخر
کاورده پدید این مه تابنده باقر

باقر لقب و کنیه ابا جعفر و اورا
بوده است لقبهای دگر : هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبّرا
جان وتنش از یذهب عنکم شده طاهر

دریای علوم است و زداینده اوهام
گفتار حکیمانه ی او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صدچو مسیحا
از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمد
با چشم بصیرت نگهش کرد چو جابر

ابلاغ اسلام از طرف ختم رسل کرد
چون گفته پیغمبرش افتاده به خاطر

عالم همه شد روشن ازآن نور خدایی
شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد ، زمینی که هم آغوش شد اورا
خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

وصفش نتوان گفت حسان با سخنی چند
چون قصه بلند است وزبان الکن وقاصر

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

باد چون دامان پُرگل می رود از بوستان

گلشن طبع مرا گویی بهار است این خزان


كرده ما را فارغ از گلشن ز سیر گلستان

می كنم زین حرف ها، كلك زبان را امتحان


سرور دنیا و دین، فخر زمین وآسمان

آن كه می بالد سخن بر خود زمدحش هر زمان


حكم حق را بود گوش و حرف حق را بُد زبان

راه حق را رهنما و حصن دین را پاسبان


گر شود قدر سخن با این سبك قدری، گران

لفظ و معنی گرددش بر گرد سر پروانه سان




نیست جز تعریف عرض حال منظوری از آن

وقت همراهی است ای امید گاه شیعیان


بی كسم، بیچاره ام، بی دست و پایم، الامان!

گر تو برداری زخاكم، آسمانم، آسمان

"واعظ قزوینی "

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر
كه گويم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر

نديده ديده ى گيتى به علم و دانش و تقوا
كسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر

ز بهر رفع حاجات و نياز خويش گرديده
سلاطين جهان يكسر گداى حضرت باقر

زبان از وصف او لكن، قلم از مدح او عاجز
كه جز حق كس نمى ‏داند بهاى حضرت باقر

نزايد مادر گيتى ز بهر خدمت مردم
به جود و بخشش و لطف و سخاى حضرت باقر

به ذرات جهان يكسر بود او هادى و رهبر
كه جان عالمى گردد فداى حضرت باقر

برو كسب فضيلت كن چو مردان خدا اى دل
ز بحر دانش بى منتهاى حضرت باقر

اگر گردد شفيع ما بنزد خالق يكتا
بهر هر دردى شفا بخشد دعاى حضرت باقر

ز اندوه و غم و محنت بود آسوده و راحت
بزير سايه و تحت لواى حضرت باقر




"ژوليده نيشابوري "

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

اى به تو از خالق داور سلام
از لب جانبخش پيمبر سلام
اى پدر عالم هستى همه
نخل على يوسف فاطمه
شمس و قمر را به نسب اخترى
نسل امام از پدر و مادرى
اختر تابنده دانش تويى
بلكه شكافنده دانش توئى
عالم علم احد قادرى
باقرى و باقرى و باقرى
دانشى كل نقطه ‏اى از مكتبت
علم لِدُنى سخنى بر لبت
مدح تو از قول خدا در نبى است
خلق تو آيينه خلق نبى است
مام تو ريحانه بخل بتول
جابرت اورده سلام از رسول
اختر تابنده ماه رجب
مهر فروزنده ما رجب
شهر رجب را تو مهين كوكبى
ماه فروزان نخستين شبى
علم نهانى ز گلستان تو
پير خرد طفل دبستان تو
هر نفست باغ گلى از كمال
هر سخنت پاسخ صدها سوال
مهر رخت اى به على نور عين
بوسه گه يوسف زهرا حسين
نام تو را گفت عدو ناسزا
از چه تو گفتيش ز رافت دعا
با همه فضل و شرف و علم تو
دشمن تو شد خجل از حلم تو
اى به فدايت پدر و مادرم
مدح تو در اوج دهان گوهرم
(ميثم) و عبد مطيع توام
عاشق ديدار بقيع توام


"غلامرضا سازگار"

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اکنون به شوق حجت پنجم ز خود گمم
وآیینه دار طلعت خورشید پنجمم

چون کشتی سپرده به توفان عنان خویش
ازموج موج جذبه ی تو در تلاطمم

آن شمع کوچکم که بیفروزیم اگر
فخر است با چراغ قبولت به انجمم

از آفتاب بیشترم با ولای تو
آیینه ام، فروغ تو را در تجسمم

حیران آن اسارت و آن غارتم هنوز
باریک بین فاجعه ی آن تهاجمم

آری سلام بر تو اماما! که می پرد
از لب به یاد آن چه کشیدی تبسمم

طفل چهارساله و طوفان کربلا؟
حیران این تداعی ام و آن تالمم

از آن ستم که سوخت در آن، خاندان تو
هم بر تو عرضه می کنم اینک تظلمم

گنج مراد خویش نجستم ز هیچکس
الا تویی که مدح تو را در تکلمم

هرچند لب به خنده گشایم برابرت
ز اندوه تو نشسته به خون است مردمم

ای علم را شکافته و رفته تا به عمق
حیران آنچه یافتی از این تعلمم

آن شاعرم که از سر ایثار عاشقم
بر دوستیت و خصم تو را در تخاصمم

شاعر : مرحوم حسین منزوی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بزم ما را زشرف زیب و فری داد خدا
مرغ دل را زشعف بال و پری داد خدا

سجده شکر بجا آر که همچون شب قدر
به شب تیره همایون سحری داد خدا

ساقیا باده بده کز قدم ماه رجب
تیرجان سوز دعا را اثری داد خدا

بروای باد صبا مژده بده فاطمه را
فاطمه بنت حسن را پسری داد خدا

مژدگانی بده بر قافله کرببلا
به حسین بن علی همسفری داد خدا

در شب اول ماه رجب از قلزم عشق
صدف بحر ولا را گوهری داد خدا

شب میلاد شکافنده علم است وبه علم
به جهان قدر و بهای دگری دادخدا

باز در بیشه اسلام به نابودی جهل
چو علی شیر خدا ، شیرنری داد خدا

مژده بر سیّد سجّاد دهد حامل وحی
که به نخل دل تو برگ وبری دادخدا

به کف خلق گنه کار زنسل نبوی
در بر آتش دوزخ سپری دادخدا

تا شود باورمان آمدن مصلح کل
به کف ما سند معتبری دادخدا

نام او نام محمّد لقبش بحر علوم
که زعلمش به جهان زیب و فری دادخدا

ملک از کنگره عرش دهد مژده به ما
گه به خورشید عبادت قمری دادخدا

ژولیده نیشابوری