جايگاه علمى و تلاشهاى فرهنگى امام باقر(علیه السلام)
نگاهى به اوضاع فرهنگى - اجتماعى جامعه
امام باقر (ع) در دورهاى امامت خويش را آغاز كرد كه جامعه اسلامى در وضع فرهنگى نابه سامانى به سر مى برد و عرصه فرهنگى جامعه گرفتار چالش هاى عميق عقيدتى و درگيرى هاى مختلف فقهى ميان فرق اسلامى شده بود.
فروكش كردن تنشهاى سياسى پس از واقعه عاشوراى سال 61 هجرى، همچنين شكست برخى احزاب سياسى مانند «عبداللَّه بن زبير» سبب يكپارچگى حاكميت بنى اميه شده بود و ناگزير، بسيارى از دانشمندان از صحنه سياسى دور شده بودند و حركت گسترده اى در زمينه هاى مختلف علمى با بحث و بررسى درباره مسايل گوناگون آغاز شده بود.
اين رويكرد گسترده به مسايل فقهى و بحث تبادل نظرهاى علمى در اين برهه و پيدايش مكتبها و سبكهاى مختلف علمى پس از مدتها ركود، رونق فراوانى به بازار علم بخشيد و به واقع نقش درخشان امام در اين دوره در روشن سازى افكار عمومى دانشمندان اسلامى و به ويژه خردورزان شيعه بسيار داراى اهميت و برترى است. با ظهور امام باقر(ع)، گام مهم و به سزايى در راستاى تبيين آراء شيعه برداشته شد و جنبش تحسين برانگيزى در ميان دانشمندان شيعى پديد آمد.
از سوى ديگر، خطر افكار آلوده يهود و سيطره نظريات فرقه مرجئه، جبريه، قدريه، غلات و... حيات فكرى شيعه را با خطر روبه رو كرده بود كه به راستى مرجعيت علمى شايسته اى چون امام باقر(ع)، تفكرات خطرناك اين فرقه ها را تا حد قابل توجهى منزوى ساخت كه آراء و نظرات آنها و نيز موضعگيرى امام در برابر هر يك، به گونه اى گسترده تر بررسى خواهد شد.