(*ミ✿ミ*) ویژه نامه میلاد پنجمین خورشیدهدایت, امام باقر(ع) (*ミ✿ミ*)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ویژه نامه ولادت با سعادت پنجمین سکاندار کشتی هدایت ،
شکافنده علوم،یادگار روزهای دیارسرخ کربلا ،
حضرت محمد باقر علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک انگشتانه معرفت از اقیانوس کلام امام :

قالَ الباقِرُ ( عَلَيه السَّلام ) :

" قُولُوا لِلنّاسِ اَحسَن ما تُحِبُّون اَن یقال لَکم "

حضرت امام محمد باقر ( عليه السلام ) فرمودند :

« بهترين چيزي را كه دوست داريد درباره شما بگويند ، درباره مردم بگوييد »

(بحارالانوار ، ج 65 ، ص 152)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از روشنی طلعت رخشنده «باقر»
شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر

در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

منشق شده از نور «علیّ بن حسین» است
این نور که نورانی از او گشته ضمائر

بر «فاطمه بنت حسن» بس بُوَد این فخر
کاورده پدید این مه تابنده باهر

«باقر» لقب و کنیه «اباجعفر» و او
ربوده است لقب های دگر: هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبرّ
جان و تنش از «یُذبَّ عنکم» شده ظاهر

دریای علوم است و، زداینده اوهام
گفتار حکیمانه او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صد چو مسیح
از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمّد
با چشم بصیرت نگهش کرد چو «جابر»

عالم همه شد روشن از آن نور خدائی
شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد، زمینی که هم آغوش شد او ر
خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

دیگر غمی از محنت ایّام ندارد
هرکس به حرمخانه او گشت مجاور

وصفش نتوان گفت «حسان» با سخنی چند
چون، قصّه بلند است و زبان، الکن و قاصر

ای کاش که بالی بدهد عشق به من نیز
تا سوی حریمش پرم از شوق چو طائر

تا کی بدهد بار به دربار وصالش
جان بال سفر بسته، به لب آمده حاضر

گر اذن دهد، نیست کسی مانعِ راهم
چون دفتر عشق است گذرنامه شاعر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هماره نامت بلند باد ای آسمانی مرد زمینی!

تو از تبار نوری و تاریخ

وامدار شعاع تباناک اندیشه توست.

ای تو سیراب از سرچشمه کلام خداوند!

کام‌هایمان تشنه باران کلام توست.

سخن بگو، تا نور کلامت بر ما ببارد

و زمین و زمان سینه به سینه

از عطر گل محمدی آکنده شود.

دانش، از نام تو آوازه گرفت،

آنگاه که شکافته شد و شگفتی آفرید.

ای اَبَرمردِ دانش و ای شکوه فرهنگ!

تو در زمانه‌ای که ابرهای سیاه،

سایه تردید می‌گستردند،

خورشیدوار تابیدی تا بذرهای یقین جوانه زند

و یخ‌های یأس و تردید آب شود.

ای امانت‌دارِ رسالت توحید

و وارث تعلیمات محمدی و علوی!

تو یادگار کربلا بودی و سند مظلومیت بقیع.

اینک بقیع قلب ما روشن از نور توست.

اینک خیل قاصدک‌ها را بدرقه سلامی می‌کنیم

که پیامبر(ص) بر تو فرستاد.

سلام ما را نیز پذیرا باش

میلادت مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی ویژه ولادت امام محمد باقر علیه السلام

(¯`•.*~.*ويژه نامه ولادت باسعادت امام باقر عليه السلام*.~*.•´¯)( سال 90 )

(¯*|♥|♥|*¯) ويژه نامه ولادت با سعادت امام محمد باقر(ع)(¯*|♥|♥|*¯)( سال 89)

▐♥^♥^♥▐زیباترین پیامک های تبریک ولادت امام باقر علیه السلام ▐♥^♥^♥▐

╫►♥◄╫ بيت امام ساجدين روشن شد از نور خدا (اشعارولادت امام باقر(ع) ╫►♥◄╫

▐✿▐✿▐✿▐میلاد خجسته پنجمین خورشید در آئینه تصویر ▐✿▐✿▐✿▐

مقالات

(¯*~•~*¯) سیمای درخشان پیشوای پنجم، امام باقر (ع)(¯*~•~*¯)

•*♥*• گوشه ای از اخلاق،صفات،فضائل و كرامات امام باقر عليه السلام•*♥*

▄*▀*▄ 'گذری بر زندگی اجتماعی امام باقر علیه السلام ▄*▀*▄

╫ミ★ミ╫ تلاشهای فرهنگی و جایگاه علمی پیشوای پنجم باقر العلوم (ع)╫ミ★ミ╫

▐●●*^*●● ▐تربیت فرزند در سیره امام باقر علیه السلام ▐●●*^*●● ▐

[نرگس منتظر]

به سر می پرورانم من هوای حضرت باقر(ع)
به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر(ع)

زعشقش جان من بر لب رسیده کس نمی داند
که نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر(ع)

به گوشم هاتف غیبی سرود این نکته را دیشب
که باشد رخش دانش زیر پای حضرت باقر(ع)

به رستاخیز گر خواهی نجات از گرمی محشر
برو در سایه ظل همای حضرت باقر(ع)

خرد عاجز بود ز اوصاف بی پایان آن سرور
کمیت لفظ لنگ است از ثنای حضرت باقر(ع)

جلال و شان و قدر آن امام پاکبازان را
نمی داند کسی غیر از خدای حضرت باقر(ع)

«رضایی» ایستاده بر در دولت سرای او
چو سائل منتظر بهر عطای حضرت باقر(ع)

منبع : سایت لبیک
رضایی

[خادم کریمه اهل بیت]

اى باقر العلوم كه هنگام مكرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو

پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو

در عرصه وجود نهى قبل از آنكه پاى
داده سلام احمد مرسل براى تو

هر كس تو را شناخت دل از دیگرى برید
بیگانه گشت با همه كس آشناى تو

[خادم کریمه اهل بیت]

اى باقر العلوم که هنگام مکرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو
پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو

[نرگس منتظر]

دارم به دل ولاي تو يا باقر العلوم
بر سر بود هواي تو يا باقر العلوم
عهد ولادت تو و جشن و سرور ماست
جانم شود فداي تو يا باقر العلوم
ميلاد شكافنده ي دانش نبوي و وارث علم علوي، خجسته باد

[خادمه زینب کبری(س)]

گوشه ای از فضائل اخلاقی امام باقر (علیه السلام)

---

خداوند هیچ بنده‏اى را براى عهده‏دار شدن مقام امامت بر نمى‏گزیند و او را حجّت آشکار خویش بر آفریدگانش قرار نمى‏دهد، مگر آن که صفات پسندیده و مکارم اخلاق در وجود او به کمال رسیده باشد و سخن و عملش مطابق حقّ و صلاح باشد.

---

ابن شهر آشوب درباره امام باقر (علیه السلام) مى‏گوید: او راست‌گوترین، گشاده‏روترین، بخشنده‏ترین و عالم‌ترین مردمان بود، همواره ذکر حقّ بر زبانش جارى بود و غذا خوردن یا صحبت با مردم مانع از ذکر وى نبود، مراتب بخشندگى و بزرگوارى آن امام در میان مردم زبانزد بود و هیچ گاه از صله دادن به برادران و دیدارکنندگان و آرزومندان به ستوه نمى‏آمد، بسیار خاضع و خاشع بود و همواره اهل بیت خود را به تلاوت قرآن فرمان مى‏داد و هر کس نمى‏توانست مى‏فرمود، ذکر بگوید.
آن حضرت بنده مطیع سر به فرمان حقّ بود تا آن جا که نقل شده، روزى یکى از فرزندان حضرت به شدّت بیمار بود و امام بر فراز بسترش نگران و اندوهگین به سر مى‏برد، ولى پس از درگذشت آن طفل، امام با رویى گشاده با مردم مواجه شد، مردم که از این امر متعجّب شده بودند از علّت آن سؤال کردند، امام (علیه السلام) فرمود: ما به زندگى بستگان خود علاقه‏مندیم و امیدواریم سالم بمانند و بهبودى یابند، امّا وقتى حکم خدا بر فوت آنها قرار گرفت، به آنچه او دوست مى‏دارد گردن مى‏نهیم و راضى هستیم.
معاشرت آن حضرت با دیگران در نهایت ادب و بزرگوارى بود، با دوستان و برادران دینى مصافحه مى‏نمود و مى‏فرمود: وقتى دو مؤمن با یک دیگر مصافحه مى‏کنند، گناهان آن دو مانند برگى که از درختان بریزد، فرو مى‏ریزد و خداوند تا زمانى که آن دو از هم جدا شوند به آن دو مى‏نگرد! در رفتار با مردم بسیار نیکوکار و عفیف بود و رفتارش با فقیران و مستضعفان تؤام با مهربانى و ملایمت بود، وقتى کار سنگینى به غلامان خود واگذار مى‏کرد خودش بسم اللَّه مى‏گفت و با آنان همکارى مى‏کرد.[ مشایخ، فاطمه، قصص الأنبیاء (قصص قرآن)، ص 775،]
همواره در طلب روزى حلال مى‏کوشید، و از کار و تلاش ابایى نداشت.

معاشرت آن حضرت با دیگران در نهایت ادب و بزرگوارى بود، با دوستان و برادران دینى مصافحه مى‏نمود و مى‏فرمود: وقتى دو مؤمن با یک دیگر مصافحه مى‏کنند، گناهان آن دو مانند برگى که از درختان بریزد، فرو مى‏ریزد و خداوند تا زمانى که آن دو از هم جدا شوند به آن دو مى‏نگرد! در رفتار با مردم بسیار نیکوکار و عفیف بود و رفتارش با فقیران و مستضعفان تؤام با مهربانى و ملایمت بود

مردی از اهل شام در مدینه ساکن بود و به خانه امام بسیار می آمد و به آن گرامی می گفت: «…در روی زمین بغض و کینه کسی را بیش از تو در دل ندارم و با هیچ کس بیش از تو و خاندانت دشمن نیستم! و عقیده ام آن است که اطاعت خدا و پیامبر و امیر مؤمنان در دشمنی با تو است،اگر می بینی به خانه تو رفت و آمد دارم بدان جهت است که تو مردی سخنور و ادیب و خوش بیان هستی!» در عین حال امام (علیه السلام) با او مدارا می فرمود و به نرمی سخن می گفت. چندی نگذشت که شامی بیمار شد و مرگ را مقابل خود دید و از زندگی نومید شد، پس وصیت کرد که چون در گذرد ابو جعفر«امام باقر»بر او نماز گزارد. شب به نیمه رسید و بستگانش او را تمام شده یافتند، بامداد وصی او به مسجد آمد و امام باقر (علیه السلام) را دید که نماز صبح به پایان برده و به تعقیب نشسته است.
عرض کرد: آن مرد شامی از دنیا رفته و سفارش کرده که شما بر او نماز گزارید.
حضرت فرمود: او نمرده است…شتاب مکنید تا من بیایم.
پس برخاست و وضو و طهارت را تجدید فرمود و دو رکعت نماز خواند و دست ها را به دعا برداشت، سپس به سجده رفت و همچنان تا بر آمدن آفتاب، در سجده ماند، آن گاه به خانه شامی آمد و بر بالین او نشست و او را صدا زد و او پاسخ داد، امام او را نشانید و پشتش را به دیوار تکیه داد و شربتی طلبید و به کام او ریخت و به بستگانش فرمود غذاهای سرد به او بدهند و خود بازگشت.
طولی نکشید که شامی شفا یافت و به نزد امام آمد و عرض کرد: «گواهی می دهم که تو حجت خدا بر مردمانی.[ شیخ طوسى، الأمالی، ص 410، انتشارات دارالثقافة، قم، 1414 هـ ق.]

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

منبع : سایت اسلام پدیا