" آقا جان ؛ بخدا همه ما دروغ نمي گوئيم"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام اقا ي مهربونم !

از سر صبح ؛

همين كه چشم باز كردم ؛

دلم ترا بهانه كرد .

گفتم بيام اينجا و شروع كنم

به از تو گفتن

ازتو نوشتن

گفتم مثل همه جمعه ها

اين فضا رو پركنم از عطر وجودت

اما اين بغض

اين بغض گلوگير داره خفه م مي كنه اقا

جمعه است و بايد دلم پر باشه از شور امدنت

هست ؛ نه اينكه نباشد اما

شوقي توام با حزن

با بغض

همش ياد اين شعر مي افتم

"آقا ما دروغ مي گوئيم نيا "

و نفسم مي گيره

ميخواد فرياد بزنم

نه . نه . نه ....................

يابن الحسن !

اقا جان !

بخدا همه ما دروغ نمي گوئيم

همه ما اينطور كه گفتند و نوشتند نيستيم

يوسف زهرا ! تو كه خوب ميدوني

تو كه ميدوني همه ما بد نيستيم

همه ما دروغگو نيستيم

همه ما فريبكار نيستيم

عزيز دل زهرا ! آقاي مهربونم

ميدونم كه خيلي ها اسم قشنگت رو بدون وضو هم نمي برند

ميدونم خيلي ها وقتي از تو حرف ميزنند آسمان چشماشون باروني ميشه

ميدونم خيلي ها از ته ته دلشون اومدنت رو آرزو دارند

ميدونم براي خيلي ها ؛ تو تنها بهانه زندگي هستي

بخاطر توست كه زير بار درد كمر خم نكرده و دوام آوردند

بخاطر توست كه هنوز اينهمه درد و رنج رو تحمل مي كنند

همون كساني كه سالهاي سال است

در اسايشگاهها تاوان عاشقي را با تحمل دردها ي استخوان سوز

با صبرو صلابت ميدهند

همون كساني كه باوجوديكه شعله هاي درد از لابلاي انگشتانشون زبانه مي كشه عاشقانه ازتو مي نويسند

همون هايي كه با وجود همه زخم زبانها ؛ همه طعنه ها

همه تو هين ها ؛ همه نامردمي ها ....

به عشق تو بيدار مي مانند

تا به شب انتظار ؛ چراغي بيافروزند

و محبان ترا گرد آن چراغ جمع كنند

و نگذراند رسم عاشقي فراموش شود

اين عاشقا كم نيستند اقا بخدا ؛

گمنامند اما ؛ هستند ؛

اگر كسي آنها را نمي بينيد و به حساب نمي اورد ؛

تو كه ميدا ني ؛ تو كه مي بيني ؛



آقا اگر ما دروغ مي گيم ؛

تو بخاطر ما نيا ؛

اصلا ما كي هستيم كه تو بخاطر ما بيائي ؟!

توبخاطر اونهايي بيا كه راست مي گويند ؛

بخاطر اونها ئي بيا كه همه عمر چشم به راهت موندند؛

بيا و پناه خستگي هاشون باش

بيا و اشگهاي گرم فرزندان شهدا را ازچهره معصومشان پاك كن

بيا و گل لبخند بر چهره درد كشيده مادر شهدا بنشان

بيا و مرحمي بز زخم دل پدر شهدا بگذار

بيا و بهم بزن بساط دين فروشان خرقه پوش را

بيا و ازهم بپاش بساط سودگراني كه دين را سرمايه تجارت خود كرده اند

توبيا اقا جان تا درخشش خورشيد وجودت ؛ بي رنگ كند همه رنگ ها و نيرنگ ها را

تو بيا تا جلوه وجودت در بازار شهرها ؛ بشكند نرخ هرچه خودنمائي و ظاهر فريبي ست

............


آقا ي مهربونم

بخدا خيلي سخته تو باشي و ما اينطور بي كس باشيم

تو باشي و ما زخم زبان بشنويم

تو باشي و ما هرجمعه ترا ندبه كنيم

توباشي و حسرت ديدنت چشمهايمان را بي فروغ كند

تو باشي و آرزوي آمدنت بر دل پرخون ما بماند

....................

چه طولاني شد اين حكايت

ترا با اين زبان الكن و اين واژ ها نا رسا خسته مي كنم

ميدانم كه اين واژه هاي گنگ نمي تواند احساس مرا بيان كند .!!

ببخش آقا جان ؛

چند روزي بود كه اين حرفها راه نفسم را بسته بود

بايد مي گفتم

بايد فرياد ميزدم :

" آقا جان بخدا همه ما دروغ نمي گوئيم "

[صافات]

يابن الفاطمه

توبيا و هرچه دروغ و ناراستي ست از زمين بركن

تو بيا و دروغگويان را رسوا كن

تو بيا آقا .......

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

طعنه از دشمنت ای دوست شنیدن تا کی؟

به بدن پیرهن صبر دریدن تا کی؟

پیش‏ رو بودن و روی تو ندیدن تا کی؟

بار هجران تو بردوش کشیدن تا کی؟

[نصرالله عاشق خداومولا]

يابن الحسن

تو به ما نگاه نكن

توبيا تا شب سياه ستم برود

و صبح عدالت طلوع كند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ما اينقدر ها هم بد نيستيم آقا

بي خيال و بي درد نيستيم آقا

فكر نكنيد بي مهريم و حقه باز

بجان خودت نامرد نيستيم آقا

با تو هم عهديم تا قيامت و مطمئن باش

اهل جفا و شكستن عهد نيستيم آقا

بند بند وجودمان پر از واژه هاي انتظاره اما

چه كنيم كه شاعري بلد نيستيم آقا

قصه كوتاه كنم ؛ تو بهتر ميداني

باهمه بدي ؛ اهل دروغ و كلك نيستيم آقا

ترا دوست داريم اي تجلي خدا در زمين

هرچند كه رسم عاشقي بلد نيستيم آقا

" فاطمی "

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

الا كه راز خدائي
خدا كند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
**********
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خداكند كه بيائي
خدا كند كه بيائي
الا كه راز خدائي

[مناجات**انتظار سبز مهدوی**]

چندگاهیست وقتی می گویم:
«اللهم کل لولیک الحجة بن الحسن»
با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«صلواتک علیه و علی آبائه»
به یاد مصیبتهای اهل بیتت اشک ماتم نمی ریزم.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«فی هذه الساعة»
دگر به این نمی اندیشم که در این ساعت کجا منزل گرفته ای.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«و فی کل الساعة»
دلم نمی سوزد که همه ساعاتم از آن تو نیست.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«ولیا و حافظا»
احساس نمی کنم که سرپرستم،
امامم کنار من ایستاده و قطره های اشکم را
به نظاره نشسته است.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«و قائدا و ناصرا»
به یاد پیروزی لشکرت،
در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمی زند.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«و دلیلا و عینا»
یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«حتی تسکنه أرضک طوعا»
یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین،
من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم.

چندگاهیست وقتی می گویم:
«و تمتعه فیها طویلا»
به حال آنانی که در زمان دراز حکومت شیرین
تو طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم...

اما چندگاهیست دعای فرج را چند بار می خوانم
تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد،

هم اشکم بریزد، هم در جست و جویت باشم،
هم سرپرستم باشی،

هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم
و هم احساس کنم خدا در نزدیکی من است
و تو ذخیرۀ خدایی که همیشه با منی...


اللهم عجل لولیک الفرج

[ملکوت* گامی تارهایی *]

اقا جونم سلام

می دونم که نباید سرم رو بلند کنم و تو چشات نگاه کنم

آخه چشای من پر از گناهه.آخه چشای من سیاه شده.مثل دلم

چند ساله تو تاریکی مونده به تاریکی عادت کرده .حالا چطور سر بلند
کنه و به یه دریا نور نگاه کنه

آقا جونم.نرو.منو تو این سرگشتگی و تاریکی رها نکن.نذار تو تاریکی
بمونم

آقا جونم دلم می خواد سر بلند کنم.دلم می خواد تو چشای قشنگت
نگاه کنم.کاش این قدر جرات داشتم که چشای ناپاکم رو به چشمات
بدوزم.ولی ندارم.می ترسم اقا جون

کاش این قدر شجاع بودم که سر بلند می کردم.تو شعله ی چشات زل
می زدم.اون قدر نگاه می کردم تا یخای وجودم با شعله های نگاهت
ذوب می شد و منم زلال می شدم.مثل رودخونه ها.مثل دل قشنگت

.

آقا جونم.نذار تو گودال دنیا تنها بمونم.دستامو بگیر.کمک کن از این سیاه
چال بیرون بیام.میدونم اگه چشام یه ذره به نور عادت کنه دیگه راحت
هم نگاهت می شم

مولای من!می دونم که از این که اسمم و گذاشتم شیعه باید شرمنده
باشم.اصلا از این هستم باید شرمنده باشم.وقتی تو این همه روشنایی
می رم سراغ سیاهی واسه چی باشم؟
واسه چی زمین رو با وجود بی حاصلم الوده کنم؟آقا می دونم که شما
هم به یاد من هستی.می دونم از این که غرق شدم تو وجود خاکیم
غصه می خوری.می دونم که دل مهربونت تنگه واسه اون بنده ای که
خالص باشه

آقا جون!کمک کن منم خالص بشم.می دونم که خیلی پر توقعم.ولی آقا
جونم!اگه از شما نخوام از کی بخوام؟
الان شمایی که می تونی با یه ندا دلم رو ببری تا اوج خدا.آقای من!
التماس دعا

خدای خونم!کمک کن تا همین کور سوی عشقی هم که تو وجودمه
خاموش نشه

خدا نمی خوام سرد بشم.نمی خوام خفه بشم اونم با طناب بیهودگی

خداجونم دستمو بگیر.کمک کن بتونم خودمو از پله های جهنم بالا
بکشم.نذار تو آتیش جهل خودم بسوزم

آقای مهربونم!خدا خوبم!شرمنده از این پریشان گویی

[غلامعلي نوري]

صنما با غم عشق تو چه تدبير كنم

تا به كي در غم تو ناله‌ي شبگير كنم


دل ديوانه از آن شد كه نصيحت شنود

مگرش هم ز سر زلف تو زنجير كنم


آنچه در مدّت هجر تو كشيدم هيهات

در يكي نامه محال است كه تحرير كنم

[مهاجر* یا معزاولیاء*]

پروانه ام و عادت من سوختن خویش
تا پاک نسوزم دلم آرام نگیرد


آقا جان من
می دانم که من یکی از آن هزاران دلیل غیبت طولانی شما و مانع فرج هستم
من کسی هستم که با خیل گناهانم قلب نازنین شما را آزده ام
من همانی هستم که وقتی ملائک پرونده ام را در مقابلتان قرار می دهند
به خاطر همچین شیعه ای سر به زیر می افکنید
من همانی هستم که هزارن بار قول دادم که انگونه باشم که شما گفته اید ولی نشدم که نشدم
من همانی هستم که هزاران بار عهد کردم و باز پیمان شکستم
آری من همان کسی هستم که بخاطر اعمال من
بار ها وبارها قلب نازنین شما به درد آمده است.
.
.
.
من همانم
..
آقا جانم
از بردن نامتان خجلم
چون آنگونه که باید رسم شیعه گی را بجا نیاورده ام
ادعایم می شود که محب شمایم ولی در عمل
غرق در زندگیم هستم وشما را از یاد برده ام
خیلی ها هستند که دروغ نمی گویند.......
خیلی ها هستند که شما را عاشقانه انتظار می کشند.........
اما من بارها و بارها به شما دروغ گفته ام
بارها و بارها شما را آزده ام
آقای من می ترسم
می ترسم که ...........
.
.

ولی می خواهم باز هم امتحان کنم
می خواهم این بار قول بدهم
که خوب باشم
از ان خوبهایی که شما میخواهید
آقای من
مولای من
صاحب من
نمی دانم چه بگویم
بغض گلویم را می فشارد
ولی اشکم جاری نمی شود.
فقط از خدا می خواهم که روسیاه درگاهش نباشم

اقا جان دعایم کنید
دعا کنید که دست از این دروغهایم بکشم
دعایم کنید که آنگونه باشم که شما می خواهید
آقا جان شما را به جان مادرتان دعایم کنید