به شهدا بگو ... حرفای دلت رو ... دلتنگی هات رو ...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به شهدا بگو ...
حرفای دلت رو ...
دلتنگی هات رو ...

هرچی تو دلت داری و میخواهی با شهدا بگی اینجا بگو

نمیدونم چی ...
به زمزمه دلت گوش کن ...
بعد بگو...

اگه می خوای به شهدا چیزی بگی
اگه دلخوری
اگه درد و دل داری

اگه می خوای گریه كنی
اگه می خوای بخندی
اگه حرفی توی دلت مونده
كه نمی دونی كجا باید بزنیش.

اینجا بزن
اینجا خلوتگاه عاشقاست...

[نرگس منتظر]

دیگر دلم از دست همه گرفته... از دست همه!

از تمام کسانی که ساکن کوچه شهید (...) هستند اما وقتی پیرزنی قد خمیده را می بینند که زنبیلی حاوی نان و سبزی را بدست گرفته و به سختی قدم برمی دارد، با حالتی که انگار از بی معرفتی جوانان زمانه رنج می برند و می گویند: «تو را به خدا نگاه کن، آیا پیرزن پسری ندارد که خود برای مایحتاج خانه این چنین سختی می کشد؟»

و نمی دانند این پیره زن مادر همان شهیدی است که آنها زیر تابلوی نام او ایستاده اند.

دلم گرفته!!!

از تمام کسانیکه ناکسند،
از عارفان بی معرفت،
از عالمانی که عادل نیستند،
از عادلانی که عارف نیستند،
از عارفانی که عاشق نیستند،

از عاشقانی که خالص نیستند!
و از مخلصانی که بسیجی نیستند،
از بسیجی نمایانی که جاهلند،

از ساکنان کوچه علی چپ،
از تمام خون هایی که رنگین ترند،
از تمام آنها که نماینده مجلس هستند اما نماینده مردم نیستند،

از ذاکرینی که یاد خدا نمی کنند،
از شورداران بی شعور،
از شعورداران بی شور،

از آنهاییکه بین گل کاکتوس و گل لاله فرقی نمی گذارند،
از آنانکه نهج البلاغه و روزنامه را یک جور می خوانند،

از حسین پرستان حسین نشناس،
از حسین دوستان زینب آزار،
از همه آنانکه زیارت عاشورا می خوانند اما عاشورایی نیستند،

از تمام سوال کنندگانی که بدنبال جواب نیستند،
از تمام آنانی که هدفشان وسیله ایست که توجیه می کنند،
از تمام آنهاییکه کربلا می روند اما کربلایی نیستند،
از همه کسانی که قمه را فقط بر سر خود می زنند نه بر سر یزیدیان!

از تمام کسانی که شمع بیت المال را به این خاطر خاموش می کنند که جیبشان نسوزد،

از چشمهای نامحرم نواز،
از گوش هایی که کرهای مصلحتی هستند،
از آنان که توجیه می کنند،
از آنان که توجیه می شوند،

از توجیه
از توجیه
از توجیه...

[نرگس منتظر]

شهید گمنام

سلام شهيد ؛ سلام برادر ؛ سلام سفر کرده ؛ سلام گمنام ( من به کي بايد سلام کنم؟)
به رسم هر نامه فکر کنم اول بايد شمارو از حال و هواي خودمون و چيزهايي که به رسم امانت بهمون سپردين و رفتين با خبر کنم ؛ هرچند شما خود گواه تر از مايين .

اينجا خبري نيست جزء اينکه همه سالهاست ادعا ميکنند که شرمنده شما هستند و جالبتر اينکه نميدونم چرا هر روز به اين شرمندگيشون افزوده ميشه به جاي اينکه کمترش کنند و هي نخواند اين جمله تکراري رو بگن.

اينجا خبري نيست جز اينکه خونه حاجي بود که موقع شهادتش سپرد اين باشه واسه جلسات بچه هاي جبهه و جنگ و جلسات معنوي و هر هفته چند شب بچه ها اونجا جمع ميشدند ؛ چند وقت پيش وراث گرفتند و جزو ساختمان بقل که داره پاساژ ميشه انداختند تا نان شبه حلال به دست بيارند

اينجا خبري نيست جز اينکه هي فکر ميکنم شما بي معرفتي کردين و مارو تنها گذاشتين يا ما بي معرفتي ميکنيم و سراغي از شما نميگيريم؟

اينجا خبري نيست جز اينکه محمد گلستان بود که توي عمليات فتح المبين قطع نخاع شد ؛ چند روز پيش توي پارک کنار بساط کوچيک بادکنک و آدامس و پفکش نشسته بود که سد معبريها خودشو بساطشو با چه وضعي ريختند و بردند.

اينجا خبري نيست جز اينکه سليمه خانم بود که دوتا پسرش توي عمليات کربلاي 5 شهيد شدند وپيکرشون هيچ وقت برنگشت و گمنام موندند ؛ صاحب خونه چند روز پيش اثبابشو ريخت تو کوچه ؛ طفلک سليمه خانم فقط عکس پسراشو توي بقلش گرفته بود و يه گوشه کوچه نشسته بود و به سر کوچه چشم دوخته بود

اينجا خبري نيست جز اينکه ما هر روز داريم به زخم و تاولهاي جانبازهاي شيميايي نمک ميزنيم ؛ لابد تجربه کردين که وقتي نمک به زخم ميخوره چه سوزشي داره!!!

اينجا خبري نيست جز اينکه داره يادمون ميره مزار شهید باکري کجاست ؛ داره يادمون ميره وصيت شهیدان خرازي و همت چي بود ؛ اسمهاتون اگه سر کوچه ها نبود و براي آدرس پستي نميخواستيم شايد يادمون ميرفت ؛ داره يادمون ميره چرا بعضي ها ميخواستند موقع عمليات نوشته سربندشون يا زهرا باشه؟

اينجا خبري نيست جز اينکه........................................ .....؟

اگه بخوام بنويسم حالا حالاها بايد بنويسم ولي چه کنم که ديگه طاقت نوشتن اين جور چيزارو ندارم /خيلي دلم ميخواست نامه اي که مينويسم شاد و روحيه بخش باشه ؛ خيلي دلم ميخواست بهتون بگم که امانتهايي که بهمون سپردين صحيح و سالمند ولي چه کنم که نه خيلي اهل دروغ گفتن هستم و نه ميشه به شهدا دروغ گفت/راستي اگه خواستي جواب نامه رو بدي باهاش چند ماسک هم بفرست اينجا هواش خيلي سمي و غبار آلوده.
ولي هنوز اميدواريم به اينکه : گرچه رفتند ولي قافله راهش برجاست
ولي هنوز اميدواريم به اينکه : نيست جز در گرو رفتن ما ماندن ما .

التماس دعا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب پریشان خاطر و دلتنگ هستم
دلتنگ بوی جبهه بوی جنگ هستم

دلتنگ شور و حال شب های غریبی
دلتنگ عطر خیس قرآن های جیبی

کو لاله هایی که سراسر داغ بودند؟
«حیثیت گل» «آبروی باغ» بودند

آنان که دریا وامدار روحشان بود
خورشید زخم سینه ی مجروحشان بود

آنان که اخلاص عمل قدیسشان کرد
آنان که باران شقایق خیسشان کرد

رفتند آنان لیک تیغی سرخ مانده ست
این تیغ را در دل دریغی سرخ مانده ست

این تیغ طعم خون و باران را چشیده ست
این تیغ سرد و گرم دوران را چشیده ست

این تیغ فکر ننگ و نام خود نبوده ست
این تیغ یک شب در نیام خود نبوده ست

این تیغ آب از غیرت «عباس» خورده
دست « حسین » فرزند زهرا را فشرده

این تیغ پیموده ست آداب طریقت
همچون «بروجردی» و «زین الدین» و «همت»

این تیغ را باید دوباره آب دادن
با برگ خونین شقایق تاب دادن

این تیغ که آوازه خوان خشم رعد است
در انتظار دست های نسل بعد است...

[نرگس منتظر]

عصر غربت شهدا ........

عصر غربت لاله هاست ، اينجا كسي ديگر از شهيدان نمي گويد
از آنان كه تلاطمي هستند در اين دنياي سرد و سكوت


ما بعد از شما هيچ نكرديم ، چفيه هايتان را به دست
فراموشي سپرديم وصيت نامه هايتان را نخوانده رها كرديم.

پلاكهايتان را كه تا ديروز نشاني از شما بود امروز گمنام مانده است .
كسي ديگر به سراغ سربندهايتان نمي رود و ديگر كسي نيست كه در وصف گلهاي لاله شاعرانه ترين احساسش را بسرايد و بگويد چرا آلاله آنقدر سرخ است

چرا كسي نپرسيد مزار باكري كجاست ؟؟؟
چرا وقتي گفتيم : يك گردان كه همگي سربند يا حسين ( ع )
بسته بودند شهيد شدند كسي تعجب نكرد

چرا وقتي گفتند :
تني معبر عبور ديگران از ميدان مين شد شانه اي نلرزيد

چرا نمي دانيم شيمايي چيست و زخم شيميايي چقدر دردناك است
و چطورمي شود يك عمر با درد زيست

نمي دانم كه چرا كسي نپرسيد چگونه خدا خرمشهر را آزاد كرد !!!!
اي شيهدان ما بعد از شما هيچ نكرديم

آن نداي ياحسين ( ع ) كه ما را به كربلا نزديك و
نزديكتر مي كرد ديگر بگوش نمي رسد.

يادتان هست كه گفتيد سرخي خونمان را به سياهي چادرتان به امانت مي دهيم .
ما امانت دار خوبي نبوديم و خونتان را فرش راه رهگذاران كرديم.

يادتان هست هنگامي كه گفتيد :

رفتيم تا آسماني شويم و شما بمانيد و بگوييد كه
بر ياران خميني ( ره ) چه گذشت

آري بسيجيان و شهيدان زنده امروز ما
مي دانم كه از آن روزي كه تمام شهيدان را بدرقه كرديد
و برگشتيد دلهايتان را در سنگرها جا گذاشتيد

مي دانم كه هنوز هم دلهايتان هواي خاكريزهاي جنوب
را مي كند و مي دانم كه ديگر كسي از بسيج نمي گويد

ولي بدانيد كه تا شما هستيد ما مي توانيم از همت بشنويم
و از خاطرات حسين خرازي لذت ببريم

تا شما هستيد ميدانم كه رهبر تنها نيست
و تا شما هستيد تنها عشق تنها مياندار اين عرصه است .............
ما مانديم تا امروز از آنان بگوييم

و فرياد برآوريم
«‌ ما از اين گردنه آسان نگذشتيم ای قوم »

ما مانديم كه نه يك هفته بلكه سالهاي سال از آنان بگوييم.
چرا كه خون آنان است كه مي تپد.

و يادمان نرود كه اگر امروز در آسايش زندگي مي كنيم مديون آنانيم.
مديون حماسه هايي كه آنان آفريدند.

يادمان نرود كه ما هنوز بايد جواب بدهيم كه :
بعد از شهدا چه كرديم .

بعد از شهدا چه كرديم ...................

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام شهید ؛
سلام برادر ؛
سلام سفر کرده ؛
سلام گمنام ....

( من به کی باید سلام کنم؟)

به رسم هر نامه فکر کنم اول باید شمارو از حال و هوای خودمون
و چیزهایی که به رسم امانت بهمون سپردین و رفتین با خبر کنم ؛
هرچند شما خود گواه تر از مایین .

اینجا خبری نیست جزء اینکه همه سالهاست ادعا میکنند
که شرمنده شما هستند و جالبتر اینکه نمیدونم چرا هر روز
به این شرمندگیشون افزوده میشه به جای اینکه کمترش کنند
و هی نخواند این جمله تکراری رو بگن.

اینجا خبری نیست جز اینکه هی فکر میکنم شما
بی معرفتی کردین و مارو تنها گذاشتین یا ما بی معرفتی میکنیم
و سراغی از شما نمی گیریم؟

اینجا خبری نیست جز اینکه ما هر روز داریم به
زخم و تاولهای جانبازهای شیمیایی نمک میزنیم ؛

لابد تجربه کردین که وقتی نمک به زخم میخوره
چه سوزشی داره!!!.....

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آلاله های بهشتی سلام!
چه زیباست همنفس خیال شما بودن،
در پرسه های شبانه ی دلتنگی راه خانه ی شما راگرفتن
وبه نفس آسمانیاتان متبرک شدن!

چقدر پاک ودوست داشتنی اند
لحظه هایی که شانه به شانه ی شما

کوچه های خلوت وصمیمی ای
که آن روز ها باچراغ داغشان

آذین می بستیم را آرام سلام گوییم
وردپایی ازشقایق ها رابگرییم.

افسوس کوچه ها دیگر آن کوچه های قدیمی نیستند
ورنگی ازدردوداغ ندارند.
کوچه هادیگرآجیل اخلاص تقسیم نمی کنند
وطعم شهادت وآسمانی شدن رادردل ودماغ عابران خسته نمی پراکنند!

پنجره ها رو به باغ گل محمدی باز نمی شوند...
ردپایی ازکبوتران سپید برجای نمانده است!...
دیوارها نمایش مردم فریبی است

درشهر ماکه سهم ابوذر غریبی است!
راستی مگرسنگ شده ایم ویاطلسم مان کرده اند؟!
یادتان هست هرشب ازپشت بام چقدرستاره می چیدیم ؟!
و بدرقه ی راه سینه سرخان مهاجر می کردیم؟!

یادتان هست مهتاب چه صداقت معصومی را
به آبی حیاط خانه مان می پاشید؟!
یادتان هست تاخدافقط یک سجده فاصله بود؟!

اماامروزچه بگویم ....
چه بگويم اي سفركردگان آسمان ؟!
چگونه بگويم كه فراموشتان كرده اند
چگونه بگويم ديگر شهر رنگ و بوي شما را ندارد

دلم مي گيره از اين شهر
از اين ادمهاي فراموشكار

از اين شهري كه بازار مكاره رنگ ها و نيرنگ هاست
دلم مي گيره از اين كوچه هاي تنگ

از اين كوچه ها كه مزين به نام شماست اما
هيچ رسمي از شما باقي نيست

چه مظلوميد شما

وچه ناسپاسيم ما
.............................

[نرگس منتظر]

شهر ها گسترده در بازوان بی قراری ، فریاد و التهاب ؛ در بین کوچه های پر ازدحام رسیدم به کوچه ایی ، که در ورودی کوچه نوشته بود ، کوچه شهید ...

یادم آمد حکایت پرحماسه جنگ ، بغض کهنه ، حکایت مردان مرد ، ستاره های یکرنگی و صفا ... دلم شروع به سرودن می کند ، باید شعری گفت ، خونین و خاکی از جنس عجز ما در برابر زندگی و فریب هایش ؟! وضعیت خطر ! سکوت دلگیر غروب ، اما ستاره ها همچنان در بالای شهر راه را می نمایانند.

زیباترین گل های عالم ، سینه سرخان سبکبال ، که در آن روزهای سرد عاشق ترین بودید ! حضرت حق از میان خیل بنی آدم شما را برگزید ، که شاگردان ممتاز مدرسه عشق حسین (ع) بودید.

ای شهید ! ما در در شهر در میان دغدغه های ریز و درشت ، در زیر خروارها آرزو ، بین عادت ها گم شده ایم ! و هر روز به انتها می رسیم ، اما تو رو به دروازه عروج ایستاده ایی ، به سرسبزی نخل ایثار ، سربند سرخ شهادت بر پیشانی.

بازگو روایت روایت چفیه های خاموش زمان ما را که روزی شاهد عرق جبین ها و پیشانی های به خاک سائیده بودند ، روایت عروج ستاره ها را از میان خاکریز ها و سنگرها.

ای شهید ! تو در کدام دسته - خط ، تو در کدام جناح فعالیت
می کردی که چنین برگزیده شدی و مشهور شدی در وسعت کهکشان؟

وقتی در ازدحام آیینه ها تشیع ات می کردند ، یک تابلوی دیگر روی ویرانی دلهای غریب برپا شد ، اما چه حیف رازهایت را با خودت بردی ! می دانم در کدام آسمان دلت لانه کرده است ، گرچه خیلی ها فراموش کارند ، اما بدان تاریخ نامت را در صدر دفتر عشاق ثبت خواهد کرد.

ای عزیز ! دیوارهای دلم پر از عکس لاله های سرخ گمنامی است که هر وقت در میان رنگ های بی رنگ شهر گم می شوم سری به تابلوی لاله های سرخ می زنم.

اینجا خبر همیشه فراوان است . خبر از قتل ، غارت ، پول و طلا و ارز و سود ... اما خبر از گمنام های آشنای شهر و دیارمان نیست !

کسانی که مایه عزت این دیار شدند.
همچنان ایستاده ام سرکــوچه شهیـــد ...

بی اختیــار و خستـــه از همهمه شهــــر
می پیمودم خیابان را ...

[نرگس منتظر]

به نام الله ، پاسدارحرمت خون شهیدان

سلام بر شهداء

سلام برمجنون های وادی جنون

سلام برقدمهایی که در وادی مقدس طوی(فاخلع نعلیک) راشنیدند.

سلام برجسمهای پودرشده و آمیخته باخاک

سلام برپیکرهای بی پلاک

سلام برپلاکهای بی پیکر

سلام برقمقمه های لب تشنه

سلام برسربندهای قناسه دیده

سلام برتفنگهای بی فشنگ

سلام برهفت شهرعشق

سلام بردوکوهه و فکه

سلام برطلائیه و شلمچه

سلام برهویزه و دهلاویه

سلام برکرخه و اروند

سلام برجزیره مجنون

و سلام بر ........

[نرگس منتظر]

بال های خسته

پرهای شکسته

دل هایی خونین

سجاده های خاک گرفته

گله هایی در خواب

دل هایی گمشده

و مجالی که نیست !

گاز خردل

سرفه هایی سنگین

و یارانی که

هزاران سال بعد

طعمه باستان شناسانند

غربتی غریب

کوچه پس کوچه هایی دلتنگ

شهری دل مرده

با سنگفرشی اسیر

گرفتار بازندگانی

نا آشنا با زندگان

و شهدایی تفحص شده

که در معراج شهر

دلتنگ و بی قرار

رمل های فکه و قتلگاه و راه خون

و آرزویی غریب

که کاش تفحص نمی شدند

به حرف تو رسیدم

ای دوست !

کاش تفحص نمی شدم