║★║★║★║چهل حديث، سيره سجادی║★║★║★║

[صافات]

1: در محضر قرآن

قال على بن الحسين (عليه السلام):
لو مات من بين المشرق و المغرب لما استوحشت بعد اءن يكون القرآن معى، و كان (عليه السلام) اذا قرء ((مالك يوم الدين)) يكررها، حتى كاد اءن يموت.

امام سجاد (عليه السلام) فرمود:
اگر تمام كسانى كه در ميان مشرق و مغرب هستند از دنيابروند (و من تنها بمانم) و قرآن با من باشد وحشت مرا نمى گيرد (و نمى ترسم).
او چنين بود كه وقتى جمله ((مالك يوم الدين)) را مى خواند آنرا تكرار مى كرد تا جايى كه نزديك بود جان تهى كند.

بحارالانوار، ج 46، ص 107. و بلاغة الامام على بن الحسين (عليه السلام)ص 221 از كافى

[صافات]

2: قرآن با صوت زيبا

عن اءبى عبدالله (عليه السلام) قال:
...ان على بن الحسين (عليه السلام) كان اءحسن الناس صوتا بالقرآن و كان يرفع صوته حتى يسمعه اهل الدار.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:
امام على بن الحسين (عليه السلام) از نظر صوت قرآنى نيكوترين فرد بود و صداى قرآن خواندنش را بلند مى كرد تا اهل خانه بشنوند و بهره مند گردند.

وسائل الشيعه، ج 4، ص 858.

[صافات]

3: كمال معرفت

كان على بن الحسين (عليه السلام) اذا قرء هذه الاية (و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها) (2 )يقول:: سبحان من لم يجعل فى اءحد من معرفة نعمة الا المعرفة بالتقصير عن معرفتها كما لم يجعل فى اءحد من معرفة ادراكه اءكثر من العلم بانه لا يدركه.

امام چهارم (عليه السلام) هنگامى كه اين آيه را كه مى گويد: ((اگر نعمتهاى الهى را بخواهيد شمارش كنيد قابل شمارش نيستند)) مى خواند مى فرمود:: منزه است خدايى كه شناخت (و شكر) نعمت را جز شناخت اينكه قادر به شناخت آن نعمتهانيست قرار نداده همانطور كه شناخت خودش را براى هيچ كس بيش از اين قرار نداده كه باور كند كه (ذات) او را نمى تواند بشناسد (يعنى: همينكه باور كند نعمتهاى الهى را نمى تواند بشناسد و بدينوسيله سپاسگزارى كند و همين كه بفهمد حقيقت او را قادر نيست درك كند همين براى شناخت و شكرگزارى كافيست و خداوند سبحان بيش از اين نمى خواهد).

روضة الكافى، ج 8، ص 394 و بلاغة الامام على بن الحسين (عليه السلام) ص 57.

[صافات]

4: دعاى سفره امام (عليه السلام)

عن اءبى حمزة الثمالى عن على بن الحسين (عليه السلام):
انه كان اذا طعم قال:
((الحمد لله الذى اءطعمنا و سقانا و كفانا و ايدنا و آوانا و اءنعم علينا و افضل، الحمد لله الذى يطعم و لا يطعم.

ابو حمزه ثمالى مى گويد:
امام چهارم (عليه السلام) هنگامى كه غذا را مى خورد مى فرمود:
حمد و ستايش براى خدايى است كه ما را اطعام كرد و سيراب نمود و بقدر كفاف بما نعمت داد و تاءييد كرد و پناه داد و بر ما نعمت و برترى داد ستايش ‍ مخصوص آن خدايى است كه اطعام مى كند ولى خود نمى خورد.

من لا يحضره الفقيه، ص 233، ح 4266.

[صافات]

5: سجده هاى امام

قال ابو جعفر محمد بن على الباقر (عليه السلام):
ان اءبى على بن الحسين (عليه السلام) ما ذكر الله عزوجل نعمة الا سجد، و لا قراء آية من كتاب الله عزوجل فيها سجود الا سجد و لا دفع الله عزوجل عنه سوء يخشاه اءوكيد كائد الا سجد و لا فرغ من صلاة مفروضة الا سجد، و لا وفق لاصلاح بين اثنين الا سجد و كان اءثر السجود فى جميع مواضع سجوده، فسمى السجاد لذلك.

امام باقر (عليه السلام) فرمود:
پدرم على بن الحسين (عليه السلام) هيچگاه نعمتى را ياد نمى كرد جز اينكه سجده شكر انجام مى داد، و آيه اى از كتاب خدا را نمى خواند كه داراى سجده بود مگر اينكه سجده مى كرد، و هر گاه خداوند، مكر حيله گرى يا خطرى را از او بر طرف مى كرد سجده شكر بجا مى آورد و هر وقت از نماز فارغ مى شد سجده مى كرد و زمانى كه موفق مى شد بين دو نفر اصلاح كند سجده مى كرد و طورى بود كه اثر سجده در تمام اعضاء هفتگانه سجده او نمايان بود از اين جهت او سجاد ناميده شد.

بحار الانوار، ج 46، ح 6.

[صافات]

6: آثار سجده

عن الباقر (عليه السلام) قال:
كان لابى (عليه السلام) فى موضع سجوده آثار ناتئة و كان يقطعها فى السنة مرتين، فى كل مرة خمس ثفنات، فسمى ذاالثفنات لذلك.

امام باقر (عليه السلام) فرمود:
در سجدگاه پدر بزرگوارم آثار ورم بود و سالى دوبار آن را قطع مى كرد در هر مرتبه پنج لايه پينه بود از اين جهت او را ((ذو الثفنات)) ناميدند.

بحار الانوار، ج 46، ص 6.

[صافات]

7: وضوى امام

كان على بن الحسين (عليه السلام) اذا توضاء اصفر لونه، فيقول له اءهله: ما الذى يغشاك؟ فيقول: اءتدرون لمن اءتاءهب للقيام بين يديه.

امام سجاد (عليه السلام) هنگامى كه وضو مى گرفت رنگ مباركش زرد مى شد، خانواده اش به او مى گفتند: چه چيز شما را عذاب مى دهد؟ مى فرمود: آيا مى دانيد آماده مى شوم تا در مقابل چه كسى بايستم.

بحار الانوار، ج 46، ح 74.

[صافات]

8: نماز با بوى خوش

كانت لعلى بن الحسين (عليه السلام) قاروة مشك فى مسجده، فاذا دخل الى الصلاة اءخذ منه و تمسح به.

امام چهارم (عليه السلام) يك شيشه مشكى در عبادتگاه خود داشت كه وقتى مى خواست وارد نماز شود از آن بر مى داشت و استفاده مى كرد.

بحار الانوار، ج 46، ص 58.

[صافات]

9: نمازهاى امام سجاد

عن اءبى جعفر محمد بن على الباقر (عليه السلام) قال:
كان على بن الحسين (عليه السلام) يصلى فى اليوم و الليلة اءلف ركعة كما كان يفعل اءمير المؤمنين (عليه السلام).

امام باقر (عليه السلام) فرمود:
امام على بن الحسين (عليه السلام) شبانه روز هزار ركعت نماز مى خواند همانطور كه اميرمؤمنان هم چنين مى كرد.

بحار الانوار، ج 46، ص 61.

[صافات]

10: كيفيت نماز امام

عن اءبى عبدالله (عليه السلام) قال:
كان على بن الحسين (عليه السلام) يلبس الصوف و اءغلظ ثيابه اذا قام الى الصلاة، و كان (عليه السلام) اذا صلى يبرز الى موضع خشن فيصلى فيه و يسجد على الارض.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:
امام سجاد (عليه السلام) هنگام نماز لباس پشمى خشن مى پوشيد و در مكان زبر و سخت به نماز مى ايستاد و بر زمين سجده مى كرد.

بحار الانوار، ج 46، ص 108.