قال الامام علی بن الحسین علیه السلام :
11. یَا ابْنَ آدَم، إنَّكَ لا تَزالُ بَخَیْر ما دامَ لَكَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ، وَ
ما كانَتِ الْمُحاسَبَهُ مِنْ هَمِّكَ، وَما كانَ الْخَوْفُ لَكَ شِعاراً.
اى فرزند آدم، تا آن زمانى كه در درون خود واعظ و نصیحت كننده اى دلسوز داشته باشى،
و در تمام امور بررسى و محاسبه كارهایت را اهمیّت دهى،
و در تمام حالات از عذاب الهى ترس و خوف داشته باشى;
در خیر و سعادت خواهى بود.
مشكاه الأنوار: ص 246، بحارالأنوار: ج 67، ص 64، ح 5