کفّاره غیبت

[محامین * یالثارات الحسین *]

در غيبت دو حق وجود دارد: يكى حق الله و ديگرى حق الناس.

در مورد حق الله يعنى براى اينكه خداوند از حقّ خود بگذرد، بايد استغفار و توبه نمود، البته توبه حقيقى. و اما در مورد حق الناس بايد از صاحبان حق، حلالیت طلبید. در مورد جنبه حق الناسى غيبت چند صورت وجود دارد:


1- كسى كه غيبت او شده از دنيا رفته است.
2- كسى كه غيبت او شده به طورى غايب است كه دسترسى به او امكان ندارد.
3- دسترسى به او ممكن نيست، اما خبر غيبت به او نرسيده و اگر برسد فتنه بر پا مى شود.
4- خبر به او رسيده باشد و يا اگر هم خبر به او برسد احتمال آشوب نمى رود.


در مورد اول و دوم، غيبت كننده بايد سعى كند حتى المقدور اثرات سوء اجتماعى غيبت را (از جمله آبروى شخص غيبت شده) جبران و براى او طلب مغفرت و بخشش از خداوند بنمايد.

در مورد سوم غيبت كننده بايد صبر كند تا موقعيت مناسبى پديد آيد، آن وقت از شخص مورد غيبت طلب رضايت كند.

در مورد چهارم غيبت كننده بايد از غيبت شونده طلب رضايت كند، بر او درود بفرستد و او را احترام كند، اثرات سوء غيبت خود را از بين ببرد و از کار خويش اظهار پشيمانى بنمايد. كه اين اقدامات در مقابل گناهش حسنه اى خواهد بود.



منبع: راه خودسازی (چهل مجلس)