در رمضان با یک نگاه ثواب ببریم
کسانی که چشم دارند ولی نشانه‌های خدا را نمی‌بینند ، یعنی چشم دلشان کوراست، این‌ها در قیامت چشم ظاهر هم ندارند و از خدا می‌پرسند ما در دنیا چشم داشتیم ولی الان نمی‌بینیم.
خداوند میفرماید چون در دنیا چشم داشتی و نشانه‌ها را دیدی ولی ایمان نیاوردی، باید در اینجا کور باشی.
در ماه رمضان سفارش شده که غیر از نخوردن و نیاشامیدن، چشم و گوش هم خوب است که روزه باشد. برای همین من قصد دارم که پیرامون نگاه صحبت کنم. نگاه چیز ساده‌ای است ولی قرآن، نهج البلاغه وحدیث تاکید زیادی بر آن نگاه دارند.
انسان امانتدار خداوند است و هر چه به انسان داده‌اند امانت است.
در جهان بینی اسلامی ما عقیده داریم که آنچه هست آفریده خداست و آنچه خدا به ما داده است امانت است و این یک نگرش و بینش است.
سابق در تاریخ می‌خواندیم که زن و شوهری بودند که بچه‌ای داشتند و آن بچه مُرد.
زن بچه را در صندوق خانه برد و لای پارچه سفیدی گذاشت و به شوهر چیزی نگفت.
بعد از غذا به شوهرش گفت اگر کسی چیزی به تو امانت بدهد، سپس پس بگیرد، آیا ناراحت می‌شوی؟
شوهر گفت: نه! و آنگاه گفت که خدا هم بچه‌ای را که به ما امانت داده بود، پس گرفت.
انسان باید ایمان داشته باشد که کل هستی آفریده خداست و امانت است و حتی ما خودمان هم برای خودمان نیستیم و این ایمان اثر تربیتی بسیاری دارد.
لذا قرآن وقتی می‌خواهد بگوید انفاق کن، میفرماید:
«ممالله» و «أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکمُ اللَّهُ»(یس/47) یعنی مال خداست.
در جای دیگر میفرماید «وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ»(حدید/7) یعنی شما امانتدار و کلیددار هستید. پس داده‌ها امانت هستند و انسان باید امانتداری بکند .
نور از خشت عبور نمی‌کند ولی از شیشه و آیینه عبور می‌کند. خدا هم می‌گوید به ما چشم داده تا وقتی چیزی را می‌بینیم از آن عبور کنیم و به خداشناسی برسیم و برای ما آیه و نشانه باشد و دنیا توقفگاه نباشد و برای ما معبر باشد. و نگاه مۆمن باید عبرت باشد.
نعمت چشم نعمتی است که خدا در قیامت از انسان سۆال می‌کند. قرآن میفرماید:
«إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُۆادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْۆُلاً»(اسراء/36) چشم و گوش و دل، همه مورد سوال است. یعنی می‌پرسند چه دیدی و چه شنیدی؟
نقل قول
