شکوه غم زپا تاسرخدیجه ...{ اشعار شهادت حضرت خدیجه (س)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سلام آورده جبریل از خداوندت، سلام
وی محمّد برده نامت را به لب با احترام

همسر و همسنگر و همگام با خیرالانام
سایه‌ات تا صبح محشر بر سر دین مستدام

ای شده وقف خداوند تعالی هست تو
وی تمام هستی خالق به روی دست تو

پاک‌تر از پرده ی بیت الهی دامنت
خلعت زیبای اُم‌المؤمنینی بر تنت

بوی عطر عصمت مریم دهد پیراهنت
نقش لبخند نبی در «یا محمّد» گفتنت

کیست تا مثل تو بانو کُفو طاهایش کنند؟
کفـو طاهـا، مـادر ام ابیهـایش کنند؟

این بوَد شأنت که حق روح مطهر خوانَدت
می‌سزد پیغمبر اسلام، همسر خواندت

نی عجب گر حیدر کرار، مادر خواندت
یا که جبریل امین زهرای دیگر خواندت

بین امت با وجود آن همه نعت و سپاس
ناشناسی ناشناسی ناشناسی ناشناس

ذات حق، داننده ی اسرار داند کیستی
هر که هستی احمد مختار داند کیستی

بعد احمد، حیدر کرار داند کیستی
فاطمه، آن عصمت دادار داند کیستی

ای درود آفرینش بر تو و بر شوهرت
وی سلام الله بر دامان زهرا پرورت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب دل تنگ مرا اشکم روایت می کند
امشب خدیجه با تو ای اسما وصیّت می کند

ای آشنایم– بشنو نوایم (جان تو و زهرای من)

اسماء ببر از من پیام بر خاتم پیغمبران
برگو کنار تربتم امشب بیا قرآن بخوان

جانم فدایت – در بین امت (جان تو و زهرای من)

اسماء بهار عمر من امشب به پایان می رسد
زهرا سرش به سینه ام من بر لبم جان می رسد

ترسم که آهش – باشد پناهش (جان تو و زهرای من)

آن شب که پیوند گل یاس و صنوبر می شود
آن شب که زهرا کوثر قرآن حیدر می شود

با مهربانی – تا می توانی (جان تو و زهرای من)

آن شب که جسمش را علی شوید به اشک دیده گان
بر پیکر مجروح او اسماء بریز آب روان

اسماء علی را – بنما تسلّا (جان تو و زهرای من)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محمّد را نكو همسر، خديجه
عزيز قلب پيغمبر، خديجه

يقين باشد، پس از زهرا و زينب
بُوَد از هر زني برتر، خديجه

پناه امّتي بود و ، نبي را
به روز بي كسي، ياور، خديجه

گهي غمخوار او هنگام سختي
صفا بخش دل شوهر، خديجه

گهي با خنده ي نوش آفرينش
سُرور قلب آن سَروَر، خديجه

ميان دلبران، همتاي او كيست؟
دل "لولاك" را، دلبر، خديجه

زني چون حوريان، مجذوب شوهر
همه آسايش همسر، خديجه

" رَحْمةٌ لِلْعالَمينْ را
پرستار و نوازشگر، خديجه

گرفته با ادب، چون هاله ي نور
چراغ وحي را در بر، خديجه

به طوفان بلا، چون كوه، محكم
به كشتيّ امان، لنگر، خديجه

مبارز محرمي، همراز و نستوه
شكوه غم، ز پا تا سر، خديجه

توان بخش صفوف مؤمنان بود
به تنهائي، چو يك لشگر، خديجه

چو مي شد سنگباران خانه او
به پيش مصطفي، سنگر، خديجه

به شام تار خورشيد نبوّت
بُوَد مهتاب روشنگر، خديجه

وفا و عشق و عفّت، زينت اوست
ندارد غير ازين زيور، خديجه

چه خوش"الله اكبر" گفت و بگذشت
زجان و مال، سيم و زر، خديجه

همين وارستگي، شايسته ي اوست
چو زهرا را بُوَد مادر، خديجه

كشد بار عطاي آسماني
چو باشد مادر كوثر، خديجه

چه كوثر، آنكه يكتا همچو طاهاست
صدف شد بر چنين گوهر، خديجه

ز نامش مادران برخود ببالند
كه دارد يك چنين دختر، خديجه

چه خوش باشد غلام خود بخوانَد
(حسان) را در صف محشر خديجه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بيا اي محرم رازم، تو بودي شوق پروازم
شده نام تو دمسازم، چه سازم با دلِ زهرا

ز داغت خون جگر گشتم، ببين بي بال و پر گشتم
چو از قبر تو بر گشتم، بدون تو شدم تنها

به روز بي كسي یارم، شدی هر لحظه غمخوارم
مدد كن من گرفتارم، شدم از ماتمت شیدا

بیان بنگر به زهرایت، شده مدهوش رؤیایت
به یاد نور سیمایت، زند ناله كند غوغا

ببین با دخترت گریم، كنار پیكرت گریم
برای كوثرت گریم، كجایی محرم دلها

شكستم با نبود تو،‌ چه خوش بودم ز بود تو
منم مدیون جود تو، به یادت می‌كنم نجوا

دلم گردیده ویرانه، سرایم گشته غمخانه
من و اشكی غریبانه، من و این ماتم عظما

شاعر : حسن فطرس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب زمین و آسمان را غم گرفته
مهدی برای مادرش ماتم گرفته

ای آسمان خون گریه کن در ماتم او
زیرا که امشب گریه کرده همدم او

امشب شب هجران دو دلداده باشد
شام وداع همسری آزاده باشد

گرد یتیمی بر رخ زهرا نشیند
از بعد مادر رنگ شادی را نبیند

آئینه عشق و وفا و مهر بشکست
امشب علی گویا که مادر داده از دست

امشب خدیجه می رود از خانه وحی
تاریک شد در ماتمش کاشانه وحی

چشم از خدیجه بر نمی دارد پیمبر
خون جگر از دیده می بارد پیمبر

یارب خدیجه عاشق و همراز من بود
در راه قرآن چون علی جانباز من بود

ای در غریبی آشنایم ای خدیجه
ای جان نثار باوفایم ای خدیجه

در موج طوفانها فداکاری نمودی
با مال و جان خود مرا یاری نمودی

در راه من زخم زبانها را شنیدی
هر درد و محنت را به جان و دل خریدی

ای هر نگاهت در خزان غم بهاران
در حفظ تنهائی او دلهای ما را

لرزانده اشک دخترت عرش خدا را
سوزانده تنهائی او دلهای ما را

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب زمین و آسمان را غم گرفته
مهدی برای مادرش ماتم گرفته

ای آسمان خون گریه کن در ماتم او
زیرا که امشب گریه کرده همدم او

امشب شب هجران دو دلداده باشد
شام وداع همسری آزاده باشد

گرد یتیمی بر رخ زهرا نشیند
از بعد مادر رنگ شادی را نبیند

آئینه عشق و وفا و مهر بشکست
امشب علی گویا که مادر داده از دست

امشب خدیجه می رود از خانه وحی
تاریک شد در ماتمش کاشانه وحی

چشم از خدیجه بر نمی دارد پیمبر
خون جگر از دیده می بارد پیمبر

یارب خدیجه عاشق و همراز من بود
در راه قرآن چون علی جانباز من بود

ای در غریبی آشنایم ای خدیجه
ای جان نثار باوفایم ای خدیجه

در موج طوفانها فداکاری نمودی
با مال و جان خود مرا یاری نمودی

در راه من زخم زبانها را شنیدی
هر درد و محنت را به جان و دل خریدی

ای هر نگاهت در خزان غم بهاران
در حفظ تنهائی او دلهای ما را

لرزانده اشک دخترت عرش خدا را
سوزانده تنهائی او دلهای ما را