چرا روابط دختر و پسر در دوره نامزدی باید کنترل شود؟

[فاتح خیبر]

اصل مهم در دوران نامزدی، شناخت دو طرف از یکدیگر است. این شناخت شامل آگاهی لازم از تمام اجزای شخصیت طرف مقابل است؛ به گونه‌ای که جنبه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و حتی طبقات اجتماعی دختر و پسر نزدیک به هم باشد. دختر و پسری که با هم آشنا می‌شوند و دوران نامزدی‌ را شروع می‌کنند، باید شناخت از یکدیگر را مقدم بر هر مساله دیگری بدانند و روابط‌شان بر مبنای همین اصل شکل بگیرد.یعنی روابط دختر و پسر در دوران نامزدی باید کنترل‌شده باشد؟

البته! درست است که دختر و پسری که جوان هستند با وضعیت هورمونی و هیجانی‌ای که دارند به سمت همدیگر تمایل زیادی دارند و بسیار سخت است که احساسات و غرایزشان را کنترل کنند اما آنها باید به آینده‌ای که در پیش خواهند داشت، بیندیشند. در دوران نامزدی اصل موضوع، شناخت است. حتی اگر دوره نامزدی ثبت قانونی شده باشد و صیغه محرمیت جاری شده باشد، باز هم دختر و پسر باید روابط كنترل‌شده‌ و سنجیده‌ای داشته باشند؛ چراكه ممکن است که این نامزدی به هم بخورد یا دختر باردار شود که در هر دو صورت، مشکلات بسیاری برای آنها به وجود می‌آید و البته این مسایل در فرهنگ ما بسیار پررنگ‌تر و مشکل‌ساز‌تر خواهد بود.

بهترین مدت برای دوران نامزدی را چقدر می‌دانید؟

دوره نامزدی باید نه کوتاه‌مدت باشد و نه آنقدر طولانی باشد که مثل سریال «جراحت» مشکلات و تبعات زیادی را به همراه داشته باشد. مناسب‌ترین زمان به نظر من 6 ماه است و در این زمان دختر و پسر باید به صورت معقول و معمول، با شرط شناخت از هم، با یکدیگر رابطه داشته باشند. این کار بسیار سختی است اما اگر دختر و پسر جوان به اصل واقعیت‌گرایی معتقد باشند، برای داشتن آینده‌ای بهتر سعی خواهند كرد روابط خود را سنجیده و محدود کنند.


حالا اگر به هر دلیلی، مثلا شبیه به همین چیزی كه در «جراحت» دیدیم این اتفاق بیفتد و دختر در دوران نامزدی باردار شود، ‌باید چه کار کرد؟

قطعا تحت چنین شرایطی باید خانواده را در جریان گذاشت اما برخی از خانواده‌ها به دلیل تعصباتی که دارند، نمی‌توانند چنین موضوعی را پذیرا باشند و سریع واکنش نشان می‌دهند. بنابراین لازم است که دختر و پسر این موضوع را با یک روان‌پزشک یا مشاور مطرح کنند و آن مشاور با شیوه مناسب خانواده را در جریان بگذارد و به آنها آموزش‌های لازم را بدهد.

به نظر شما ازدواج‌های فامیلی ازدواج‌های موفقی هستند؟

به اعتقاد من اصل ازدواج باید بر مبنای شناخت طرفین از یکدیگر باشد و چنین موضوعی صحت ندارد که ازدواج‌های فامیلی موفق‌تر هستند. بسیاری از خانواده‌ها به صرف اینکه دختر و پسرشان با هم بزرگ شده‌اند و سال‌هاست همدیگر را می‌شناسند با ازدواج آنها موافقت می‌کنند و وقتی که آنها وارد زندگی می‌شوند تازه متوجه تفاوت‌ها و اختلاف‌نظراتشان می‌شوند و اینجا نقطه شروع اختلافات خانوادگی است.

معمولا این ازدواج‌ها، چشم‌و‌گوش بسته است و افراد فقط شناخت ظاهری از هم دارند اما نکته مهم این است که آنها تصور می‌کنند همدیگر را می‌شناسند. چنین تصورهای غلطی، جوانان را از مسیر شناخت دور می‌کند و زمانی که وارد زندگی می‌شوند، تازه متوجه تفاوت‌هایشان می‌شوند و اختلاف‌هایشان شروع می‌شود.

مشکلی که در ازدوا‌ج‌های فامیلی زیاد دیده می‌شود، این است که مشکلات زن و شوهر سریع به خانواده‌ها کشیده می‌شود و مشکلات را دوچندان می‌کنند. از سوی دیگر، بسیاری از اختلاف‌های خانوادگی نیز در روابط زن و مرد تاثیرگذار است و ممکن است روابط آنها را تیره کند. همچنین بسیاری از مسایلی که در ازدواج‌های فامیلی به وجود می‌آید به دلیل آنکه سبب برهم خوردن روابط فامیلی نشود، مسکوت می‌ماند و چه بسا افرادی سالیان سال با مشکلی زندگی می‌کنند و از آن رنج می‌برند اما از ترس فامیل آن را به زبان نمی‌آورند. مساله دیگر در ازدواج فامیلی، مشاوره ژنتیک است. به اعتقاد من، حتی‌المقدور باید ازدواج فامیلی صورت نگیرد مگر اینکه بر مبنای شناخت صحیح باشد و بعد از آن حتما باید زوجین از خدمات مشاوره استفاده کنند و علاوه بر آن مشاوره و آزمایش‌های ژنتیک نیز اهمیت دارد.



منبع : هفته نامه سلامت /میگنا

[عهد آسمانى]

در مدارس و دانشگاههای ما متاسفانه متاسفانه به هر درسی بها داده میشه و براش کتاب درسی جداگانه هست اما در مورد اصلی ترین آموزش های لازم برای زندگی انسان هرگز دولت نتوانسته کار درستی در این زمینه انجام بده.و بطور رسمی این آموزش رو در جامعه نهادینه بکنه تا خانواده ها آمادگی لازم رو داشته باشند
چرا ما نباید در مدارس و دانشگاهای خود کتابی بنام آموزشهای ارتباط و ازدواج وخانواده داشته باشیم کتابی که مثل ادبیات از کلاس اول ابتدایی آموزش داده میشه تا بالاترین مدارج چرا واقعا چرا پس دولت اسلامی ما به چه دردی میخوره وقتی که هنوز تو ابتدایی ترین و مهمترین مسایل انسان که ارتباطه این همه عقب افتادگی وجهل هست
وقتی دولت یک جامعه نمیتونه با کل امکانات یک کشور که در دستشه ابتدایی ترین مسایل مردمی رو بطور درست فراهم کنه چه انتظاری میشه از مردمش داشت؟؟؟؟
متاسفانه دولتمردان ما فقط به فکر پیشرفت هستن در موقعیت های خودشون .
متاسفانه مرض لا علاجی که در سیاستمداری کشور وجهان امروز مثل سرطان ریشه دوانده مشکلات مردم جامعه نیست.مشکل اینه که سیاست جهانی اینطور بناشده که اول درد رو بوجود میاره بعد هم بدنبال درمان میره واینجوریه که شاخه های متعدد سیاست با زیر شاخه هاش شکل میگیره و بوجود میاد.
یک عمر گفتند در کوله پشتی زندگیت خوبیها را بریز وتو عمری با مشقت درستی ها را بر می داری اما ناغافل وقتی بزرگ میشی تازه میفهمی که کوله پشتی که بهت داده بودند سوراخ بوده