آنچه اهمیت دارد، این است که سود باید برای سپرده‌گذاری ناشی از عملیات‌های اقتصادی و سودآوری باشد که از فعالان اقتصادی گرفته شود و آن زمان، به سپرده‌گذاران سود می‌رساند. اگر چنین باشد، بانکداری بدون ربا است، اما در غیر این صورت، کم و زیاد کردن نرخ سود سپرده‌گذاری، ربا را از بین نخواهد برد. از سوی دیگر، چندی پیش محمود بهمنی، رئیس‌کل بانک مرکزی مطرح کرد که کاهش سود بانکی به ۳ تا ۴ درصد، حذف کامل ربا را به‌دنبال دارد که این گفته یک مسامحه در درک و فهم مساله ربا است. من معتقدم که حتی اگر ربای ۳ تا ۴ درصدی هم داشته باشیم، باز هم ربا است. مهم این است که سود تسهیلات بانکی کاهش یابد که برای تولیدکنندگان به صرفه باشد و کسانی را که تسهیلات می‌گیرند، به سرمایه‌گذاری تشویق کند، اما این کاهش به‌معنای قرض‌الحسنه است؛ البته قرض‌الحسنه زمانی معنا دارد که عینا خود قرض بازگردانده شود. در این میان، وثیقه بانکی باید هزینه عملیات خودش را از قرض‌گیرنده بگیرد که این هزینه حداکثر ۵/ ۱ تا ۲ درصد می‌شود و نه بیشتر. اگر ۲ درصد سود هم برای سیستم بانکی داشته باشد، آن سود حرام است؛ در حالی که قرض‌الحسنه هیچ سودی ندارد و فقط هزینه عملیات را می‌تواند از گیرنده تسهیلات یا قرض بگیرد. البته منظور این نیست که نظام بانکی فقط باید قرض‌الحسنه باشد؛ نظام بانکی می‌تواند افزون بر قرض‌الحسنه به نیازمندان، سپرده‌گذاری سودآور داشته باشد، اما سودی که ناشی از عملیات اقتصادی باشد، نه سود پولی که ربا را مسجل می‌کند.”
نقل قول
