علت نامگذاری محله های تهران

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

کامرانيه


زمين‌هاي اين منطقه ابتدا به ميرزا سعيدخان‌، وزير امور خارجه‌تعلق داشت، و سپس کامران ميرزا پسربزرگ ناصرالدين شاه‌، با خريد زمين‌هاي حصاربوعلي‌، جماران و نياوران‌، اهالي منطقه را مجبور به ترک زمين‌ها کرد و سپس آن جا را کامرانيه ناميد .

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

محموديه ( بين پارک وي و تجريش يا وليعصر تا ولنجک)


در اين منطقه باغي بوده است که متعلق به حاج ميرزا آقاسي بوده است و چون نام او عباس بوده آنرا عباسيه مي‌گفتند. سپس علاءالدوله اين باغ بزرگ را از دولت خريد و به نام پسرش‌، محمودخان احتشام‌السلطنه‌، محموديه ناميد.

نياوران


نام قديم اين منطقه گردوي بوده است و برخي معتقدند در زمان ناصرالدين شاه نام اين ده به نياوران تغيير کرده است به اين ترتيب که نياوران مرکب از "نيا" (حد، عظمت و قدرت‌) ؛"ور" (صاحب‌) و "ان‌" علامت نسبت است و در مجموع يعني کاخ داراي عظمت‌.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

ونک

نام ونک تشکيل شده است از دو حرف (ون‌) به نام درخت و حرف (ک)که به صورت صفت ظاهر مي‌شود.که در اصل به معنای درختک میباشد
و به علت اینکه در زمانهای قدیم درختهای زیادی در این محله وجود داشته به این نام خوانده میشود

يوسف آباد

منطقه يوسف آباد را ميرزا يوسف آشتياني مستوفي‌الممالک در شمال غربي دارالخلافه ناصري احداث کرد و به نام خود، يوسف آباد ناميد .

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

پل چوبي


قبل از اين که شهر تهران به شکل امروزي خود درآيد، دور شهر دروازه هايي بنا شده بود تا دفاع از شهر ممکن باشد.
يکي از اين دروازه‌ها، دروازه شميران بود با خندق‌هايي پر از آب در اطرافش که براي عبور از آن‌، از پلي چوبي استفاده مي‌شد. امروزه از اين دروازه و آن خندق پر از آب اثري نيست‌، اما اين محل همچنان به نام پل چوبي معروف است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

شميران

نظريات مختلفي درباره اين نام شميران وجود دارد.
يکي از مطرح ترين دلايل عنوان شده ترکيب دو کلمه سمي يا شمي به معناي سرد و « ران » به معناي جايگاه است و در واقع شميران به معناي جاي سرد است.
به همين ترتيب نيز تهران به معناي جاي گرم است. همچنين در نظريه ديگري به دليل وجود قلعه نظامي در اين منطقه به آن شميران مي‌گفتند و همچنين برخي نيز معتقدند که‌ يکي از نه ولايت ري را شمع ايران مي‌گفتند که بعدها به شميران تبديل شده است

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

گيشا


نام گيشا که در ابتدا کيشا بوده است برگرفته از نام دو بنيانگذار اين منطقه (کي نژاد و شاپوري) مي‌باشد.

منيريه (در جنوب وليعصر)


منيريه در زمان قاجار يکي از محله‌هاي اعيان نشين تهران بوده و گفته شده نام آن از نام زن کامران‌ميرزا، يکي از صاحب‌منصبان قاجر، به نام منير گرفته شده‌است.

[mahan222]

بسيار مفيد بود
در مورد ساير محلات تهران اگر اطلاع داريد بنويسيد
ممنون ميشم

[شهاب منتظر]

مهرآباد

قدمت این محله به 70 سال پیش برمی‌گردد.

پیش ازآن، زمین‌های موجود به طور کامل گندم زار و متعلق به خانمی به نام نظام مافی بود.

دلیل نامگذاری این منطقه به مهرآباد، این بوده که وی دختر به نام مهر داشته که جوانمرگ شد ، مهرآباد به نام وینام گذاری شد.

در بخشی از این زمینها در سال 1307فرودگاه ساخته شد.

خانم مافی در زمان زندگی خود در سال 1322 زمین‌ها را تفکیک و واگذار کرد.

[شهاب منتظر]

سبزه میدان

شَوَند(دلیل) نامگذاری سبزه میدان این است که در دوران فرمانروایی زندیه و قاجاریه، محل کشت و تهیه سبزیجات اهالی تهران بوده است.

البته این میدان در دوران قاجاریه «تخته پل» هم نامیده می‌شد.بعدها در زمان ناصرالدین شاه، حاجب الدوله،سبزیکاری را ممنوع کرد.

این میدان، چند سال در روزهای ماه رمضان، بازار روز شده و در آن کالاهای گوناگون عرضه می‌شد.

دردوره ی رضا شاه نیز باغچه‌هایی در وسط میدان ساخته شد.

[شهاب منتظر]

ضرابخانه

در گذشته،بسیاری از شهرهای بزرگ ایران ضرابخانه مخصوص خود را داشت و دولت برای هر یک، سرپرستی انتخاب میکرده‌تا اینکه به دستور ناصرالدین شاه و در جهت یکنواخت ساختن مسکوکات، لوازم ضرب سکه و چرخ منگنه از اروپا وارد شد.

تجهیزات ضرابخانه با نظر محمود خان ناصر الملک در سال 1275 (ه.ق) از مسکو به قیمت 9 هزار تومان خریداری و به تهران آورده شد.

در شمال ضرابخانه مظفری، کارخانه ابریشم کشی حاجی محمد حسن امین الضرب بر پا بود که در زمان رضا شاه به باغ رزم آرا معروف شد.

پس از انقلاب نیز باشگاه بانک مرکزی در آن راه اندازی شد.