بخاطر همسرم.../ روزي كه شهيد دوران حواله بلوار را پاره كرد
نويد شاهد: حواله ي زمين را كه دادند دستم، فقط به خاطر دل همسرم آن را گرفتم و به خاطر او و مردم كه اين همه محبت دارند و خوب اند پشت تريبون رفتم؛ ولي همينكه پايم به خانه رسيد، ديگر طاقت نياوردم، حواله را پاره كردم...
[TD][/TD]
[TR]
[TD="colspan: 2"]به گزارش خبرنگار نويد شاهد روايت جذاب و خواندني از زبان شهيد عباس دوران عنوان مي شود:
دلم نمي خواهد از سختي ها با همسرم حرف بزنم، دلم مي خواهد وقتي به خانه مي روم جز شادي و خنده چيزي با خودم نبرم.
نه كسل باشم، نه بي حوصله و نه خواب آلود، تا دل همسرم هم شاد شود.
اما چه كنم، نسبت به همه چيز حساسيت پيدا كرده ام، معده ام درد مي كند و دكتر هم مي گويد فقط ضعف اعصاب است.
چطور مي توانم عصباني نشوم؟
آن روز وقتي بلوار نزديك پايگاه هوايي شيراز را به نام من كردند، غرور و شادي را در چشمان همسرم ديدم، خانواده ام نيز خوشحال بودند.
حواله ي زمين را كه دادند دستم، فقط به خاطر دل همسرم آن را گرفتم و به خاطر او و مردم كه اين همه محبت دارند و خوب اند پشت تريبون رفتم؛
ولي همينكه پايم به خانه رسيد، ديگر طاقت نياوردم، حواله را پاره كردم و ريختم روي زمين؛
يعني آنها فكر مي كنند ما پرواز مي كنيم و مي بينيم تا شجاعتهاي ما را ببينند و به ما حواله خانه و زمين بدهند؟
مي خواهند مرا به تهران انتقال دهند، بايد با زبان خودشان قانعشان كنم كه انتقال به تهران يعني مرگ من، چون پشت ميزنشيني و دستور دادن براي من مثل مردن است...
برگرفته از كتاب خاطرات ناب(3)
[/TD]
[/TR]
نقل قول
