دقیقاً عرفان به چه چیزی اطلاق می شود؟

[محمدی]

بسم الله الرحمان الرحیم

با سلام و تشکر از شما.

بله چنانکه فرمودید و بنده هم آنرا متذکر شده بودم اشتباه شما این استکه عرفان رو یک مفهوم تک مرحله ای به حساب آورده اید.

در صورتی که عرفان دارای مراتب مختلف حداقلی و حداکثری است که باید انسان از مرحله مقدماتی که همان انجام واجبات و ترک محرمات است شروع و بواسطه برخی امور به مرحله حداکثری برسد.

برای رسیدن به اوج عرفان پیش شرطی وجود دارد، و آن رسیدن به حداقله قرب و نزدیکی به ذات مقدس الهی است، که برای رسیدن به آن چاره ای نیست مگر اینکه ابتدا انجام واجبات و ترک محرمات رو به نحو کامل انجام دهیم!

مثل این می ماند فردی که هنوز خواندن و نوشتن بلد نیست ، با اصرار و بی تابی بگوید میخواهم پروفسور بشم!

این فرد باید اول به مکتب خانه رفته و الف، ب ، پ ، ت و ... را یاد بگیرد و کم کم با تلاش به درجات بالاتر و درجه پرفسوری برسد.

در باب عرفان هم دقیقا همینگونه است، اول باید انجام واجبات و ترک محرمات رو مراعات کرد و وقتی آن مراعات شد، سپس بواسطه تلاش و عمل به باقی امور میتوان مراتب خود را بالا برد.


ادامه دارد ...

[محمدی]

فلان شخصیت به این مقام عالی عرفانی نرسید مگر به واسطه مداومت به نماز شب . به این مقام نرسید مگر به تلاوت هرشبه فلان سوره .

بر اساس همان تفکر اشتباه، برداشتی که در این عبارت انجام شد نیز ، ناصحیح بود.

اولا عبارت ( این مقام ) باید مورد توجه شما و سایر عزیزان قرار بگیرد!

این مقام عرفانی که برای فلان عارف نام میبریم بلاتشبیه مساوی است با مقام پرفسوری برای یک پرفسور ، که میگوییم پرفسور پرفسور نشد مگر اینکه هشتصد مقاله علمی نوشت! عارف هم عارف نشد، مگر اینکه بر نماز شب یا قرائت یک سوره و ... مداومت داشت!

منتها غفلت داشتید که پرفسور در حالیکه بیسواد بوده که یکهو نرفته هشتصد مقاله بنویسد! عارف هم مثلا با صدتا گناه که نرفته و فلان سوره رو بخواند و عارف شود!

خلاصه چنانکه در پستهای مختلف با عبارتهای مختلف عرض شد، عرفان دارای مراتبی استکه انسان باید از پله اول شروع و پله ها رو یکی یکی طی کند و وارد پله های بعد شود، منتها سرعت طی کردن این پله ها، بنابر استعداد افراد و مقدار خطاهایی که دارند متفاوت خواهد بود!

کسیکه تکبّر دارد یا غیبت میگوید یا میشنود یا وظیفه اش رو نسبت به همسر و یا والدینش درست انجام نمیدهد، یا خیلی راحت در حق دیگران تهمت میزند ، با نامحرمان با هزار توجیه هم صحبت میشود و ... ، مداومت شبانه بر یک سوره که جای خود دارد ، اگر مداومت بر خواندن 100 سوره هم در شبانه روز داشته باشد به هیچ جا نخواهد رسید!

[محمدی]

حال بنده بعد از ارائه حداقل 9 پست در این رابطه ، از شما در قالب سوالی میخواهم، کلام عارف کم نظیری همچون ملاحسینقلی همدانی را که دوبار آنرا آوردم، اما ظاهرا غافل از محتوای آن ماندید را برایمان توضیح بفرمایید :


آنچه این ضعیف از عقل و نقل، استفاده کرده ام این استکه همه اشیا از برای طلب قرب، جِد و سعی تمام، در ترک معصیت است، تا این خدمات را انجام ندهی، نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فایده نخواهد بخشید! چراکه پیشکش و خدمت کردن کسی که با سلطان در مقام عصیان و انکار است، بی فایده خواهد بود!


موفق باشید.