13. از دوران امام صادق علیه السلام در شهرهای قم، ری، خراسان و مازندران کانونهای علویان به صورت منسجم در حال شکل گرفتن بودند. حضور هر یک از امام زادگان و سادات در میان شیعیان باعث تقویت و انسجام بیشتر کانونها میشد و قدرت بالقوّهای (برای شروع قیام) و خطر برای حکومت عبّاسیان به شمار میآمد.
از اینرو، حاکمان عبّاسی با دقت و حسّاسیت شدید، این مراکز را تحت نظر داشتند و سعی میکردند از ایجاد هر عاملی که باعث انسجام و اتحاد آنها میشود، ممانعت کنند. از سوی دیگر، علویان و خاندان اهل بیت علیهم السلام از وجود چنین مراکزی آگاهی داشتند و هنگام هجرت، بهترین مکانها و امنترین پایگاهها را شهرهای یادشده میدانستند که محبت اهل بیت علیهم السلام در میان آنها واقعی است. از اینرو، حضرت معصومه علیهاالسلام با اطلاع از چنین مکانی، برای رهایی از شر حکومت عبّاسیان و ترویج تشیّع و تقویت آن، هجرت خویش را به سوی ایران آغاز کرد.
در این هجرت، پیوستن به امام رضا علیه السلام و دیدار برادر محبوب خویش و تقویت پایگاه شیعیان و ایجاد یک تشکیلات قوی هم میتواند در نظر باشد. حکومت به علت عدم تحمّل علویان و پراکنده کردن آنها به عنوان یک سیاست ثابت خویش، همواره آماده حمله و قلع و قمع شیعیان بود.
با حرکت حضرت معصومه علیهاالسلام و برادرانش از مدینه به ایران، مأموران حکومتی بهطور غیرمستقیم حرکت قافله خاندان اهل بیت علیهمالسلام را زیر نظر داشتند تا در فرصت مناسب، با کشتن نوادگان پیامبر، از اتحاد و شکلگیری کانون خطر علیه حکومت جلوگیری کنند.