دیدن اهل بیت(ع) هنگام مرگ

[محامین * یالثارات الحسین *]

در احادیث و روایات آمده است که مؤمنین در لحظات آخر عمر، اهل بیت(علیهم السلام) را می بینند.

آمده است که یکی از دوستان امام صادق(علیه السلام) نقل می کند که امام فرمود: مؤمنین در لحظات آخر عمر چیزهایی را می بینند که چشمشان به آن روشن می شود.

راوي می گوید: من اصرار کردم چه چیز را می بیننند؟ و این سخن را بیش از ده بار تکرار کردم، ولی در هر بار امام تنها به این جمله قناعت می کرد که می بینند.

در آخر مجلس رو به سوي من کرد و مرا صدا زد و فرمود :مثل اینکه اصرار داري بدانی چه چیز را می بینند؟

گفتم آري … و سپس گریستم.

امام(ع) فرمودند: آن دو را می بینند.

اصرار کردم کدام دو نفر؟

فرمودند: پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امیرالمومنین(علیه السلام) را. زیرا هیچ انسان با ایمانی چشم از جهان نمی پوشد مگر اینکه این دو بزرگوار را خواهد دید.

(چون او باایمان و باتقوي بوده است، لذا به او هم در دنیاو هم در آخرت بشارت می دهند)

سپس حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمودند: این مطلب را خداوند در قرآن بیان کرده است.

سؤال کردند در کجا و در کدام سوره؟

فرمودند: سورة یونس آیات 63 و 64 که می فرماید:

اَلَّذِینَ آمنُوا وکانُوا یتَّقُونَ * لَهمالْبشْري فِی الْحیاةِ الدنیا وفِی الْآخِرَةِ …

کسانی که ایمان آوردند و از مخالفت خدا پرهیز می کردند، در زندگی دنیا و در آخرت شاد و مسرورند .




منابع:
تفسیر نمونه،ج8
آداب الطّلاب مرحوم آیت الله مجتهدي تهرانی

[فاطر]

چه زيباست كه انسان چنين چشمهاي خود را ببندد ووداع از دنيا بكند،

امام صادق عليه السلام ميفرمايد:مِنْكُمْ وَ اللَّهِ! يُقْبَلُ، وَ لَكُمْ وَ اللَّهِ! يُغْفَرُ، إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ أَنْ يُغْتَبَطَ وَ يَرَى السُّرُورَ وَ قُرَّةَ الْعَيْنِ إِلَّا أَنْ تَبْلُغَ نَفْسُهُ هَاهُنَا- وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ-.


به خدا سوگند! از شما پذيرفته مى‏شود؛ به خدا سوگند! براى شما آمرزيده مى‏گردد. به راستى كه بين شما و بين غبطه خوردن و ديدن شادى و روشنايىِ چشم فاصله‏اى نيست مگر اينكه جان به اينجا برسد- و اشاره به حلقوم خود نمود-

ثُمَّ قَالَ: إِنَّهُ إِذَا كَانَ ذَلِكَ وَ احْتُضِرَ، حَضَرَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ عَلِيٌّ وَ الْأَئِمَّةُ وَ جَبْرَئِيلُ وَ مَلَكُ الْمَوْتِ عليهم السلام، فَيَدْنُو مِنْهُ جَبْرَئِيلُ [عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ‏]،

سپس فرمود: به راستى اگر آن لحظه فرا رسد و (بنده خدا) در حالت احتضار (و جان سپردن) قرار گيرد، رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، اهل بيت با (امام) علىّ عليهم السلام، جبرئيل و عزرائيل نزدش حضور يابند،

فَيَقُولُ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ: إِنَّ هَذَا كَانَ يُحِبُّكُمْ [يُحِبُّنَا] أَهْلَ الْبَيْتِ، فَأَحِبَّهُ.

جبرئيل نزديك وى آيد و به رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ گويد: اين شخص، شما اهل بيت رسالت و ما را دوست مى‏داشت، شما هم او را دوست بداريد،

فَيَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ: يَا جَبْرَئِيلُ! إِنَّ هَذَا كَانَ يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ أَهْلَ بَيْتِ رَسُولِهِ، فَأَحِبَّهُ (وَ ارْفَق بِهِ)،

رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمايد: اى جبرئيل! به راستى اين شخص خدا و رسولش و آل او را دوست مى‏داشت، پس او را دوست دار و با او مدارا كن.

وَ يَقُولُ جَبْرَئِيلُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ! إِنَّ هَذَا كَانَ يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ آلَ رَسُولِهِ، فَأَحِبَّهُ وَ ارْفَقْ بِهِ، فَيَدْنُو مِنْهُ مَلَكُ الْمَوْتِ فَيَقُولُ لَهُ: يَا عَبْدَ اللَّهِ! أَخَذْتَ فَكَاكَ رَقَبَتِكَ، أَخَذْتَ أَمَانَ بَرَاءَتِكَ، تَمَسَّكْتَ بِالْعِصْمَةِ الْكُبْرَى فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا.



جبرئيل به فرشته مرگ گويد: به راستى اين شخص خدا و رسولش و آل او را دوست مى‏داشت، او را دوست دار و با او مدارا كن. سپس فرشته مرگ نزد او آيد و گويد: اى بنده خدا! برات آزادى گردن (حيات و زندگى) خود را دريافت كرده‏اى، امان نامه بيزارى خود را گرفته‏اى، در زندگى دنيا به عصمت كبرى چنگ زدى و تمسّك جُستى.


نام كتاب: زاهد كيست؟ وظيفه اش چيست؟ / ترجمه الزهد ص185

نويسنده: حسين بن سعيد ،كوفى اهوازى