(...◕✿◕◕✿◕ . استدلال‌هایی قرآنی که برای اثبات رجعت آمده‌است ◕✿◕◕✿◕...)
در بسیاری از احادیث و تفاسیر برای اثبات رجعت به آیاتی استدلال شده‌است، که برخی از آنان از قرار زیر است:
۱. آیات ۸۲ تا ۸۷ سوره نمل(۲۷) چنین است:
و هنگامی که [در آخر الزمان] فرمان عذاب آنها رسد، جنبندهای را از زمین برای آنها خارج می‌کنیم که با آنان تکلّم می‌کند [و می‌گوید] که مردم به آیات ما ایمان نمی‌آوردند * [به خاطر آور] روزی را که ما از هر امّتی، گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم و آنها را نگه می‌داریم تا به یکدیگر ملحق شوند! * تا زمانی که می‌آیند، [به آنان] می‌گوید: «آیا آیات مرا تکذیب کردید و در صدد تحقیق برنیامدید؟! شما چه اعمالی انجام می‌دادید؟!»... * و [به خاطر آورید] روزی را که در صور دمیده می‌شود، و تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند در وحشت فرو می‌روند، جز کسانی که خدا خواسته و همگی با خضوع در پیشگاه او حاضر می‌شوند![۲۵]همان‌طور که در این آیات می‌بینیم، در آنها از روزی یاد شده‌است که از هر امتی گروهی محشور می‌گردد، حال آنکه در روز قیامت -طبق آیه ۱۸:۴۷[۲۶]- همه مردم، بدون استثناء محشور می‌شوند. لذا روزی که برخی محشور می‌شوند روزی غیر از قیامت و روز رجعت است.[۲۷] نشانه دیگر این‌که، بعد از این آیات، در آیه ۸۷، از دمیده شدن در صور و مرگ عمومی انسانها یاد شده‌است، و این نشان می‌دهد که آیه مزبور مربوط به پیش از برپایی قیامت است.[۲۸]
ضمنا از برخی روایات شیعی چنین مشخص می‌شود که در آیه ۸۲ که سخن از «جنبنده»ای دارد که از زمین خارج می‌شود و با مردم سخن می‌گوید، منظور از آن علی بن ابی طالب است.[۲۹] توجه شود که از آیات مختلفی مانند ۶۱ سوره نحل، ۶ سوره هود و ۲۲ سوره انفال، مشخص می‌شود که «دابة: جنبنده» مفهوم وسیعی دارد، و شامل انسانها نیز می‌شود.[۳۰]
در آیات بالا، توبیخ و محاکمه و مجازات تکذیبگرانِ آیات خدا، فلسفه رجعت آنها به دنیا دانسته شده‌است.[۳۱
نقل قول
