سلوک بزرگان ♥گلیچینی از توصیه های اخلاقی بزرگان

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

کرامتی از آیت الله کشمیری (ره)

در شرح حال ایشان کرامات و فضایل زیادی نقل کرده اند که ذکر آن ها باعث اطناب است برای مثال یک نمونه از آن ها را از قول عارف کامل آقای سید علی قاضی (ره) نقل می کنیم:

مرحوم قاضى(رحمة الله علیه) نقل فرمود:« روزى در محضر آقاى حاج سیّد مرتضى كشمیرى (رحمة الله علیه) براى زیارت مرقد مطهّر حضرت اباعبدالله الحسین‏ (علیه السلام) از نجف اشرف به كربلاى معلّى رفتیم و بدواً [ = در ابتدا]در حجره‏اى كه در مدرسه بازار بین‏الحرمین بود وارد شدیم.

این حجره منتهى الیه پله‏هایى بود كه باید طى شود. مرحوم حاج سیّد مرتضى از جلو و من از عقب سر ایشان حركت كردم. چون پله‏ها به پایان رسید و نظر بر در حجره نمودیم، دیدیم كه مقفّل [= قفل شده ] است. مرحوم كشمیرى نظرى به من نموده و گفتند: مى‏گویند هر كس نام مادر حضرت موسى را بر قفل بسته بخواند باز مى‏شود.

مادر من از مادر حضرت موسى كمتر نیست و دست به قفل بردند و گفتند: یا فاطمة! و قفل باز را در مقابل ما گذاردند و ما وارد حجره شدیم.» ( آیت الحق، ص 105 ؛ به نقل از مخطوطات علّامه سیّد محمد حسین حسینى طهرانى (‏رحمه‌الله) . منبع: مجله خلق،شماره 1)

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ارادت آیة الله مرعشی نجفی (ره) به اهل بیت علیهم السلام :

آیة الله مرعشی نجفی - رحمه الله علیه - از سجایای اخلاقی بی شماری برخوردار بوده اند كه ذكر همه این خصوصیات در این وقت كم، مقدور نیست لذا تنها یک مورد از بارزترین خصوصیات اخلاقی ایشان را که ارادت به اهل بیت علیهم السلام است شرح می دهیم:

همانطور که گفتیم یكی از بارزترین خصوصیات اخلاقی ایشان، علاقه و اظهار ارادت و توسل و تضرع شدید نسبت به ائمه معصومین - علیهم السلام - بود. ایشان می فرمودند از روزی كه خودم روی پای خودم ایستادم، هرگاه لباس نویی می دوختم، نخستین بار می بردم در حرمهای ائمه - علیهم السلام - و با مالیدن به ضریح، آن را متبرك نموده، بعد از آن استفاده می كردم، ساختمان كتابخانه، مدرسه، حسینیه و یا هر ساختمانی كه مستقیم زیر نظر ایشان ساخته می شد، وقتی گودبرداری می كردند.

ایشان مقداری از تربت سید الشهداء - علیه السلام - را در پی های آن می ریختند و می فرمودند با این تربت من اینجا را بیمه می كنم و به خصوص هر وقت مشرف می شدند به حرم، در آستانه حرم هنگام ورود خودشان را روی زمین می انداختند و محاسنشان را روی خاكهای درب ورودی حرم می مالیدند و به ما می گفتند شماها مثل اینكه خجالت می كشید این كار را انجام دهید، این خجالت باعث می شود شما از در خانه اینها دور شوید و شما باید كاری كنید كه دیگران هم تاسی كنند.

علاوه بر این در مجالس روضه خوانی هر كجا نام مبارك ائمه معصومین - علیهم السلام - برده می شد، ایشان واقعا بی اختیار اشك می ریختند و آن زمان كه حالشان مساعد بود، به طور ناشناس شبهای عاشورا كرارا در میان جمعیتهای عزادار می رفتند و به سینه زنی می پرداختند و می فرمودند من با این سینه زنی خودم را در طول سال بیمه می كنم.

همچنین می فرمودند من در این مدتی كه در قم هستم، هرگاه مشكلی داشتم می رفتم حرم مطهر حضرت معصومه - سلام الله علیها - و چند ساعت در آنجا دخیل می شدم و معمولا گره گشایی می شد. ایشان از روی عشق و علاقه خاصی كه به ائمه معصومین - علیهم السلام - داشتند، سعی می كردند خودشان را خادم ائمه اطهار - علیه السلام - بدانند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ذکر یک خاطره:

آیة الله وحید خراسانی از مراجع معظم تقلید دکر خاطره ای از شفای چشم مرحوم آیة الله بروجردی به برکت گل پای زوار حضرت سیدالشهداء نمودند که به شرح زیر است :

سبك، كلمات و تركیب برخی از روایات بیانگر ضرورت و شبهه وجوب در زیارت حضرت سید الشهداء دارند؛ بدین معنا كه انجام عمل زیارت حضرت از مستحب بودن گذشته است، كثرت و بیان اینگونه روایات نشان دهنده این مطلب است كه زیارت ابا عبدالله در مرز لزوم و وجوب است.

این فقیه متبحر، آیة الله بروجردی، که اینجا خوابیده، این مرد، در اواخر عمرش با آن سن پیری، مطالعه می کرد دقیق ترین خطوط را. بعد قصه خودش را نقل کرد، گفت: چشم من به یک دردی مبتلا شد، معالجه هر چه کردم اثر نکرد، رفتم برای تشرف به عتبات، به بصره که رسیدم، سوار قطار شدم، در آنجایی که من سوار بودم، این زوار پیاده، که قاصد زیارت سیدالشهداء بودند، سوار شدند.

یکی از اینها خوابیده بود، من از آن گل بین انگشتهای پای این شخص، یک کمی برداشتم، به هر دو چشم مجروحم مالیدم، به مجرد اینکه آن گل را مالیدم، درد برطرف شد و تا این سال محتاج به عینک نشدم، این معرفت این فقیه متبحّر است.

اگر آنها این معرفت را ندارند که بفهمند گل پای زوّار قبر این خاندان، گل پای زوّار قبرشان می شود شفای درد بی درمان، آن وقت پای برهنه به بقیع بروی با حفظ الصحة مخالف است؟ اگر معرفت مثل این فحل علم را هم نداری، جوراب را پا کن، اما کفشها را دربیار، آنجا می دانی چه خبر است؟ آنجا جائی است که (ذلک و من یعظم شعائر الله). آن قدرِ متیقن از شعائر الهیّه آن چهار قبر است، تعظیم آن چهار قبر، علامت تقوای دل است، آنها که پا برهنه اند در بقیع، تقوای دلشان در عملشان مجسّم است.

اهل علم، مردم غافل را از خواب غفلت بیدار کنند، حرمت بقیع را نگه دارند، به آن قبرهای خراب شده نگاه نکنند، باید همه پا برهنه آنجا بروند تا به کوریِ چشم آنها که این قبور را خواستند از میان ببرند، روشن بشود که عظمت در حدّی است که سر از پا در این حرم شناخته نمی شود.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

نماز اول وقت «شاه کلید» است

مرحوم شیخ بر خواندن نمازهای روزانه در اول وقت تأکید بسیار داشت و این نخستین وصیت او به فرزند خویش بود. این عارف حقیقی می‌گفت: اگر آدمی یک اربعین به ریاضت پردازد، اما یک نماز صبح از او قضا شود، نتیجه آن اربعین، «هَبَاء مَّنثُورًا» خواهد شد. (اشاره به آیه 23 سوره فرقان و به معنای پراکنده ‌شدن ذرات غبار در هوا)

نقل است جوانی نزد شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی آمد و گفت: سه قفل در زندگی ‌ام وجود دارد و سه کلید از شما می ‌خواهم! قفل اول این است که دوست دارم یک ازدواج سالم داشته باشم، قفل دوم اینکه دوست دارم کارم برکت داشته باشد و قفل سوم اینکه دوست دارم عاقبت بخیر شوم.

شیخ نخودکی فرمود: برای قفل اول، نمازت را اول وقت بخوان. برای قفل دوم نمازت را اول وقت بخوان و برای قفل سوم هم نمازت را اول وقت بخوان!

جوان عرض کرد: سه قفل با یک کلید؟!

شیخ نخودکی فرمود: نماز اول وقت «شاه کلید» است.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

علامه محمد تقی جعفری (ره)

«پنهان کردن عبادت و هرعمل نيکي که مؤمن انجام دهد، به جز موارديکه ظاهر کردن آنها مباح است يا امر به اظهار قولي و عملي آنها شده است،مطلوب خداوند و مورد ترغيب اوست.
زيرا اين که نفس انسان را از گرفتار شدنبه بعضي از رذائل اخلاقي اش: عجب، ريا، تکبر، حب مقام و مانند آنها،حفظ مي کند و عمل او را از اختلاط با هدف هاي نادرست، خالص مي کندو او را به اعمالي که سزاوار است مخفيانه انجام شوند، هدايت مي کند.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عمیق و وثیق بودن تهذیب باطن

دومین ویژگی سلوکی آیت الله بهجت(ره) این بود که او معتقد بود که تهذیب نفس، باید از درونْ وثیق و عمیق باشد زیرا درمان واقعی این نیست که مثلاً در هفته، دعای کمیلی بخواند و حالت خوشی پیدا کند سپس به زندگی همراه با گناه خود ادامه دهد.

لذا ایشان می گفتند اولین قدم ترک حرام و انجام واجب است. اگر انسان همة نمازها و نوافل و دعاها را بخواند، ولی گناه کند، اثر نمی کند.

گناه مانند علف هرزه است. اگر در باغ وجودمان علف هرزه داشته باشیم، در آن گل رشد نمی کند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

سلوک تدریجی

آیت الله بهجت (ره) معتقد بودند که سیر و سلوک تدریجی و مرحله ای است. نباید انسان بپندارد که با یک ریاضت و عبادت در مدت کوتاهی، می توان نتیجه گرفت.

می گفتند راه طولانی است و باید استواری و صبوری کرد تا به نتیجه رسید.

ایشان از صاحب مکتبشان آسید علی قاضی1 و او از ملاحسینقلی همدانی1 نقل می فرمودند که تا انسان گناه می کند، درهای ملکوت به روی او باز نمی شود. راه رسیدن به ملکوت، ترک گناه است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کعبه دل

خواجه عبدالله انصاری گوید :
بدان که خدای تعالی در ظاهر کعبه بنا کرده از سنگ وگل است
و در باطن کعبه ای ساخته که از جان ودل است .

آن کعبه ساخته ابراهیم خلیل است و این کعبه بنا کرده رب جلیل است.
آن کعبه منظور نظر مؤمنان است واین کعبه نظرگاه خداوند رحمان است.

آن کعبه حجاز است واین کعبه راز است.
آن کعبه انصاف خلایق است واین کعبه اعطای حضرت خالق است.

آنجا زمزم است و اینجاه آه دمادم. آنجا مروه و سعی وعرفات است ،
اینجاه محل نور ذات. حضرت محمد (ص) ان کعبه را از بتان پاک کرد ،
تو این کعبه را از اصنام هوا وهوس پاک گردان.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

بعد از ویرانی آبادانی !

سلامتی دینی و عرفانی از ویرانی کالبد یعنی ترک هوا های نفسانی
حاصل می گردد . بعد از تخلیه ، تجلیه آید . مولا نا می فرماید :

1- هرگاه کسی اطلاع یابد که در خانه اش گنجی از طلا نهفته است .
اول خانه اش را ویران می کند و سپس گنج را در می آورند
و بعد خانه اش را از قبل بهتر آباد می کند.

2- کسی که بخواهد جویی آبی را از مواد زایید پاک نماید،
اول جریان آب به جوی را قطع می کند و سپس آن را تمیز می کند
و آنگاه آب صاف را بدان روان می کند.

3- امیر لشکر اول به دژ دشمن حمله می کند و بعد از تصرف آن ،
آن را باز سازی و بر ضد دشمن از آن استفاده می کند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پنج سخن از پیر هرات خواجه عبدالله انصاری

1- بنده آنی که در بند آنی.

2- آن ارزی که می ارزی.

3- دوست را از در برون کنن، اما از دل برون نکنند.

4- اگردرآئی باز است و اگر نیایی خدای بی نیاز است.

5- ازاو خواه که دارد و می خواهد که از او خواهی.