آثار یاد مرگ و قیامت
7. بیداری از غفلت و نابودی شهوات
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
ذِکْرُ الْمَوْتِ یُمیتُ الشَّهَواتِ فِی النَّفْسِ وَ یَقْلَعُ مَنابِتَ الْغَفْلَةِ وَ یُقَوِّی الْقَلْبَ به مواعد اللَّهِ وَ یُرِقُّ الطَّبْعَ وَ یَکْسُرُ اعْلامَ الْهَوی
یاد مرگ شهوتها را در نفس میمیراند، ریشههای غفلت را میکَند، دل را به وعدههای خداوند تقویت و طبع را رقیق میکند و نشانههای هوای نفس را میشکند.
بنابراین، هر کس بیشتر از دیگران به یاد مرگ باشد، از همه زیرکتر است.
امام صادق (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) چنین نقل میکند:
اکْیَسُ النَّاسِ مَنْ کانَ اشَدُّ ذِکْراً لِلْمَوْتِ
زیرکترین مردم کسی است که شدیدتر (و بیشتر) به یاد مرگ باشد.
امام سجاد علیه السلام در صحیفه سجادیه دعای چهلم خود عرضه میدارد:
مرگ را نصب العین ما قرار داده تا همیشه و هر آن به یاد آن باشیم و یادآوری ما را نسبت به آن کم مگردان که روزی یادآور باشیم و روزی غافل.