مسئولیت انسان در مورد زبان
امام علیه السلام در این مورد چنین میفرماید:
امّا حق زبان این است که او را گرامی داریاز این که به فحش عادت کند، بلکه او را به سخن خوب و شایسته وادارش کنی.
او را موءدب دار و در کام نگاه دار، مگر در محل حاجت و برای سود دین و دنیا، و آن را از پرگویی ویاوه سرایی کم فایده که ایمن از زیانش نیست و درآمدش کم است، معاف داری. زبان، گواه خرد و دلیل بر آن شمرده میشود، و آراستگی عاقل به زیور عقل، خوش زبانی اوست، و مددی جز از ناحیه ی خدای بزرگ وجود ندارد.