╬^*^*╬ اسماعیل نفس درمسلخ عشق *ویژه نامه عید سعید قربان *╬ *^*^╬

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

خنجر شوق بر حنجر نفس

عيد قربان جلوه گاه تعبد و تسليم ابراهيميان حنيف است . فصل قرب يافتن مسلمآنان به خداوند، در سايه عبوديت است .

اگر ابراهيم خليل ، در اجراى فرمان پروردگارش ، خنجر بر حنجر اسماعيل مى نهد، اگر اسماعيل ذبيح ، پدر را در اجراى امر خدايى ، تشويق و ترغيب مى كند، اگر شيخ الانبياء در نهادن كارد بر حلقوم فرزندش ، لحظه اى ترديد و توقف نمى كند؛ همه و همه ، نشانه مسلمانى آن پدر و پسر و شاهد صداقت در عقيده و عشق ، و وفادارى در قلمرو بندگى است .
عيد قربان ، مجراى فيض الهى و بهانه عنايت رحمانى به بندگان مومن و مسلم و مطيع است .

قربانى تو در اين چيست ؟
در راه خدا، چه چيز فدا مى كنى ؟
با چه وسيله ، به استان پروردگار، تقرب مى جويى ؟
و كدام فديه را به قربانگاه صدق ، عشق ، اخلاص و وفا مى آورى ؟

براى اولياء الله عيد قربان مجمع الشواهد صدق در گفتار، كردار، ادعا و عمل است .
تو نيز، اگر بتوانى رضاى خويش را فداى رضاى حق كنى ، اگر بتوانى از خواسته دل در راه خواسته دين چشم بپوشى ، اگر بتوانى از داشته ها و خواسته ها بگذرى ، آنگاه ، به مرز عبوديت و به حوزه قربانگاه قدم نهاده اى .

مگر خليل الرحمان چه كرد؟
تو نيز اگر پير و مشى و مرام ابراهيمى ، نبايد هيچ چيز از آنچه دارى و به آن دلبسته اى ، همچون زن و فرزند، مال و منال ، پول و پس انداز، خانه و خادم ماشين و مسكن ، و... حجاب چهره جانت ، مانع بندگى و فرمانبرداريت شود و آنگاه كه پاى دين و خدا به ميان آيد، بسادگى و بصراحتى ابراهيمى و بصداقتى اسماعيلى درگذرى و امر مولا را مقدم بدارى .

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

صدای پای عید می آید. عید قربان عید پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و بندگی است. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیک شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است.

و اکنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي اسماعيل تو کيست؟چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ ... ؟

اين را تو خود مي داني، تو خود آن را، او را – هر چه هست و هر که هست – بايد به منا آوري و براي قرباني، انتخاب کني، من فقط مي توانم نشانيهايش را به تو بدهم:آنچه تو را، در راه ايمان ضعيف مي کند، آنچه تو را در رفتن، به ماندن مي خواند، آنچه تو را، در راه مسئوليت به ترديد مي افکند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگي اش نمي گذارد تا پيام را بشنوي، تا حقيقت را اعتراف کني، آنچه ترا به فرار مي خواند آنچه ترا به توجيه و تاويل هاي مصلحت جويانه مي کشاند، و عشق به او، کور و کرت مي کند ابراهيمي و ضعف اسماعيلي ات، ترا بازيچه ابليس مي سازد.

در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت، در زندگي ات تنها يک چيز هست که براي بدست آوردنش، از بلندي فرود مي آيي، براي از دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي، او اسماعيل توست، اسماعيل تو ممکن است يک شخص باشد، يا يک شيء، يا يک حالت، يک وضع، و حتي، يک نقطه ضعف!

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

فلسفه قربانی کردن در منا

سفر حج در حقیقت یک هجرت بزرگ است، یک سفر الهی است، یک میدان گسترده خود سازی و جهاد اکبر است.
مراسم حج در واقع عبادتی را نشان می‌دهد که عمیقا با خاطره مجاهدات ابراهیم و فرزندش اسماعیل و همسرش هاجر آمیخته است، و ما اگر در مطالعات در مورد اسرار حج از این نکته غفلت کنیم بسیاری از مراسم آن به صورت معما در می‌آید، آری کلید حل این معما توجه به این آمیختگی عمیق است.

هنگامی که در قربانگاه در سرزمین منا می‌آییم، تعجب می‌کنیم این همه قربانی برای چیست؟
اصولا مگر ذبح حیوان می‌تواند حلقه‌ای از مجموعه یک عبادت باشد؟!
اما هنگامی که مسأله قربانی ابراهیم را به خاطر می‌آوریم که عزیزترین عزیزانش و شیرین‌ترین ثمره عمرش را در این میدان در راه خدا ایثار کرد، و بعدا سنتی به عنوان قربانی در منا به وجود آمد، به فلسفه این کار پی می‌بریم.

قربانی کردن رمز گذشت از همه چیز در راه معبود است.
قربانی کردن مظهری است برای تهی نمودن قلب از غیر یاد خدا.
و هنگامی می‌توان از این مناسک بهره تربیتی کافی گرفت که تمام صحنه ذبح اسماعیل و روحیات این پدر و پسر به هنگام قربانی در نظر مجسم شود، و آن روحیات در وجود انسان پرتو افکن گردد.

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

عید قربان در اسلام، روز سالروز دستور قربانی اسماعیل است به ابراهیم خلیل‌الله.
خداوند كه اسماعیل را پس از سال‌های طولانی به ابراهیم هدیه كرده بود.
اكنون او را در معرض آزمایشی بسیار سخت قرار داده و خواهان قربانی اسماعیل است.
از او خواسته شده كه اسماعیل را كه اكنون نهالی برومند شده،
جوانی جان ابراهیم و تنها ثمره زندگی‌اش است را قربانی كند.
در این لحظه بت‌شكن تاریخ خود در هم می‌شكند، از تصور پیام می‌شكند، اما فرمان فرمان خداست. ابراهیم باید انتخاب كند.
در پایان یك قرن رسالت خدایی در میان خلق،
یك عمر نبوت و امامت مردم و جهاد علیه شرك و پایه‌گذاری توحید و شكستن بت و نابودی جهل و از همه جبهه‌ها پیروز بیرون آمدن
و از همه مسئولیت‌ها موفق بیرون آمدن، هیچ جا به خاطر خود درنگ نكردن و از راه گامی در پی خویش منحرف نشدن
همیشه و همه‌جا خوب امتحان دادن...
حال می‌بایست انتخاب سختی می‌كرد، وسوسه‌های شیطان كار را دو چندان سخت می‌كرد.
به هر حال ابراهیم آن بنده مخلص خدا به پیام حق تسلیم شد، او این پیام را با هزاران رقت به اسماعیل منتقل كرد؛
شرمگین و خسته، اما اسماعیل با آرامشی قلبی به او اعلام كرد تسلیم امر خدا باش و خواهی دید من از صابران خواهم بود.
ابراهیم شگفت‌زده بود.شروع به قربانی كرد، در كمال انسانیت به اوج رسیده بود،
او غریزه فرزند دوستی را زیر پا گذاشته و به صعود به عشق حقیقی عینیت می‌بخشید،
چراکه ابراهیم(ع) اسطوره ای از اطاعت فرمان بی چون و چرای خداوند بود و حقیقت را با تمام وجود درک کرده بود،
تمام وجودش در مقابل خدا تسلیم بود.
به همین دلیل در مقابل تمامی بی خدایی ها با تمام وجودش ایستادگی می کرد.
خداوند در این روز مبارک اراده کرد که ابراهیم(ع) را بیازماید و ابراهیم(ع) نیز اراده کرد تا با کمال میل فرمان الهی را اجرا کند.
حال كه از آزمایش الهی سربلند شده، معبود او گوسفندی فرستاد تا به جای اسماعیلش ذبح کند.
چقدر زیباست حس آزادگی از تعلقات و چقدر زیباتر حس عاشقانه‌ عابد و معبود.
آری عید قربان یادآور آزمایشهای سخت و سنگین الهی از حضرت ابراهیم(ع) و ذبح حضرت اسماعیل(ع) است.

[سابحات]

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

و خدا اسماعیل را به ابراهیم بخشید
و ابراهیم، خدا را به اسماعیلش ترجیح داد
و اسماعیل، خدا را بر خود ترجیح داد
و خدا اسماعیل را به ابراهیم
و اسماعیل را به اسماعیل، بخشید
و این چنین شد که قربان، عیدی مبارک شد...

اما مگر اسماعیل در این وادی كیست؟ثروت و مال، موقعیت و مقام، كسب‌ و كار، زن و فرزند و... هر آنچه تو را از انسان بودنت دور خواهد كرد.آن روز كه ابراهیم(ع) با پاهای لرزان اما قلبی مطمئن فرزندش اسماعیل را كه برای داشتنش دعاهای بسیار كرده بود، به مذبح می‌برد،از تمام نفسانیات خود در پیشگاه خداوند گذشت.اگرچه در لحظات آخر به فرمان خداوند تیغ از گلوی فرزند بركشید و گوسفند فرستاده شده از سوی پروردگارش را قربانی كرد، اما از عهده امتحانی كه باید برمی آمد، برآمد و همراه با خشنودی خداوند از پرهیزگاری بنده‌اش، او نیز از سربلندی در امتحان سرخوش بود.

چرا که
خدا تمام عشق بود
عشق٬ آتش را گلستـان کرد
عشق، پسر را به قربـــــانگاه برد
عشق، مرگ به دست پـــدر را پذیرفت
عشق، به جای او گوسفندی را به تیغ سپرد
عشق، ابراهیم را بنده و خدا را آفریننده ساخت
و عشق خشنودی عاشق و معشوق را در برداشت.

آری در این روز بزرگ باید آنچنان به یقین قلبی دست یافته باشی كه تمام نفسانیات را
قربانی كرده، در خود زمینه رشد تقوا را ایجاد كنی تا پله پله به قرب معبود ازلی نزدیك
و نزدیك‌تر شوی و خوشا آنان كه از این فرصت به خوبی استفاده می‌كنند و ابراهیم‌وار
از این آزمایش سربلند بیرون می‌آیند و می دانند که می بایست ابراهیم‌گونه تعلقات
خود به هر آنچه رنگ دنیایی و غیرخدایی دارد را قربانی كنند.

"زندگی‌تان به زیبایی گلستان ابراهیم و پاكی چشمه زمزم"

[نرگس منتظر]

حکمت انجام قربانی،
تقرب و تعالی قربانی کننده و تقوای او به سوی خداست؛
چرا که بنا به فرموده خداوند، از پوست و گوشت قربانی چیزی به خدا نمی رسد
و در واقع آنچه قبول می شود، تقواست.
بنابراین، قربانی آن گاه مورد پذیرش حق تعالی است که با تقوا و نیت خالص و پاک انجام شده و روح این عمل تقرب به خدا باشد؛
چرا که هیچ عملی بدون تقوا پذیرفته نیست.
از سوی دیگر، عملی که همراه با تقوا باشد، ولی عمل کننده آن در غیر این عمل، تقوای الهی را رعایت نکند،
اگر چه این عمل از او پذیرفته است،
اما آن گونه که شایسته است،
مورد پذیرش قرار نمی گیرد؛
زیرا خداوند عملی را می پذیرد که همه مراتب وجودی و شئون عامل آن،
چه در این عمل و چه در اعمال دیگر بر پایه تقوا باشد.
حقیقت قربانی نیز تقواست،نه گوشت و خون آن.

[نرگس منتظر]

[نرگس منتظر]

عيد سعيد «قربان»، جشن «تقرب» عاشقان حق؛
روز اوج بندگي و تجلي ايثار ابراهيمي مبارک باد

[مليکه]

قصه اسماعیل علیه‏السلام در قرآن و تورات



همان‏طور که پیشتر ذکر شد، در هفت سوره قرآن سخن از اسماعیل علیه‏السلام به‏میان آمده که داستان تولد و اسکان ایشان در مکه، ساخت کعبه توسط وی و پدرش ابراهیم علیه‏السلام و ذبح او را مطرح کرده است. و قصه آن‏حضرت در تورات در سفر پیدایش در فصل‏های 16، 17، 21 و 25 آمده است که داستان تولد و اخراج وی به همراه مادرش از خانه پدر و برخی مطالب دیگر را مطرح نمود.
قصه اسماعیل علیه‏السلام در قرآن و تورات تحت عناوین ذیل مورد بررسی و مقایسه قرار می‏گیرد:
1 ـ تولد اسماعیل علیه‏السلام .
2 ـ اسکان اسماعیل علیه‏السلام در مکه.
3 ـ اسماعیل علیه‏السلام و بنای کعبه.
4 ـ ذبح اسماعیل علیه‏السلام .
تولد اسماعیل علیه‏السلام
قرآن و تورات در این جهت اتفاق دارند که سن زیادی از حضرت ابراهیم علیه‏السلام سپری شده بود، در حالی‏که او هیچ فرزندی نداشت. براساس آنچه که در تورات آمده، اسماعیل علیه‏السلام اولین فرزند آن‏حضرت در هشتادوشش سالگی‏اش از «هاجر» متولد شده است. و قرآن هم بدون این‏که مقدار سن او را ذکر کند از قولش چنین نقل می‏کند: «حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید».
و نیز در قرآن از قول ابراهیم علیه‏السلام نقل می‏کند که او به‏هنگام هجرت از سرزمین «اور» به «کنعان» عرضه داشت: «پروردگارا! به من از فرزندان صالح ببخش».
و این در زمانی است که سن زیادی از او سپری شده بود.
و همچنین قرآن و تورات در این جهت اختلافی ندارند که اسماعیل علیه‏السلام اولین فرزند حضرت ابراهیم علیه‏السلام است و بعد از او (براساس آنچه که در تورات آمده، حدود چهارده سال بعد)فرزند دیگرش (حضرت اسحاق) متولد شد.
به‏هرحال این مقدار مسلّم است که تا زمانی که ابراهیم علیه‏السلام در «اور» بود هیچ فرزندی نداشت و پس از هجرت به کنعان، صاحب فرزند شد. قرآن در این زمینه می‏گوید: حضرت ابراهیم به‏هنگام هجرت از «اور» ضمن دعایی از خداوند متعال خواسته که به او از فرزندان صالح ببخشد: (ابراهیم پس از نجات یافتن از آتش نمرودیان گفت:) به‏سوی پروردگارم او مرا هدایت خواهد کرد.
پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح] ببخش.
ما او را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم.
و از این‏جا به‏بعد قرآن داستان ذبح اسماعیل علیه‏السلام را مطرح می‏کند که در بحث ذبح اسماعیل خواهد آمد.
اما تورات دراین زمینه می‏گوید:
و سارای زوجه ابراهیم برای وی فرزندی نیاورد و او را کنیزی مصری هاجرنام بود.
پس سارای به ابرام گفت: اینک خداوند مرا از زاییدن بازداشت به کنیز من درآی شاید از او بنا شوم و ابرام سخن سارای را قبول نمود. و چون ده سال از اقامت ابرام در زمین کنعان سپری شد سارای زوجه ابرام کنیز خود هاجر مصری را برداشته او را به شوهر خود ابرام به زنی داد. پس به هاجر درآمد و او حامله شد... و هاجر از ابرام پسری زایید و ابرام پسر خود را که هاجر زایید اسماعیل نام نهاد. و ابرام هشتاد و شش‏ساله بود چون هاجر اسماعیل را برای ابرام بزاد.