بانک اشعار و دوبیتی های علوی { علی ای همای رحمت ....}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

‍ علي شاه
عَلي ماه
عَلي راه
عَلي نَصْرُمِن الله

عَلي زِمزِمه ى هَر دِلِ آگاه
عَلي عِينِ يَقينْ است
عَلي بَر هَمه ى خَلْقْ اميرالْمؤمِنينْ است

عَلي كاشِفِ هَر غَم
عَلي بَر هَمه مَرْحَم
عَلي ذِكْرِ لَبِ عيسى بن مَرْيَم
عَلي هَستى خاتَم

عَلي بَرگِ بَراتِ هَمه ى خَلْقْ
ز آتَش و جَهَنَّم

عَلي اصلِ وجودْ است
عَلي روى سُجودْ است

عَلي مَعدَنِ جودْ است
عَلي رازونيازْ است

عَلي سوزو گُدازْاست
عَلي مَحْرَمِ راز است

عَلي مُهرِ قبولي نَماز است
عَلي بَرْگ و بَراتْ است

عَلي حَجُّ زَكاتْ است
عَلي تَجَلّي صفاتْ است

عَلي بابِ نِجاتْ است
عَلي حَيّ و مَماتْ است

عَلي رَمْز عُبور و مُرور
از روى صراط است

عَلي ساقي كوثَر
كه هَمان آب حيات است

فَقَط حِيدَرِ كَرّار
امير الْمؤمِنينْ است..

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

ا علي ذاتت ثبوت قل هو الله احد
نام تو نقش نگين امرِ اَلله الصّمد

لم يلِد از مادر گيتي و لم يولَد چو تو
در جهان بعد از نبي، مِثلت لهُ كُفواً احد

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دشت تا خيمه زد آهنگ خروشيدن را
چاه هم تجربه كرد آتش جوشيدن را

دست خورشيد در آفاق رسالت چرخيد
چنگ زد گيسوي ترديد پريشيدن را

و بيابان چه تبي داشت از انبوه سكوت
تا مبارك كند اين آينه پوشيدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل كرد
تازه كرد آن خُم نو، چشمه نوشيدن را

پر شد آغوش غدير از دم «بخٍّ بخٍّ»
تا بكوبد هيجانات نيوشيدن را

عطر «من كنتُ...» و غوغاي «علي مولاه»
قافله قافله راند اين همه كوشيدن را

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

اي علي، اي ارتفاعت تا خدا
بي نهايت، بيكران، بي‌انتها

اي علي، اي همسر بانوي اب
جلوه حق، اسم اعظم، نور ناب

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دشت تا خيمه زد آهنگ خروشيدن را
چاه هم تجربه كرد آتش جوشيدن را

دست خورشيد در آفاق رسالت چرخيد
چنگ زد گيسوي ترديد پريشيدن را

و بيابان چه تبي داشت از انبوه سكوت
تا مبارك كند اين آينه پوشيدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل كرد
تازه كرد آن خُم نو، چشمه نوشيدن را

پر شد آغوش غدير از دم «بخٍّ بخٍّ»
تا بكوبد هيجانات نيوشيدن را

عطر «من كنتُ...» و غوغاي «علي مولاه»
قافله قافله راند اين همه كوشيدن را

پروانه نجاتی

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دل می رود از ذکر تو ای روشنی دهر
خاموش شود از روی تو مه ساقی کوثر

بیچاره بود آنکه ندید روی تو را نور
صد عشوه بی ناز و نیاز تو دلاور

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

صورت خیس خودش را طرف چاه گرفت
آسمان تیره شد از بس‌که دل ماه گرفت

بر سر سفره کمی درد دل خود را گفت
یک نفس گفت؛ ولی آینه را آه گرفت

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

خدا می خواست تا تقدیر عالم اینچنین باشد
کسی که صاحب عرش است، مهمان زمین باشد

خدا در ساق عرش خویش جایی را برایش ساخت
که حتی ماورای دیده ی روح الامین باشد

خدا می خواست از رخساره ی خود پرده بردارد
خدا می خواست تا دست خودش در آستین باشد

علیٌّ حُبّهُ جُنّه ، قسیمُ النّار والجَنّه
خدا می خواست آن باشد، خدا می خواست این باشد

علی را قبل از آدم آفرید و در شب معراج
به پیغمبر نشانش داد تا حقّ الیقین باشد

به جز نام علی در پهنه ی تاریخ نامی نیست
که بر انگشتر پیغمبران نقش نگین باشد

به جز او نیست دستاویز محکم در دل طوفان
به جز او نیست وقتی صحبت از حبل المتین باشد

مرا تا خطبه های بی الف راهی کن و بگذار
که بعد از خطبه ی بی نقطه ی تو نقطه چین باشد

مرا در بیت بیت شعرهایم دستگیری کن
غزل های تو بی اندازه باید دلنشین باشد

غزل لطف خداوند است، شاعرها خبر دارند
غزل خوب است در وصف امیرالمومنین باشد
***احمد حسین پور علوی***

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دل می رود از ذکر تو ای روشنی دهر
خاموش شود از روی تو مه ساقی کوثر

بیچاره بود آنکه ندید روی تو را نور
صد عشوه بی ناز و نیاز تو دلاور

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دشت تا خيمه زد آهنگ خروشيدن را
چاه هم تجربه كرد آتش جوشيدن را

دست خورشيد در آفاق رسالت چرخيد
چنگ زد گيسوي ترديد پريشيدن را

و بيابان چه تبي داشت از انبوه سكوت
تا مبارك كند اين آينه پوشيدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل كرد
تازه كرد آن خُم نو، چشمه نوشيدن را

پر شد آغوش غدير از دم «بخٍّ بخٍّ»
تا بكوبد هيجانات نيوشيدن را

عطر «من كنتُ...» و غوغاي «علي مولاه»
قافله قافله راند اين همه كوشيدن را