╬◆☼◆╬ دهمین جلوه هستی*ویژه نامه ولادت امام هادی (ع)* ╬◆☼◆╬

[نرگس منتظر]

خلفای عصر امام

در عصر امام دهم شش خلیفه عباسی جابجا شدند كه عبارتند از:

1- معتصم عباسی(220تا227)

2- واثق (227تا233)

3- متوكل (232تا248)

4-منتصر(6ماه)

5-مستعین(248تا252)

6- معتز (252تا254)

شاگردان امام

بنا براظهار شیخ طوسی، تعداد شاگردان امام هادی علیه السلام بالغ بر 185 نفر بوده است که در میان آنان چهره های برجسته علمی و فقهی فراوانی که دارای تالیفات گوناگونی بودند نیز دیده می شود. در اینجا از برخی شاگردان آن حضرت به طور اختصار یاد می شود:

1- ایوب بن نوح: مردی امین و مورد وثوق بود و درعبادت و تقوا رتبه والایی داشت، چندان که او را در زمره بندگان صالح خدا شمرده اند. او وکیل امام هادی و امام عسکری علیهما السلام بود. ایوب به هنگام وفات تنها یکصد و پنجاه دینار از خود به جای گذاشت، در حالی که مردم گمان می کردند او پول زیادی دارد.


2- حسن بن راشد: وی از اصحاب امام جواد و امام هادی علیهما السلام شمرده می شود و نزد آن دو بزرگوار از منزلت و مقام والایی برخوردار بوده است.

3- حسن بن علی ناصر : شیخ طوسی او را از اصحاب امام هادی علیه السلام شمرده است . وی پدر جد سید مرتضی از سوی مادر است . سید مرتضی در وصف او می گوید : مقام و برتری او در دانش و پارسایی ، و فقه روشنتر از خورشید درخشان است . او بود که اسلام را در "دیلم" نشر داد، بگونه ای که مردم آن سامان به وسیله او از گمراهی به هدایت راه یافته و با دعای او به حق بازگشتند . صفات پسندیده و اخلاق نیکوی او بیش از آن است که شمرده نشود و روشنتر از آن است که پنهان بماند .

4- عبد العظیم حسنی: وی که نسب شریفش با چهار واسطه به امام حسن مجتبی علیه السلام می رسد، از یاران امام هادی و امام عسکری علیهما السلام است. عبدالعظیم ، مردی پارسا ، وارسته ، دانشمند ، فقیه و مورد اعتماد و وثوق امام دهم بود . ابو حماد رازی می گوید : در سامراء بر امام هادی علیه السلام وارد شدم و درباره مسائلی از حلال و حرام از آن حضرت پرسیدم ، ایشان فرمود : ای حماد ! هر گاه در ناحیه ای که زندگی می کنی ، مشکلی در امر دین ، برایت پیش آمد از عبد العظیم حسنی بپرس و سلام مرا به او برسان .

5- عثمان بن سعید : وی در سن جوانی و در حالی که یازده سال از عمرش می گذشت ، افتخار شاگردی امام را پیدا نمود. امام هادی علیه السلام در مورد او به احمد بن اسحاق قمی فرمود : عثمان بن سعید ، ثقه و امین من است ، هر چه به شما بگوید از سوی من گفته و هر چه به شما القا کند از ناحیه من القا کرده است.) الغیبة، شیخ طوسی، ص 215)

[نرگس منتظر]

پی نوشتها:

[1] . رساله میرزا حسین نوری درباره موسی مبرقع تحت عنوان «البدر المشعشع فی احوال ذریه موسی المبرقع» كه در آن از موسی مبرقع به شدّت دفاع كرده است.

[2] . فرق الشیعه، ص 91؛ الفصول المختاره، ص 257.

[3] . المقالات والفرق، ص 99.

[4] . اعلام الوری، ص 333؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 443؛ مسند الامام الهادی _ علیه السلام _، ص 20.

[5] . الكافی، ج 1، ص 323؛ بحار الانوار، ج 50، ص 118.

[6] . الكافی، ج 1، ص 325؛ نك: مسند الامام الهادی _ علیه السلام _، صص 20ـ 18.

فرآوری: آمنه اسفندیاری

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

منابع:

رسول جعفریان ـ حیات فكری و سیاسی امامان شیعه.

سایت ولی عصر (عج).

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

خاستگاه تربيتى امام هادی ع

امام هادى عليه ‏السلام در محيط علم، ادب، اخلاق و پرهيزكارى پرورش يافت؛
در خانه و دامان پيشوايى بزرگ و مادرى پاكدامن و مهرورز؛ در محيطى كه هر روز شاهد تلاش خستگى‏ ناپذير پدر مهربانش براى نجات بشريت از تاريكى نادانى و مبارزه با محدوديت‏ها، دين‏زدايى ‏ها و فتنه‏ گرى‏ هاى حاكمان جامعه آن روز بود.
او از همان اوان كودكى با چهره واقعى دستگاه حاكم آشنا شد و خط مشى سياسى آنان را شناسايى كرد. ترفندهاى ضد دينى و سياست‏بازى‏هاى دغل ‏كارانه آنان را شناخت و خود را براى مبارزه ‏اى گويا و شفاف و روشنگرانه آماده ساخت.
اين پرورش صحيح و ظلم ‏ستيزانه، آتشى از قهر و دشمنى با زورگويان و زرپرستان در دل او برافروخت؛ تا آنجا كه وقتى پدرش، امام جواد عليه ‏السلام ، از مدينه به عراق فراخوانده شد، وى را در دامان مهرگستر خود نشانيد و فرمود:
پسرم! دوست دارى از عراق چه برايت سوغات آورم؟
او كه انگيزه دشمن را از فراخوانى پدرش به عراق دريافته بود، با بغضى سنگين در گلو و دندان‏هايى به هم فشرده از خشم گفت: شمشيرى خفت ‏ناپذير بسان پاره ‏هاى آتش!؟ امام به فرزند ديگرش، موسى، رو كرد و از او پرسيد:
فرزندم! تو از سوغات عراق چه دوست دارى؟ موسى پاسخ داد: فرش اتاق!
امام دست نوازش بر سر جانشين خود كه شش يا هفت سال بيشتر نداشت، كشيد و در تحسين پيشواى پسين امت فرمود:
«ابوالحسن ميراث ‏دار و شبيه من است و موسى به مادرش همانند است».

[خادمه زینب کبری(س)]

امام هادی علیه السلام را بهتر بشناسیم!!


دهمین ثمره باغ ولایت و دوازدهمین نهال عصمت و طهارت و نخستین فرزند پیشوای نهم در مدینه، شهر نورانی پیامبر بزرگوار اسلام، در محلی به نام «صریا» دیده به جهان گشود. میلاد با سعادت و پر برکتش بر تمامی دوست‏داران خاندان نبوّت و شیعیان جهان مبارک باد.

میلاد نور

امام هادی علیه‏السلام سحرگاه روز پانزده ذیحجه قدم به عرصه گیتی نهاد تا وجود تابناکش روشنایی بخش تاریکی‏های جهل و بی‏ایمانی شود. نوزادی که در آینده‏ای نه چندان دور مایه سربلندی و افتخار اسلام شد.
امام دهم ادامه دهنده رسالت خطیر امامان ماقبل خویش بود.


محل ولادت

دهمین ثمره باغ ولایت و دوازدهمین نهال عصمت و طهارت و نخستین فرزند پیشوای نهم در یکی از محلات مدینه، شهر نورانی پیامبر بزرگوار اسلام، در محلی به نام «صریا» دیده به جهان گشود.

نام و القاب حضرت

پدر بزرگوارش او را به زیباترین نامی‏ که در خاندان رسالت سابقه داشت نامید و نام «علی» بر وی نهاد. بعضی از القاب مبارک حضرت: هادی، ناصح عالم، فقیه، امین، عسکری، دلیل، فتّاح، نقی، و مرتضی است؛ چنان که امروز بیشتر شیعیان و دوست‏داران اهل بیت علیهم ‏السلام حضرت را با لقب مشهور «هادی» می‏شناسند.

امام هادی علیه السلام همچون نیاکان خود در برابر ناملایمات بردبار بود و تا جایی که مصلحت اسلام ایجاب می کرد با دشمنان حق و ناسزا گویان و اهانت کنندگان به ساحت مقدس آن حضرت، با بردباری برخورد می کرد

مادر حضرت

حضرت هادی علیه‏السلام فرزند اول حضرت جواد علیه ‏السلام است. مادر عزیز و مهربانش، سَمانه نام داشت و از شاهزادگان رومی ‏بود که به اسارت لشکر مسلمانان درآمد و به عنوان «ام ولد» آزاد شد و افتخار همسری امام نهم را پیدا کرد. وی در نهایت فداکاری و دلسوزی و از بانوان صالح و درستکار و پاکدامن روزگار بود و از پشتیبانان سرسخت امامت و خلافت الهی و نسبت به مقام ولایت آشنا و آگاه بود.

[خادمه زینب کبری(س)]

زن‌ و فرزندان‌ امام‌

حضرت‌ هادى‌ (علیه السلام‌) یك‌ زن‌ به‌ نام‌ سوسن‌ یا سلیل‌ و پنج‌ فرزند داشته‌ است‌ .
1 - ابومحمد حسن‌ علیه‌ السلام‌ ( امام‌ عسكرى‌ (علیه السلام‌) یازدهمین‌ اختر تابناك‌
ولایت‌ و امامت‌ است‌ ) .
2 - حسین‌ .
3 - سید محمد كه‌ یك‌ سال‌ قبل‌ از پدر بزرگوارش‌ فوت‌ كرد ، جوانى‌ بود آراسته‌ و پرهیزگار كه‌ بسیارى‌ گمان‌ مى‌كردند مقام‌ ولایت‌ به‌ وى‌ منتقل‌ خواهد شد و قبر مطهرش‌ كه‌ مزار شیعیان‌ است‌ در نزدیكى‌ سامرا مى‌باشد .
4 - جعفر .
5 - عایشه‌ ، یا به‌ نقل‌ شادروان‌ شیخ‌ عباس‌ قمى‌: " علیه‌ " .

مادر عزیز و مهربانش، سَمانه نام داشت و از شاهزادگان رومی ‏بود که به اسارت لشکر مسلمانان درآمد و به عنوان «ام ولد» آزاد شد و افتخار همسری امام نهم را پیدا کرد. وی در نهایت فداکاری و دلسوزی و از بانوان صالح و درستکار و پاکدامن روزگار بود و از پشتیبانان سرسخت امامت و خلافت الهی و نسبت به مقام ولایت آشنا و آگاه بود

اخلاق حسنه امام

پیشوایان معصوم علیهم السلام انسانهای کامل و برگزیده ای هستند که به عنوان الگوهای رفتاری هدایت جامعه را به سوی خداوند عهده دار شده اند.
گفتار و منش امامان علیهم السلام، ترسیم "حیات طیبه" انسانی و وجودشان تبلور تمامی ارزشهای الهی است.
امام هادی علیه السلام همچون نیاکان خود در برابر ناملایمات بردبار بود و تا جایی که مصلحت اسلام ایجاب می کرد با دشمنان حق و ناسزا گویان و اهانت کنندگان به ساحت مقدس آن حضرت، با بردباری برخورد می کرد.
"بریحه" عباسی - که از سوی دستگاه خلافت به سمت امام جماعت مکه و مدینه منصوب شده بود- از امام هادی علیه السلام نزد متوکل شکایت کرد و برای او نوشت: اگر خواهان حفظ مکه و مدینه هستی ، "علی بن محمد" را از این دو شهر بیرون کن زیرا او مردم را به سوی خود خوانده و گروه زیادی از او پیروی کرده اند.
متوکل امام را از کنار حرم رسول خدا صلی الله علیه و آله تبعید نمود. هنگامی که امام از مدینه به سمت سامرا در حرکت بود، بریحه نیز همراه ایشان بود. در بین راه بریحه به امام گفت: تو خود می دانی که عامل تبعید تو من بودم. سوگند می خورم که چنانچه شکایت مرا نزد خلیفه ببری، تمام درختانت را در مدینه آتش می زنم، خدمتکارانت را می کُشم و چشمه های مزارعت را کور می کنم. بدان که این کارها را خواهم کرد. امام علیه السلام در جواب فرمود:
«نزدیک ترین راه برای شکایت از تو این بود که دیشب شکایت تو را نزد خدا بردم و من این شکایت را که بر خدا عرضه کردم نزد غیر او، از بندگانش نخواهم برد» .
بریحه چون این سخن را از امام شنید، به دامن آن حضرت افتاد، تضرع کرد و از ایشان تقاضای بخشش نمود. امام فرمود: تو را بخشیدم. (اثبات الوصیة، مسعودی، صص 196-197)
فرآوری: آمنه اسفندیاری

---

[معصومه خانم]

شیوه‌های تربیتی امام علی النقی علیه السلام


تربیت فرایندی است که شامل مراحل قبل و بعد از تولد کودک می‌شود و از دیدگاه امام امام علی النقی علیه السلام ، چنانچه زمینه تربیتی مناسب فراهم شود، کودک سالمی متولّد می‌شود که توان و استعداد‌های فراوان و مطلوبی خواهد داشت.


داشتن الگو و سرمشق مناسب

از منظر امام هادی علیه السلام، وقتی کودک متولد می‌شود، استعداد فطری و آمادگی ذاتی برای یادگیری و تربیت را دارد و می‌بایست یک الگوی تربیتی صحیح را برای او ایجاد کرد تا از مشاهده رفتار آنان، به ویژه از والدین، الگو گیرد و از آنان تبعیت کند و اگر چنین الگویی فرا روی فرزند نباشد، مسلماً تربیت او دچار انحراف خواهد شد.

امام هادی علیه السلام در مرحله اول، قرآن و اهل بیت را به عنوان بالاترین الگوی تربیتی معرفی می‌کند و چنین می‌فرماید:

«نخستین خبری که حقانیت و صدق آن از قرآن به دست می‌اید و می‌توان کتاب خدا را بر آن گواه گرفت، حدیثی است که بر طبق کتاب خدا و پیامبر نقل شده است و اختلاف کلمه‌ای در آن نیست که فرمود: من در میان شما دو چیز گران بها می‌گذارم: کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم را که هر گاه به آن تمسّک جویید، گمراه نمی‌شوید و این دو هیچ گاه از هم جدا نشوند تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند، و ما چون شواهد صدق این حدیث را به صراحت در قرآن می‌یابیم که می‌فرماید: ولی و صاحب اختیار شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آوردند ؛ همان کسانی که نماز را به پا می‌دارند و زکات را در حال رکوع می‌پردازند و هر کس خدا و پیامبر او و کسانی که به او ایمان آوردند(اهل بیت) را ولی خود بگیرد، پیروز است؛ زیرا حزب خدا پیروز و سعادتمند است».[1]
امام هادی علیه السلام در زیارت جامعه کبیره، ائمه معصوم را به عنوان بهترین سرمشق‌های انسان‌های هدایت‌جو می‌داند و چنین می‌فرماید:
« السلام علی ائمة الهدی ... و المَثَل الاعَلی...؛[2]سلام بر پیشوایان هدایت ... و نمونه و سرمشق برتر ».

چون که انسان فراموشکار است و گاهی از نتیجه و حاصل کار‌ها غافل می‌شود، باید با موعظه و نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر، او را متذکر وظایف خود کرد و و به او هشدار داد که نتیجه عمل او چه خواهد شد و این یکی از شیوه‌های تربیتی امام هادی علیه السلام برای تربیت افراد بود

امام سرپیچی از الگوهای هدایت و نداشتن سرمشق جامع را موجب هلاکت و نابودی انسان معرفی می‌کند و چنین می‌فرماید:
«من اتاکم نجی ..وَ مَن یأتِکم هَلَکَ وَ ضَلَّ مَنْ فارَقَکُم و فاز مَنْ تَمسَّکَ بِکُم...؛[3] هر کس به سوی شما اهل بیت بیاید، نجات می‌یابد، هر کس از شما دوری کند، هلاک می‌شود...، و هر کس از شما جدا شود به ضلالت سوق داده شود، هر کس به شیوه و راه شما تمسّک جوید، به فلاح و رستگاری می‌رسد».
*********************

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

صفای مدینه

امشب فزوده‏ اند صفاى مدينه را
نور خدا گرفته فضاى مدينه را

با جلوه‏ هاى اشرقت الارض قدسيان
بستند چلچراغ سماى مدينه را

روح الامين بياد بهار نزول وحى
گلبوسه مى ‏زند سرو پاى مدينه را

بيت النبى و گنبد خضرا و مسجدش
بخشيده لطف صحن و سراى مدينه را

در وادى قبا به تماشا نشانده‏ اند
آن نخلهاى سبز قباى مدينه را

آن گونه خرم است كه گويى گشوده ‏اند
بر هشت خلد پنجره‏ هاى مدينه را

عطر و گلاب لاله بدين گونه دلپذير
تغيير داده حال و هواى مدينه را

نور جمال حضرت هادى است كه اينچنين
روشن چو روز كرده فضاى مدينه را

ماهى دگر به محور خورشيد عشق تافت
تا روشنى دهد همه جاى مدينه را

آنسان كه بود هجرت والاى احمدى
تاريخ ساز شهر و بناى مدينه را

اين وارث رسول هم از راز هجرتش
تا سامرا رساند صفاى مدينه را

گلبانگ شادى است بگوش فرشتگان
فرياد مكه را و نداى مدينه را

كاين ماه جلوه‏اى ز جمال محمد است
ابن الرضاى دوم آل محمد است

شعر از : سید رضا موٌید

[معصومه خانم]

روش تمرین، تکرار و عادت دادن عملی

از شیوه‌های دیگر تربیتی امام هادی علیه السلام این بود که آن حضرت سعی می‌کرد افراد را به رفتار پسندیده، ایجاد نظم و انضباط در زندگی تسلط بر نفس عادت دهد و با اجرای برنامه‌های مستمر همراه با تمرین و تکرار، رفتار‌های شایسته را به صورت ملکه در راه و رسم زندگی فردی و اجتماعی افراد به منصه ظهور درآورد. به تعبیر دیگر، امام هادی علیه السلام ، با تکرار کارهای شایسته همچون: نماز، روزه، صدقه، امر به معروف و نهی از منکر و... ، قصد داشت چنین کردارهایی را جزء لاینفک زندگی افراد جامعه، قرار دهد؛ چنان که در مورد این شیوه تربیت آن حضرت چنین می‌خوانیم:

« یحیی بن عبدالرحمن می‌گوید: امام هادی علیه السلام را دیدم که سجده شکر انجام می‌داد و دو ساعد دست خود را پهن کرده و سینه و شکم خود را به زمین چسبانده بود. در این باره از او سۆال کردم، فرمود: این گونه دوست داریم».[4]
امام دهم، برای تربیت صحیح، افراد را به تکرار و مداومت بر اعمال خوب تشویق می‌کردند؛ چنان که در روایتی چنین آمده است که:
«محمد بن ریان می‌گوید: به امام هادی علیه السلام نامه نوشتم و از او خواستم که برای سختی‌ها و حوادث و حوایج مهم و برآوردن حاجات دنیا و آخرت، دعایی به من بیاموزد؛ همان گونه که پدران بزرگوار او به شیعیان خود می‌آموختند. امام در پاسخ نوشت: ملازم استغفار باش و بر آن مداومت کن».[5]

یا در مورد تربیت عملی آن حضرت چنین آمده است که:

«کافور خادم می‌گوید: امام هادی علیه السلام به من فرمود: فلان سطل را در فلان جا قرار بده تا با آن برای نماز وضو بگیرم و مرا از پی کاری فرستاد و فرمود: چون برگشتی این کار را انجام بده تا چون برای نماز برخاستم، آماده باشد، ولی من فراموش کردم. شب سردی بود، امام با ناراحتی مرا صدا زد، با خود گفتم: انّا لله، چگونه بگویم فراموش کردم... . با ترس خدمت حضرت رسیدم، فرمودند:

تو مگر عادت مرا نمی‌دانی که من جز با آب سرد وضو نمی‌گیرم؟ اما تو آب را برایم گرم کرده‌ای و در سطل ریخته‌ای. عرض کردم: سرورم! سوگند به خدا، نه سطل را آنجا گذاشتم و نه آب را. حضرت فرمودند: الحمدلله. سوگند به خدا، ما نه آسان گرفتنی را ترک کرده‌ایم و نه هدیه‌ای را پس داده‌ایم. سپاس خدا را که ما را از بندگان مطیع خود قرار داد و برای کمک به بندگانش، توفیق عطا کرد...».[6]

از منظر امام هادی علیه السلام، وقتی کودک متولد می‌شود، استعداد فطری و آمادگی ذاتی برای یادگیری و تربیت را دارد و می‌بایست یک الگوی تربیتی صحیح را برای او ایجاد کرد تا از مشاهده رفتار آنان، به ویژه از والدین، الگو گیرد و از آنان تبعیت کند و اگر چنین الگویی فرا روی فرزند نباشد، مسلماً تربیت او دچار انحراف خواهد شد

*********************

[معصومه خانم]

روش موعظه و نصیحت


چون که انسان فراموشکار است و گاهی از نتیجه و حاصل کار‌ها غافل می‌شود، باید با موعظه و نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر، او را متذکر وظایف خود کرد و و به او هشدار داد که نتیجه عمل او چه خواهد شد و این یکی از شیوه‌های تربیتی امام هادی علیه السلام برای تربیت افراد بود.


آن حضرت همیشه افراد جامعه را با بیان نورانی و الهی خویش موعظه و نصیحت می‌فرمود و آنان را متحوّل و متذکّر می‌ساخت؛ چنان که در روایت آمده است:

«بریحه عباسی، پیشنماز دستگاه خلافت در مکه و مدینه، در حضور متوکل عباسی، از شخصیت امام هادی علیه السلام و خطر او در میان شیعیان به شدت انتقاد کرد و از خلیفه خواست که او را از مدینه تبعید سازند و همین گونه هم شد. هنگامی که امام را از مدینه به سمت سامرا می‌بردند، بریحه با امام همراه بود و به حضرت چنین گفت: تو خود می‌دانی که عامل تبعید تو (به سامرا) من بودم. با سوگند‌های محکم و استوار قسم می‌خورم که اگر شکایت مرا نزد امیرالمۆمنین یا یکی از درباریان و فرزندان او ببری، تمامی درختانت را (در مدینه) آتش می‌زنم و بردگان و خدمتکارانت را می‌کشم و چشمه‌های مزرعه‌های تو را کور خواهم کرد و بدان که این کار‌ها را می‌کنم.

امام هادی علیه السلام متوجه او شد و در مقام موعظه و نصیحت به او چنین فرمود:

نزدیک‌ترین راه برای شکایت از تو این بود که دیشب شکایت تو را نزد خدا بردم و من شکایت تو را که بر خدا عرضه کردم، نزد بندگانش نخواهم برد.

بریحه چون این سخنان حکیمانة و موعظه ‌آمیز امام را شنید، به دامان حضرت افتاد و با تضرع و انابه تقاضای بخشودن کرد. امام نیز در جواب فرمود تو را بخشیدم».[7]



پی‏نوشت‏ها:

[1] . بحارالانوار، ج50، ص20.

[2] . مفاتیح الجنان، دعای جامعة کبیره.

[3] . همان.

[4] . الاستبصار، ج1،ص347.

[5] . بحارالانوار، ج93،ص283.


[6] .همان، ج50، ص126، ح4.

[7] . ر.ک: اثبات الوصیة، مسعودی، ص 196 و 197 و454.

فرآوری: فاطمه زین الدینی




بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

منابع:

برگرفته از مقاله روشهای تربیتی از دیدگاه امام هادی علیه السلام، نویسنده: غلامرضا صالحی.
*********************

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز، وقتى آفتاب جمال تو طلوع كند،
خورشيدِ زيارت جامعه كبيره از افقِ جانت سر خواهد زد.
هادى، نامى است كه عصاره معناى توست.

اى امام اسرار پنهان عشق!
وقتى در جاده عشق قدم مى ‏گذارى،
سرنوشتت را پل‏ هاى پشت سر معلوم خواهند كرد
كه تو، بقيه نور معصوم امامتى.

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!
ميلاد تو، جاده‏ها را بى‏ طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان
، نبض قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى ‏رسى،
تا قلب‏ها در سايه‏ سار بلند نام تو آرام گيرند.

اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود،
اما شوق آمدن تو،
كوچه‏ هاى بنى ‏هاشم را به تپش واداشت
تا در مژده ديدار صبر مجسم،
به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه ‏ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

طراوت امامت !اى قتيل عشق!
آن هنگام كه پا به جهان گذاشتى،
گل‏ها دسته‏ جمعى سپيدى را از روحت آموختند
و سرخى را از پايانت و زردى را از رخسار شب‏ زنده ‏دارت.

امروز، آسمان،
شعر تازه‏اى سروده است:
اى پنجره ‏هاى بسته!
با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد
تا آسمان، زمين را لمس كند.

هرچند مى‏ خواهند
طراوت‏ بارانى امامتش را پنهان كنند؛
ولى اين اقيانوس را سدّ سنگ‏ريزه ‏هاى كفر،
مسدود نخواهد كرد.