╬◆◆◆╬ برکه خورشید{ویژه نامه عید غدیر و آغاز امامت حضرت علی علیه السلام} ╬◆◆◆╬

[عهد آسمانى]

بركه مي‏رقصد؛
همچون اشك‏هايي كه از خوشحالي بر گونه ‏هاي اسلام مي‏رقصيد.
آفتاب، هلهله مي‏كند بركه خوشبخت غدير را كه به تماشاي تبريك اين فرخنده روز نشسته است.
دست دادن مسلمانان با علي عليه‏ السلام جانشين پيامبر صلي ‏الله ‏عليه ‏و‏آله و
وصي خدا را

[عهد آسمانى]

رسول خدا فرمود :
روز غدیر خم با فضیلت ترین عیدهای امت من است
وان روزی است که خداوند مرا امر کرد به نصب برادرم علی بن ابی طالب (ع)
که او را شاخص وپیشوا برای امتم قرار دهم تا به واسطه او پس از من هدایت یابند
وان روزی است که خداوند در ان دین را کامل ونعمت را بر امت من تمام کرد وپسندید که اسلام دین انها باشد
(تفسیر فرات بن ابراهیم )

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

امام رضا ع و غدیر

محمد بن ابی‌نصر بزنطی می‌گوید:
خدمت امام رضا(ع) بودم. مجلس پر از جمعیت بود و با یکدیگر درباره غدیر گفت‌وگو می‌کردند. برخی از مردم این واقعه را منکر شدند.
امام فرمود:
«پدرم از پدرش روایت کرد که روز غدیر در میان اهل آسمان مشهورتر است تا میان اهل زمین.»
سپس فرمود:
«ای ابی نصر! هر کجا هستى، در این روز نزد امیر مومنان(ع) باش. به‌درستی که در این روز، خداوند گناه شصت سال از مردان و زنان مؤمن و مسلم را می‌آمرزد و دو برابر آنچه در ماه رمضان از آتش دوزخ می‌رهاند، در این روز آزاد می‌کند... .
سپس فرمود:
«وَاللهِ لَوُعَرَفَ النّاسْ فَضْلَ هذَا الْیَوْمِ بِحَقِیقَةٍ لِصافَحَتْهُمُ الْمَلائِکَةُ کُلَّ یَوْمَ عَشْرَ مراتٍ؛
اگر مردم ارزش این روز را می‌دانستند، بی‌تردید، فرشتگان در هر روز ده بار با آنان مصافحه می‌کردند».

[عهد آسمانى]

غدیر حافظه گذشته اسلام وبقای اینده ان است که سیاست گذار ان خداوند تعالی واعلان کننده اش پیامبر ومجری ان دوازده معصوم اند

غدیر عید همه انسانیت است ان روز ارزوی نهایی از خلقت انسان بیان شد وهدف انسانیت مشخص گردید
انان که انروز را ضایع کردند حق انسانیت را زیر پا گذاشتند وحق میلیارد ها انسان را نادیده گرفتند ...

غدیر در روح ما واز طینت ماست وبا زلال غدیر که با جان خود امیخته ایم به ملاقات پروردگار خواهیم رفت ...

واینک غدیر فراتر از دید دشمنان افتاب خیره کننده ای است که بر همه جهان می تابد وکشتی پر قدرتش پهنه
گیتی را در می نورد ودست غرق شدگان فتنه های هزار وچهارصد ساله سقیفه را به گرمی می فشارد واز
گرداب های سیاه کفر وگمراهی به سبز گونه پر طراوت خود می رساند تا روحشان را صفایی تازه بخشد...

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

انتخاب «غدیر خم »

انتخاب منطقه «غدیر» که به امر خاص الهی بود از چند جهت قابل ملاحظه است :

یکی اینکه غدیر کمی پیش از محل جدا شدن کاروان ها و تقاطع مسیر است .

دوم اینکه در آینده اسلام که کاروان های حج در راه رفت و برگشت از این مسیر عبور می کنند، با رسیدن به وادی غدیر و نماز در مسجد پیامبر (ص)، با این زیربنای اعتقادی تجدید خاطره می کنند و یاد آن در دلها زنده می شود .

سوم اینکه «غدیر» کمی پیش از «جحفه » ، بیابانی وسیع و آبگیری برای جمع شدن آب سیل ها قرار داشت و برای برنامه سه روزه پیامبر (ص) و ایراد خطبه برای آن جمعیت انبوه بسیار مناسب بوده است .

[شهیده]

من آسمان غدیرم!

من آسمان غدیرم. شاهد و ناظر بر اجرای بزرگ ترین فرمان الهی در سال دهم هجری بودم.
من به همراه آفتاب سوزان بر سراسر سرزمین غدیر سایه افکنده بودیم.

کاروانی از دور می آمد، همراه مردان آسمانی.
مردم به فرمان حضرت رسول صلی الله علیه وآله در غدیر جمع شدند. اوایل روز بود و هوا بسیار گرم.
آن حضرت به اصحاب خاص خود از جمله سلمان، ابوذر، مقداد و عمار امر فرمودند تا زیر چند درخت کهنسال را جارو زده و خار و خاشاک از آن جمع نمایند و آب پاشیده و منبری از سنگ ها و رواندازهای شتران مهیا سازند، منبر آماده گردید.
روی آن را با پارچه پوشانده و تزیین کردند. پس از آن که نماز ظهر را به جماعت خواندند،
به دستور حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله مولای متقیان علی علیه السلام در سمت راست ایشان و یک پله پایین تر روی منبر قرار گرفتند. پیامبراکرم صلی الله علیه وآله به ایراد سخن پرداختند و از پیوند قرآن و اهل بیت علیهم السلام، از ولایت و امامت علی بن ابی طالب علیه السلام و فرزندان او تا ولایت و امامت حضرت مهدی (عج) سخن گفتند و من تمام آن لحظات در این فکر بودم که امروز چه اتفاقی خواهد افتاد؟!

آنگاه حضرت فرمودند: ای مردم من در تبلیغ آنچه خدا بر من نازل فرمود کوتاهی نکردم، جبرئیل سه بار بر من نازل شد و هر بار مرا از جانب خدای متعال امر کرد که در این مکان، به هر سفید و سیاهی، از هر قبیله ای، اعلام کنم که پس از من ولی و رپرست شما امیرمۆمنان علی علیه السلام است.
پس دستان مبارک ایشان را بالا گرفتند. من هنوز گرمای آن دستان را حس می کنم. نگاه آن روز پیامبراکرم صلی الله علیه وآله هیچ گاه از یادم نمی رود.
در نگاه ایشان هزاران حرف نهفته بود و قصه ای از مظلومیت موج می زد.

نگاه ایشان می گفت: «تو ای آسمان شاهد باش که امروز چه بسیار مردمی با پسر عمویم بیعت می کنند و ولایت او را می پذیرند، ولی اندکی نمی گذرد که این ناسپاسان، حق بیعت خود را اداء نمی کنند و جانشین مرا تنها می گذارند.
پس تو این روز را فراموش نکن و به خاطر داشته باش که این مردم بسیار ناسپاس و حق نشناسند».

سپس فرمودند: «من کنت مولاه، فهذا علی مولاه. اللهم وال من والاه و عاد من عاداه، وانصر من نصره، واخذل من خذله »

پس از بیان این کلمات گوهربار بود که جبرئیل در غدیر نازل شد و این آیه را نازل کرد: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا»: «امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خدا را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.»

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

ف. سحری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ولایت امیر المؤمنین علیه ‏السلام ،
چشمه حیات لازَمان و لا مکانی است
که در جوشش همواره خویش، هیچ کس را
از آن بیعت تاریخی محروم نمی‏کند.

از رحمت خدا دور است هرکه این باب فیض الهی را
بر مشتاقان حق ببندد و نعمت ولایت را از آنان دریغ نماید.

آن منبری که در غدیر خم ساخته شد تا رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله
بر فراز آن دست علی علیه ‏السلام را در دست خویش بفشارد،
تندیس اهورایی پیوند ولایت به نبوت بود
که هنوز در عرصه تاریخ ماندگار است

و انعکاس آن صدای ملکوتی حضرت خاتم
که آیه حقانیّت وجود امیر المؤمنین علیه ‏السلام را قرائت فرمود،
هر لحظه در گوش‏های زمانه تکرار می‏شود.

یاران! شتاب کنید، مبادا از میوه ‏های آسمانی این شاخه طوبی
دستمان کوتاه بماند که درخت ولایت، ریشه در بوستان وحی دارد
و شاخ و برگ در آسمان‏ها گسترده است.

می‏دانم توانی بسیار باید دستمان را که بتواند با دستِ خدا بیعت کند
و آن همه عظمت را در خویش بفشارد؛ ولی هراسی به دل راه ندهید!
بگذارید دستمان زیر فشار قدرت علی علیه ‏السلام بشکند؛
اما بیعتمان استوار بماند!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صحرا در پوست خویش نمی‏گنجد. برکه اشک شوق می‏ریزد
و جریان اشتیاقش را موج می‏زند.

دست‏های آفتاب و ماه در هم فرو می‏رود،
آسمان از شوق، دستی بر پیشانی می‏کشد.

ستاره‏ها بر مدار دست‏های قد کشیده می‏چرخند،
بهار پشت پنجره ‏ها دف می‏گیرد.

بهار پشت پنجره‏ ها ایستاده است،
کل می‏کشد و دست می‏ افشاند.

تبریک می‏گویند و با برق چشم‏های کینه ‏توزشان
خنجرهای کهنه دشمنی را تیز می‏کنند.

نگاه می‏کنند و در زوایای شب،
به دنبال روزنه‏ ای می‏گردند
تا خشم دیر سالشان را فریاد بزنند.

هم‏چنان دست‏های آفتاب و ماه در هم فرو رفته است
و در آسمان می‏درخشد، هم‏چنان کوهی از صبر
زیر بار سال‏ها نامردمی، آن چنان استوار ایستاده است
که پژواک صدایش را آسمان نیز می‏شنود.

درهای بسته تاریخ نعره می‏زنند
و سر بر قفل‏های زنگ زده می‏کوبند.

صحرا دو زانو نشسته و پلک‏های حیرت خویش را
آن چنان گشوده که از چشم‏هایش خورشید مذاب جاری است.

صدای زنگ شتران مست، صحرا را می‏ لرزاند.
همهمه ‏ها فروکش می‏کند؛
قافله زیر سایه خورشید نفس تازه می‏کند؛

ریگزارهای سوخته بوی حادثه‏ ای شگفت می‏دهند
و این در دست‏های به هم پیوسته آفتاب و ماه تکمیل می‏شود.

دست‏ها پیش می‏ آیند، تبریک می‏گویند.
دست‏ها می‏کوشند تا به آسمان برسند.

دست‏ها در زیر آستین خویش، نفاق می‏ پرورانند.
دست‏ها دست‏های شیطانی است که در مشت، حنجر می‏فشرد.

چشم‏ها لبخند می‏زنند، نظاره می‏کنند و فراموش می‏کنند.
چشم‏ها پلک می‏زنند و خواب آشوب ‏انگیزِ سال‏ها کفر خویش را مزمزه می‏کنند.

چشم‏ها آن‏چه می‏بینند، کتمان می‏کنند،
هم‏چنان ملائک بر تف ریگزارها بال گسترده ‏اند،
دست‏های آفتاب و ماه در هم می‏پیچد و تا آسمان هفتم قد می‏کشد؛
حادثه اتّفاق می‏افتد و آن سوتر سال‏ها صبر و سکوت
در حنجره ماه نطفه می‏بندد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ظهر بود؛گرم و تن ‏سوز؛
خاک‏ها، از شلاق شعله ‏های خورشید، زخمی.

ظهر بود که صدای صاعقه زمان،
حادثه ‏ای را رقم می‏زد.

صدا، پروانه ‏ای می‏شد که روی هزاران
شانه خسته و خاک ‏گرفته می ‏نشست.

برکه، خودش را تا مرز دریا شدن باور کرده بود.
برکه، روی پاهایش ایستاد و موج موج خنده بر چهره میهمان‏ها پاشید.

برکه، ایستاده بود و بهار را در آغوش می‏کشید.
برکه، تمام پروانه ‏های تنش را
در آسمان آبی صحرا رها کرده بود و در خودش نمی‏ گنجید.

غدیر دیگر برکه نبود.

«غدیر ای باده‏ گردان ولایت
رسولان الهی مبتلایت
ندا آمد ز محراب سماوات
به گوش گوشه ‏گیران خرابات
رسولی کز غدیر خم ننوشد
ردای سبز بعثت را نپوشد»

غدیر دف می‏زد
و بر طبل‏ های شادی می ‏کوبید.

ناگهان، دست‏های خورشید، در دست‏های وحی گره خورد.
آسمان خودش را روی پاهای خورشید انداخت.

تمام ستاره‏ های آسمان،
به شب ‏نشینی چشمان خورشید آمدند.

دست‏های وحی، بالا می‏ رفت
و دست‏های خورشید را بالاتر می برد.

هزاران باور، می‏دیدند و تبریک می‏گفتند.
«اشهد انک امیر المؤمنین الحق الذی نطق بولایتک
التنزیل و اخذ لک العهد علی الأمه».

غدیر فریاد می‏کشید و دهان‏ های تعجب، خشک شده بود.
غدیر فریاد می‏کشید و صدای پای بهار،
تا آسمان هفتم پیچیده بود.

غدیر فریاد می‏کشید و رسول،
طنین صدایش را در برکه به نجوا نشانده بود.

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه
و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله».

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

غدیرخم ،غدیر علی(ع)

غدیرخم ،هنوز هم چشمه ای لبریز از آب حیات و دریایی مواج از کرامتهاست.غدیر دریایی از باور و بصیرت در کویر حیرت و هامون ضلالت است تا کام جانها از آن سیراب شود.

غدیر یک کتاب مبین است. سندی برای تداوم خط رسالت در جلوه ی امامت.
غدیر برای تشنگان چشمه ی زلال هدایت است و برای ره گم کردگان صراطی است که به سنت پیامبر منتهی می شود.علی ، برگزیده ی محمد(ص) نیست، بلکه منتخب خداست...

ره شناستر از مولود کعبه کیست؟ و قاطع تر از ابوتراب و پسندیده تر از مرتضی و والاتر از علی کدام است؟

عید غدیرخم ،غدیرعلی(ع) مبارک باد...