(...◕✿◕◕✿◕ اختلاف حقوق زوجین ◕✿◕◕✿◕...)

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

زن و شوهر بايد از عنصر مودت و رحمتي كه خداوند در قلب ايشان جعل كرده،(27) به خوبي مراقبت كنند و آن‌ را پرورش داده و هر روز كامل‌تر كنند تا سكونت و آرامش بر خانواده حاكم شود و استوار مسير تكاملي خود را طي نمايد. زوجين بايد نسبت به يكديگر وفادار باشند؛ يعني نسبت به عقد و پيمان زناشويي ثابت قدم بمانند و پاي بيگانه را به حريم مقدس و خصوصي خود وارد نكنند. ناديده گرفتن اين حق نه تنها از بين برنده يك دستور اخلاقي، بلكه تعدي به حدود الهي شمرده شده است كه علاوه بر عذاب اخروي، مجازات سنگين در دنيا خواهد داشت؛ (الزّانِيَةُ وَ الزّاني فَاجْلِدُوا كُلّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ).(28) وفاداري در شئون مختلف زندگي در فراز و نشيب روزگار است كه زن و شوهر را به عنوان دو ركن اصلي خانواده در كنار هم قرار مي‌دهد و سختي‌ها را آسان و تلخي‌ها را شيرين مي‌سازد. وقتي زوجين همواره حافظ يكديگر و كنار هم باشند، بناي خانواده در كوران حوادث مختلف مي‌تواند استوار بايسته و تعادل خود را حفظ كند و فرزندان با پويايي و نشاط و آرامش پرورش يابند.

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

ج)‌ تربيت اولاد


((يا أيّهَا الّذينَ آمَنُوا قُوا أنْفُسَكُمْ وَ أهْليكُمْ نارًا).(29)

اين وظيفه همگاني مؤمنان است كه از باب امر به معروف و نهي از منكر، خود و خانواده را از آتش جهنم حفظ كنند. در خانواده پدر مسئول تربيت ديني خود و ديگر اعضا مي‌باشد؛ زيرا او وظيفه قواميت و ولايت بر فرزندان را بر عهده دارد و همسر و فرزندان نيز مسئول كار خود و ديگر اعضا هستند و بايد همديگر را از آتش جهنم حفظ كنند.
مرحوم طبرسي حفظ از آتش را به واسطة صبر در اطاعت خدا، حفظ خود و خانوادة خويش از معصيت و پيروي شهوات و دعوت كردن آن‌ها به اطاعت خدا و آموزش فرايض و نهي كردن آن‌ها از كارهاي زشت و تشويق كردن به نيكي‌ها مي‌داند.(30)
علامه در بحث روايي از امام صادق(ع) نقل كرده‌ است كه فرمود: «وقتي اين آيه نازل شد، مردي از مؤمنين نشست و شروع به گريستن كرد و گفت: من كه از خود عاجزم، اكنون مكلف به نگهداري خانواده‌ هم شده‌ام. رسول‌خدا(ص) به او فرمود: «در حفظ اهلت، همين كافي است كه به ايشان امر كني، آنچه را براي خود امر مي‌كني و ايشان را باز داري، از آنچه خود را باز داشته‌اي».(31)
در قرآن كريم آيات ديگري نيز به امر تربيت و همكاري و مشاوره در خانواده اشاره دارد، مانند آنجا كه امر به آموزش نماز مي‌كند.(32)
اصل (تَعاوَنُوا عَلَي الْبِرِّ وَ التّقْوي‏ٰ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَي اْلإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ).(33) بر همه اجتماعات اسلامي حاكم است و خانواده به عنوان كوچك‌ترين نهاد اجتماعي نيز بايد براساس اين همكاري در راه خير و تقوا به بالندگي برسد. كلمه «بر»، يعني (وَ لكِنّ الْبِرّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ اْلآخِرِ).(34) و كلمه تقوي به معناي مراقب امر و نهي خدا بودن است.(35)

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

بنابراين هركجا خدا امر فرمود، حاضر باشيم و هر كجا نهي كرد، حاضر نباشيم. خانواده و جامعه بر پاية ايمان و عمل صالح قرار مي‌گيرد و از گناه و زشتي دور مي‌ماند و اين سلامت خانواده و اجتماع است.
اصل مشورت كه يكي از اوصاف مؤمنان شمرده شده است؛ (وَ أمْرُهُمْ شُوريٰ‏ بَيْنَهُمْ).(36) در خانواده اهميت ويژه‌اي دارد خداوند متعال براي جزئي‌ترين مسائل زندگي، مانند گرفتن فرزند از شير مادر توصيه به مشورت زوجين دارد؛(37) به خصوص با رشد علم و تجربه و امكانات تحصيلي براي همگان، اين مسئله نمود بيشتري در خانواده دارد. با فرزندان در دوران نوجواني و جواني كه به عنوان وزير مطرح هستند، بايد مشورت كرد تا شخصيت آنان كامل شود. در سايه مشورت، انسان‌ها از افكار و تجارب هم بهتر و بيشتر استفاده مي‌كنند و در اصل تحكيم خانواده و تربيت فرزند، بدون همكاري و همفكري اعضاي خانواده به ويژه دو ركن اساسي آن، يعني زن و شوهر ميسر نمي‌باشد.

ا

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

پي‌نوشت:
1. قانون مدني، اصل 1102.
2. بقره ﴿2﴾ : ‌228.
3. مجمع البيان، ج 3، ص 3.
4. الميزان، ج 2،‌ ص 345.
5. ر.ك:‌ ترجمه الميزان.
6. مجاهد، قتاده.
7. مجمع البيان، ج 3، ص 3.
8. نساء ﴿4﴾ : 32.
9. قول مجاهد.
10. همان، ج 1، ص 15.
11. بقره ﴿2﴾ : 187.
12. ر.ك: الميزان.
13. حجرات ﴿49﴾ : 13.
14. قانون مدني، ماده 1103.
15. ر.ك: الميزان، ج 4، ص 402 و 407.
16. پاينده، ابوالقاسم، نهج الفصاحه، ش 1477.
17. تحريم ﴿66﴾ : 1.
18. همان، 4.
19. وسائل الشيعة، ابواب جهاد.
20. نساء ﴿4﴾ : 21.
21. مجمع البيان، ج 6، ص 411.
22. الميزان، ج 4، ص 408.
23. مائده ﴿5﴾ : 1.
24. مجمع البيان، ج 6، ص 180.
25. نساء ﴿4﴾ : 19.
26. بقره ﴿2﴾ : 229.
27. ر.ك: آيه 21 سوره روم.
28. نور ﴿24﴾: ‌2.
29. تحريم ﴿66﴾ : 6.
30. مجمع البيان، ج 25، ص 145.
31. الميزان، ج 19، ص 572.
32. طه ﴿20﴾ : 132.
33. مائده ﴿5﴾ : 2.
34. بقره ﴿2﴾ : 177.
35. الميزان، ج 5، ص 264.
36. شوري ﴿42﴾ : 38.
37. بقره ﴿2﴾ : 233 منبع:http://www.j-alzahra.ir/mags/83/04-83.htm