طلیعه سخن
نگاهی به شیوه های رهبری امام هادی علیه السلام
امام هادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» (1) به دنیا آمد.
پدرش پیشوای نهم، امام جواد علیه السلام و مادرش بانوی گرامی «سمانه مغربیه» است که زنی با فضیلت، شب زنده دار و با تقوا بود. آن حضرت در سال 220 ه . ق در 8 سالگی، پس از شهادت پدر گرامی اش به امامت رسید.
امام علی النقی علیه السلام در طول 33 سال امامتخویش، با چند تن از خلفای عباسی هم عصر بود; که به ترتیب عبارتند از:
1 - معتصم، برادر مامون (217 - 227)
2 - واثق، پسر معتصم (227 - 232)
3 - متوکل، برادر واثق (232 - 248)
4 - منتصر، پسر متوکل (6 ماه)
5 - مستعین، پسر عموی منتصر (248 - 252)
6 - معتز، پسر دیگر متوکل (252 - 255)
امام هادی علیه السلام در زمان خلیفه آخر و به دست عوامل وی مسموم گردیده و به شهادت رسید
و ایشان را در شهر سامرا و در خانه خود به خاک سپردند.
در این مقاله به شیوه های رهبری ایشان در عصر تاریک 6 تن از خلفای جائر عباسی نگاهی میاندازیم و محورهای مهم اقدامات آن امام همام را در مدت امامت و رهبری امت مورد بررسی قرار داده و با استفاده از منابع تاریخی و شواهد موجود، تصمیمات مدبرانه و مواضع حکیمانه ایشان را در تنویر افکار شیعیان و در برابر گروههای منحرف داخلی بازشناسی میکنیم.