مشاعره ▬◄فقط با اشعار عاشورایی►▬مشاعره

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو و مشک و دو چشم تر ابا الفضل (ع)
و نخلستانی از خنجر ابا الفضل (ع)

فرات از شرم چکه چکه شد آب
پس از دستان آب آور ابا الفضل(ع)

[شهاب منتظر]

الدّخيل ؛ يا باب الحوائج ، يا اباالفضل العبّاس(ع)


لب به دریا نزدی چون که خود اقیانوسی

آن که باید بزند بر تـــو لبـش دریـــا بود


دست تو همهمه ی بال ملائک را دید

بدنت کعبـــه ی تسبیــح کبوترها بود

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

دیدنت در همه‌ی راه معما شده است

تو کجا؟ نیزه کجا؟ وای! چه با ما شده است


باورم نیست که بالای سرم می خندی
دل من سوخته تر از دل لیلا شده است

[نرگس منتظر]

تمام دشت پر از زخم های عطشان بود
فرات پیرهنش بود و آسمان کفنش

فرشته گفت ببینید این چه آینه ای ست
چه قدر بوی هوالنور می دهد سخنش

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شکسته آسمان می گرید امشب
چه خسته آسمان می گرید امشب

کنار قبر عباس دلاور
نشسته آسمان می گرید امشب

[عهد آسمانى]

به کوی سر فرازی رهسپر شد
و با آئینه رویان همسفر شد

چنان در سرخ رویی شعله افروخت
که شمع شعله افروز سحر شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلم امشب هوای گریه دارد
نوایم های های گریه دارد

برای غربت گل های زهرا
سکوتم هم صدای گریه دارد

[شهیده]

در آن غروب که آیات عشق شد تفسیر
در آن دیار که رؤیای اشک شد تعبیر:

حماسه بود که از بطن خاک و خون می‏رست
سرشک بود که زخم ستاره را می‏شست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو اهل گریه و زاری نبودی
دل من! اهل غمخواری نبودی

عزاداری عزادار ابوالفضل
تو که اهل وفاداری نبودی

[عهد آسمانى]

یکی ز خیل شهیدان گوشۀ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش

کسی که بوی هوالعشق می دهد نفسش
کسی که عطر هوالله می دهد دهنش