حضرت زینب یک خطبه در کوفه ایراد میکند و آن هنگامی است که کاروان اسرا به دستور ابنزیاد از آن شهر عبور داده میشوند تا حس تنهایی و حقارت کاروان را در مردم ایجاد کند.
اما ایراد خطبه از سوی زینب، اهداف ابنزیاد را معكوس كرد و آنها این کار را نیمهتمام گذاشته، کاروان را سریعتر بیرون میبرند. در خطبه کوفه ظرافتهایی نهفته است که محصول کیاست و هوشیاری حضرت زینب بوده، متناسب با یک مأموریت و سیاست تبلیغی میباشد؛ از جمله:
1. آغاز خطبه با مدح و ثنای پروردگار. ابتدای خطبه کوفه شباهتهای عجیبی با خطبههای امام علی علیهالسلام در نهج البلاغه دارد. در حالی که که خطبه شام صرفاً با حمد وثنای خدا اما بطور کاملاً اجمالی در حد یک عبارت کوتاه است.
در خطبه کوفه ثنا و حمد خدا و قدرت خداوند در آفرینش دارد. شاید این خطبه باعث میشود که کوفیان به یاد سخنان امام علی علیهالسلام بیافتند. در خطبههای نهج البلاغه امام ابتدا شرحی در باب قدرت خداوند و ظرافتهای موجودات میآورند. بحثهای دیگر خطبه کوفه باز هم ملامتها و سرزنشهای امام به کوفیان را در ذهنها زنده میکند.