ღ.•*♥*•.ღ- --- حسین (ع)تجلی عشق ---ღ.•*♥*•.ღ

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

15. (وقتى پيروان معاويه كشته شوند)



بعد از اينكه معاويه حجر بن عدى را كه از شيعيان ناب امام على عليه السلام بود، به شهادت رساند، به مكه رفت و امام حسين عليه السلام را آنجا ديد و گفت :
اى ابا عبدالله ! آيا از آنچه بر سر حجر بن عدى و ياران و پيروانش و شيعيان پدرت آورديم ، با خبر شدى ؟
امام حسين عليه السلام وقتى از وقايع اتفاق افتاده پرسيد، معاويه گفت :
ايشان را كشته و كفن كرده و نمازشان خوانديم .
سيدالشهداء عليه السلام خنده اى نمود و فرمود:
ايشان دشمن تواند اى معاويه ! اگر ما پيروان ترا بكشيم ، بدون كفن و دفن و نماز، رهايشان مى كنيم ؛ خبر بدگويى تو درباره على عليه السلام و تلاش ‍ تو در كينه توزى ما و عيبجويى تو از بنى هاشم ، به من رسيد. از اينرو در خود فرو رو و از خويش حق را، گرچه به زيانت باشد، جويا شو؛ بنابراين اگر نفس خويش را معيوبترين نفس ها نيافتى پس عيوب تو چه ناچيز و بى مقدار خواهد بود! و ما به تو ستم كرده ايم !
اى معاويه ! جز در كمان خويش زه مبند و جز به هدف هود تير ميانداز و سوى ما از نزديك تير ميفكن ؛ به خدا قسم بطور يقين تو درباره ما از كسى پيروى مى كنى كه در اسلام سابقه اى نداشته و نفاقش تازه نبوده و به فكر تو نيست ؛ پس به خود فكر كن يا ما را رها نما. ⁽⁴⁶⁾


ان اجود الناس من اعطى من لا يرجوه . ⁽⁴⁷⁾
بى گمان بخشنده ترين مردم ، كسى است كه به افرادى عطا كند كه اميد پاداش و تلافى از آنها ندارد.
امام حسين عليه السلام

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

16. (شفاى مريض )
حبابه از شيعيان سيدالشهداء عليه السلام بود مى گويد:
روزى نزد امام حسين (ع ) رفته و بعد از سلام و احوالپرسى به من فرمود: اى حبابه ! چرا به ديدن ما نمى آيى ؟
گفتم :
به خاطر ناراحتى و مرضى است كه مبتلا شده ام .
وقتى حضرت از مريضى اش پرسيد، حبابه صورتش را كه به مرض برص ‍ مبتلا بود، نشان داد و در اينحال امام حسين عليه السلام اندكى از آب مبارك كامش را روى آن نهاد و دعايى فرمود و هماندم كه آثار برص از چهره او محو شد و حضرت فرمود:
اى حبابه ! شكر خداى را به جاى آر؛ خداوند آن را از تو دور كرد.
حبابه به سجده شكر رفت و پس از برداشتن سر از سجده ، امام حسين عليه السلام فرمود:
اى حبابه ! ما و شيعيانمان بر فطرت الهى هستيم و ديگران از آن بدورند. ⁽⁴⁸⁾
ايها الناس ! من جاد ساد و من بخل رذل . ⁽⁴⁹⁾


اى مردم ! سيادت و بزرگى از آن اهل جود و بخشش و رذالت و پستى براى بخيلان است .
امام حسين عليه السلام

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

17. (دو دعوت )


روزى امام حسين عليه السلام از كنار فقراء و مساكين كه در حال خوردن خوراك فقيرانه خود بودند، عبور كرد كه ايشان حضرت را به سفره غذاى دعوت كردند و امام حسين عليه السلام نشست و با ايشان هم غذا شد و آيه شريفه (ان الله لا يحب المستكبرين ) ⁽⁵⁰⁾ را تلاوت فرمود و سپس به ايشان فرمود:
من دعوت شما را پذيرفتم ؛ پس شما نيز دعوت مرا بپذيريد.
در اينحال فقرا، همگى ، به منزل حضرت رفته و امام عليه السلام از آنها پذيرايى به عمل آورد. ⁽⁵¹⁾


حوايج الناس اليكم من نعم الله عليكم فلا تملوا النعم فتحور نقما . ⁽⁵²⁾
نيازهاى مردم به شما از نعمت هاى الهى بر شماست ؛ پس اين نعمت را از دست ندهيد وگرنه موجب نقمت و بدبختى مى شوند.
امام حسين عليه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]