ارتباط قرآن و زيارت عاشورا
يكى از اصولى كه قرآن بر آن اصرار دارد، عشق به خوبان و خوبى ها، و تنفر از بدان و بدى هاست. قرآن مى فرمايد:
پيامبر(صلّى اللّه عليه و آله) مأمور است كه به مشركان بگويد:
«انّنى برىٌ ممّا تشركون»
من از آنچه شما شريك خدا قرار مى دهيد، بيزارم.
(سوره توبه، آیه 114)
سوره ى توبه، نشان گر آن است كه تنها علاقه به خوبى ها كافى نيست، بلكه بايد با بيان و فرياد، گفتن و نوشتن، نامه و ناله و اشك و عمل، از بديها بيزارى جست و نسبت به آنها ابراز تنفر كرد.
هر سال ميليون ها مسلمان در سرزمين منى در كنار خانه ى خدا به پيروى از ابراهيم(عليه السلام) در سه روز پشت سر هم به سوى نماد شيطان، 49 سنگ پرتاب كرده و از شيطان و شيطان نماها برائت مى جويند.
بعد از پرتاب سنگ ها به سوى شيطان، حاجيان اين دعا را مى خوانند: (خدايا حج من را قبول كن.) كه اين رمز آن است كه قبولى حج با طرد شيطان و شيطان ها همراه است.
در زيارت عاشورا به امام حسين(عليه السلام) و يارانش صد مرتبه سلام مى دهيم و در مقابل، به دشمنان او كه دشمنان دين و خدايند، صد بار لعنت مى كنيم.
تكرار پرتاب سنگ در سرزمين منى به شيطان، و تكرار لعنت در زيارت عاشورا، نشان دهنده ى آن است كه بايد با محبّت خوبان و بغض دشمنان خو بگيريم و خو گرفتن در اثر تكرار است.
اگر به امام حسين(عليه السلام) سلام مى گوييم، از قرآن آموخته ايم كه به پيام آوران آسمانى و رهروان الهى سلام مى گويد:
«سلام على نوح فى العالمين»
(سوره صافّات، آیه 79)
«سلامٌ على ابراهيم»
(سوره صافّات، آیه 109)
«سلام على موسى و هارون»
(سوره صافّات، آیه 120)
«سلام على آل ياسين»
(سوره صافّات، آیه 130)
اگر ما بر بنى اميه و غاصبان حكومت حقّ، لعن و نفرين مى كنيم، از قرآن آموخته ايم كه مى فرمايد:
«اِنّ الّذين يؤذون اللّه و رسوله لعنهم اللّه فى الدنيا و الاخرة»
آنان كه خدا و پيامبرش را اذيّت مى كنند، خداوند آنها را در دنيا و آخرت لعنت مى كند.
(سوره احزاب، آیه 57)
ما نفرين و لعن به دشمنان خدا را از انبيا ياد گرفته ايم؛
«لعن الّذين كفروا من بنى اسرائيل على لسان داود و عيسى بن مريم»
كافران بر زبان داوود و عيسى بن مريم لعن شده اند.
(سوره مائده، آیه 78)
خلاصه آنكه سلام و نفرين ما در تمام زيارت ها به خصوص زيارت عاشورا، برخاسته از فرهنگ و روح قرآن است.
منبع: ده گفتار، استاد قرائتی
نقل قول
