آن زمان كه او تعليم و آموزش علوم و فنون اين كتاب مقدس را آغاز كرد ، كودكي بيش نبود . شايد در آن ايام بر ذهن احدي خطور نمي كرد كه روزي اين كودك بتواند تلاوت هايي چنين زيبا اجرا كند . هنوز هفت سال بيشتر نداشت كه سه جزء از اين كلام مقدس را حفظ بود و اين خود پيشرفتي عظيم در اين راستا بود . او چون ساير قاريان در آغاز كار ، به تقليد از اساتيد برجسته قرائت قرآن پرداخت . شايد تلاوت هاي اين قاري برجسته در كشور جمهوري اسلامي ايران هيچ گاه نمي توانست در ذهن مستمعين اين تصور را پديد آورد كه استاد ، روزي مقلّد قاريان ديگر بوده است . در سال 1370 كه اين استاد و قاري ارجمند به همراه «استاد شحات محمد انور» به كشورمان سفر كردند ، جذبه تلاوت هايشان بسياري را شيفته ساخت . تا به آنجا كه خود استاد تحت تاثير واقع شدند .
آري ، استاد «سيّد متولي عبدالعال» يكي ديگر از قاريان برجسته كلام مقدس خدايند و چونان بسياري از پيشكسوتان اين راه ، عمري را در اين مسير صرف كرده اند . تولد وي در خانواده اي متعهد و پايبند به مسائل عرفاني و ديني بود . مادرش كه محب عرفا و صوفيه بود از همان آغاز ، نام سيّد را كه به يكي از عرفا و صوفيه بزرگ ، «سيد احمد البدوي» متعلق بود ، بر فرزندش نهاد تا او نيز جز در اين راه گام ننهد . پدر وي متولي نام داشت . استاد از همان اوان كودكي براي تحصيل به مكتب رفته و در آنجا با وجود سن اندك 3 جزء از قرآن را حفظ نموده و در اين راه پيشرفت شاياني كرد . وي همانند بسياري از مبتديان اين طريقت ، برحسب كوشش و طاقت صوت خويش ، به تقليد از «استاد عبدالباسط» و «استاد مصطفي اسماعيل» مي پردازد . آن زمان كه او بيش از 12 سال سن ندارد به عنوان حافظ كل قرآن مطرح مي شود و در همين ايام نيز شيوه و احكام تجويد قرائت را آموخته و در محافل و مجالس به تلاوت اهتمام مي ورزد .
«استاد عبدالعال» در 13 سالگي طريقه و روش خاصي براي خويش اتّخاذ نموده و سبك خويش را برمي گزيند زيرا بر اين عقيده است كه : « خداوند سبحان در صوت هر انسان ، طنين و آواي خاصي نهاده است و بر اين اساس هيچ گاه نمي تواند صوتي را به صوتي تشبيه نمود . آن زمان كه يك قاري پس از ممارست وپشتكار فراوان مي تواند قاري برجسته اي شود ، بهتر آن است كه طريقه اي خاص خويش برگزيده وبه اين ترتيب بر اين سبك كه نمايانگر شخصيت حقيقي اوست استوار بماند ؛ زيرا الگو ساختن تلاوت خاصي در اوان كودكي وآغاز كار وتقليد از آن شيوه نيكويي است كه قاري مي تواند به اين طريق با پيشرفت خويش ، سبك خاص خود را انتخاب كند .تلاوت به سبكي تقليدي از يك استاد ، در واقع سبب معروفيت و شهرت همان استاد مقلّد است نه فرد تقليد كننده و من باز توصيه مي كنم كه هر فردي براي خويش سبكي خاص داشته باشد» .