در قرآن مجید در لابلای آیات مربوط به نشانه های توحید و همچنین دلایل معاد اشارات بسیار پر معنایی به مساله آفرینش انسان از نطفه و سپس تطورات جنین آمده است که بعضی از آنها را می توان در زمره معجزات علمی قرآن شمرد، از جمله در آیه دوم سوره انسان می خوانیم:
" إِنَّا خَلَقْنَا الْانسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعَا بَصِيرًا: ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را می آزماییم پس او را شنوا و بینا قرار دادیم ".
«نطفه» در لغت به معنی آب صاف، یا به معنی آب کم است.
و «امشاج» به معنی شی مخلوط است، در اینکه این نطفه ازچه چیز مخلوط است مفسران احتمالات گوناگونی داده اند، گاه آن را اشاره به ترکیب نطفه انسان از «اسپرم» و «اوول» دانسته اند و گاه اشاره به ترکیب از استعدادهای مختلف از نظر جسمانی یا روحانی (زشت و زیبا، باهوش و کم هوش و...) ذکر کرده اند، و گاه اشاره به ترکیب نطفه انسان از مواد مختلفی از فلزات و شبیه فلزات می دانند.
البته اینها خوب است، و شاید برای زمان خود بهترین تفسیر بوده ولی دقیقا منطبق بر معنی آیه نیست، زیرا اولاً «امشاج» جمع است و اطلاق آن بر دو چیز (اسپرم و اوول) خلاف ظاهر است و ثانیاً وجود استعدادهای مختلف در اشخاص جداگانه، با معنی امشاج، سازگار نیست و همچنین ترکیب نطفه از انواع فلزات و شبه فلزات نیز مناسب به نظر نمی رسد زیرا این امر منحصر به نطفه نیست، تمام موجودات آلی اعم از انسان و گیاه و انواع غذاها، ترکیبی هستند از این مواد، به علاوه واژه «نطفه» در آیات متعددی از قرآن، به خصوص نطفه مرد اطلاق شده، مثلاً در آیه 37 سوره قیامت می خوانیم: " الم یک نطفة من منی یمنی: آیا او از نطفه ای از منی که در رحم ریخته می شود نبود؟