راز و نياز و مناجات با خدا

[مهاجر* یا معزاولیاء*]

مناجات الهی نامه


الهی دل تمنّای تو دارد ღ سرم بر سینه سوداری تو دارد

الهی دل گرفتار تو خوشتر ღ بپای دل خس و خار تو خوشتر

الهی دل زهجرت پاره پاره است ღ بجز وصلت غم دل را چه چاره است

الهی اندر ین دلهای خاکی ღ ز نور خویشتن ده تابناکی

الهی هر دلی خود دل نباشد ღ دل بی نور تو جز گِل نباشد

الهی پاک کن از گِل دلم را ღ به حق می کن مبّدل باطنم را

الهی سینه ء بی کینه ام ده ღ به مردانت صفای سینه ام ده

الهی سینه ای ده تابناکم ღ بکن ز آلودگیها جمله پاکم

الهی سینه ای ده با غم و آه ღ در آن سینه دلی از دردت آگاه

الهی سوز و درد و آه و ناله ღ بسوی تو مرا باشد حواله

الهی هر که را ندهی غم و درد ღ دلی بی نور دارد سینه ء سرد

الهی دوستانت را غم و داغ ღ بسی خوشتر ز روح و راحت و باغ

الهی داغ ما را مرهمی نه ღ ز رحمتهای خود بر آن همی نه

الهی نار شوق جانفزایت ღ بنه بر این دل ویران سرایت

الهی در نهادم آتشی نه ღ بر آن آتش ز شوقت تابشی نه

الهی آتشی جانسوز دارم ღ شب در دست چنان نوروز دارم

الهی آتشین تر کن زبانم ღ که یارد گفتن از سوز نهادم

الهی از غم هجرم رها کن ღ به وصل خویشتن دردم دوا کن

الهی کن مرا از خود خلاصم ღ رهی دادی خدا در بزم خاصم

الهی اینکه فارغ کن ز خویشم ღ منه زین بیش غم بر جان ریشم

الهی جز تو من یاور ندارم ღ خدایی غیر تو باور ندارم

الهی جز محمد رهبرم نیست ღ به دل غیر از ولای حیدرم نیست

الهی دوستدار هشت و چارم ღ به ایشان کن به روز حشر یارم

الهی دانش قرآنم آموز ღ به نور معرفت جانم بیفروز

الهی از کرم بخشا گناهم ღ بده در سایه لطفت پناهم

الهی گر مرا غیر از گنه نیست ღ به پیش رحمتت نام گنه چیست

الهی بنده گر شد در خور بند ღ امید عفو دارد از خداوند

الهی وصل خود را سهل گردان ღ به وصل خویشتن دردم دوا کن

الهی بنده خود گر بخوانیم ღ ز نفس بندگی تن را رهانیم

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

خدایا



کلافه ام از حس ناسپاس بودنم...



وقتی که دیدم پسر معلول خطاب



به آفریدگارش گفت:



خدایا شکرت مرا در مقامی خلق کرده ای



که هر کس مرا می بیند



تو را شکر می کند

[مهاجر* یا معزاولیاء*]

الهی آفریدی رایگان،
بیامرز رایگان،
كه تو خدایی نه بازرگان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای خدا طالب کلام توأم
تشنه ‏ام تشنه سلام توأم

تو همه حاجت و جواب منی
بر طرف ساز هر حجاب منی

تو سزاوار سجده عشقی
تو حواله کننده رزقی

چاره ساز قلوب پُر آهی
راه ساز هر آنچه گمراهی

تو کرامت کننده فضلی
در فضیلت دو دست پر بذلی

تو کریمی تو ناصری تو حلیم
تو حکیمی تو قادری تو علیم

تو عزیزی تو مؤمنی تو مجید
تو ودودی تو مبدعی تو معید

تو حبیبی تو خالقی تو مجیب
تو حسیبی تو رازقی تو رقیب

تو جلیلی تو بارئی تو جمیل
تو وکیلی تو صاحبی تو کفیل

تو مفتح تو مقتدر تو کبیر
تو مفرّج تو منتقم تو مجیر

تو گشاینده گره‏ هایی
تو زداینده غم مایی

تو به ما لطف هل اتی کردی
ختم پیغمبران عطا کردی

پدری داده ‏ای چنان مولا
مادری داده‏ ای چنان زهرا

تویی آن منعم و تویی ذوالمن
تو به ما داده‏ای حسین و حسن

تو به ما داده‏ای همه حاجات
بانویی همچو عمّه سادات

ای تو داده به شیعه شیون و شین
کاشف الکرب داده‏ای به حسین

دل ما را تو کرده‏ای عاشق
آفریدی تو شیعه صادق

تو دل نرم داده‏ای به رضا
خواهری شبه زینب کبری

تو به ما داده‏ای ولایت را
نعمت پاک مرجعیت را

شکر هر نعمتی تو را باید
پس چرا مهدی ‏ات نمی‏آید

قدرت شکر کوه نعمت نیست
علت طول عصر غیبت چیست؟

گر گناهان ماست سدّ ظهور
ظلمت ما ببر به آیه نور

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چون بگیرم آینه در دست خویش
فاش بینم، فاش، روی پست خویش

گرچه دل بد کرده تکفیرش مکن
بنده‏ات برگشته تحقیرش مکن

هرکه بر حال خراب خود رسید
پیش از مردن حساب خود رسید

هر که گیرد آینه در پیش رو
کرده‏های خویش بیند مو به مو

خویش را بیند که خود با خود چه کرد
تا بداند سخت باید توبه کرد

باید از بگذشته‏ها عبرت گرفت
دست را بر زانوی همت گرفت

حال باید وادی تحلیف رفت
یا علی گفت و سوی تکلیف رفت

سخت باید نفس را بشکست و ماند
عهد و پیمان با شهیدان بست و ماند

همچنان بار شهیدان مبین
مانده انبان یتیمان بر زمین

راه ما راه شهیدان خداست
کیست پرسد ای خدا مهدی کجاست

گرچه دل شرمنده است از روی تو
ای خدا با مهدی آمد سوی تو

نیستم اینک از الطافت خدا
سینه‏ای دارم شبستان خدا

یا حلیم امشب که من سرگشته‏ ام
یا علی گویان سویت بر گشته‏ ام

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پر شکسته ی من را ببین خدای کریم
ببین چگونه شدم مُستکین خدای کریم

نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی
تویی غنی و منم خوشه چین خدای کریم

به هر که رو زدم اصلاً به من محل نگذاشت
نزن تو روی مرا بر زمین خدای کریم

خمیده ، با سر زانو ، شکسته و نادم
به سویت آمده ام این چنین خدای کریم

به یاد حرف اویسم ... ببخش عبدت را
که با غریبه شدم همنشین خدای کریم

نریز آبرویم را به پیش چشم همه
نگیر بر گنهم ذرّه بین خدای کریم

اگر چه روسیهم عاشق علی هستم
شفیع من شده حصن حصین خدای کریم

به خاطر گل روی علی مرا بخشید
همین خدای رحیم و همین خدای کریم

علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست
مرا ببر به بهشت برین خدای کریم

بهانه دارم و دلتنگ کف العباسم
شبیه حضرت امّ البنین خدای کریم



شاعر : محمد فردوسی

[ملکوت* گامی تارهایی *]

خدایا

تو را آشنا دیدم و غریبانه عاشقت شدم

تو را بخشنده پنداشتم و گنهکار شدم

تو را وفادار دیدم و هر کجا رفتم بازگشتم

تو را گرم دیدم و سردترین لحظه به سراغت آدمدم

تو مرا چه دیدی که وفادار ماندی

[ملکوت* گامی تارهایی *]

ای به ازل بوده و نابوده ما
وی به ابد زنده و فرسوده ما

دور جنیبت کش فرمان تست
سفت فلک غاشیه گردان تست

حلقه زن خانه به دوش توایم
چون در تو حلقه به گوش توایم

داغ تو داریم و سگ داغدار
می‌نپذیرند شهان در شکار

هم تو پذیری که زباغ توایم
قمری طوق و سگ داغ توایم

بی‌طمعیم از همه سازنده‌ای
جز تو نداریم نوازنده‌ای

از پی تست اینهمه امید و بیم
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم

چاره ما ساز که بی داوریم
گر تو برانی به که روی آوریم

این چه زبان وین چه زبان را نیست
گفته و ناگفته پشیمانیست

دل ز کجا وین پر و بال از کجا
من که و تعظیم جلال از کجا

جان به چه دل راه درین بحر کرد
دل به چه گستاخی ازین چشمه خورد

در صفتت گنگ فرو مانده‌ایم
من عرف الله فرو خوانده‌ایم

چون خجلیم از سخن خام خویش
هم تو بیامرز به انعام خویش

پیش تو گر بی سر و پای آمدیم
هم به امید تو خدای آمدیم

یارشو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره بیچاره‌گان

قافله شد واپسی ما ببین
ای کس ما بیکسی ما ببین

بر که پناهیم توئی بی‌نظیر
در که گریزیم توئی دستگیر

جز در تو قبله نخواهیم ساخت
گر ننوازی تو که خواهد نواخت

دست چنین پیش که دارد که ما
زاری ازین بیش که دارد که ما

درگذر از جرم که خواننده‌ایم
چاره ما کن که پناهنده‌ایم

ای شرف نام نظامی به تو
خواجگی اوست غلامی به تو

نزل تحیت به زبانش رسان
معرفت خویش به جانش رسان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[ملکوت* گامی تارهایی *]