چگونه از شنیدن غیبت دوری کنم

[ملکوت* گامی تارهایی *]

خیلی وقته دچار عذاب وجدانم یه خصلت خیلی بد تو وجودمه خیلی دوس دارم ریشه اونو بخشکونم ولی اونقد شهامت ندارم خود من اهل غیبت کردن نیستم ولی بین دونفر گیر افتادم مدام توی گوشم ویز ویز میکنن ومن فقط سکوت میکنم یه سکوت لعنتی کل وجودمو میگیره دست خودم نیست ولی زبونم انگار قفل میشه وقتی باهام صحبت میگنن فقط نگاشون میکنم ولی به خدا اصلا حواسم بهشون نیست بعضی وقتا متوجه میشم که یک ساعته دارم نگاشون میکنم ولی هنوز اونا دارن بدی میگن شاید باورتون نشه ولی این شده برای من یه عذاب وقتی تنها میشم دچار فشار روحی میشم حس میکنم به خداخیانت کردم دلم میخواد بگم بسه تمومش کنید خسه شدم ولی فقط یه بغض لعنتیه که گلومو فشار میده وبازم سکوت خیلی بد بختم که این مشکل رو نمی تونم حل کنم شاید بگید مگه مجبوری بری پیش اونا ....
خلی کم به دیدنشون میرم اخه اقوام نزدیکن نمی تونم نبینمشون خیلی دور به دیدنشون میرم ولی باورتون نمیشه تا میرم شروع میشه عمدا تو جمع میشینم تا کسی چیزی نگه ولی به خدا بهم پیامک میزنن گوشه گیر شدم میترسم از خونه برم بیرون چیکار کتنم کمکم کنید خیلی خسته هستم دلم میخواد جیغ بزنم ولی زبونم باز نمیشه یه سکوت لعنتی مغزمو اجاره کرده یه راه حلی بهم یاد بدید ممنون دلم میخواد وقتی نماز میخونم حس خیانت به خدا نداشته باشم کمکم کنید که چطور بتونم از اونا دوریکنم وشنونده نباشم التماس دعا

[║✿║خادم زهرا║✿║]

سلام

خوشا به سعادتتون چه دغدغه ی خوبی دارید برای ما هم دعا کنید .

خداییش درک میکنم حس خیلی بدیه این که همش سعی کنی از گناه دوری کنی و گناه مثل مِه شمال که خیلی هم غلیظه اطرافتو بگیره و نذاره خوب ببینی و ... خیلی خیلی بده ، من اکثرا تو عروسی ها دچار این حالت میشم هی میخوام نشنوم مگه میشه !! خیلی سخته خیــــلــــــی .. این صدای موسیقی و گوشهای من ! مسلما میشنوه تنها چاره ام این شده که دیگه نرم عروسی !

مشکل سختیه ، امیدوارم اساتید بیان رو راهنمایی کنن

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

سلام و عرض ادب

با تشکر از سرکار خانم anam گرامی و سئوال بسیار خوبشان

تا آمدن اساتید محترم و بهره بردن از نظرات شریفشان، به نظر میرسد حلّ این معضل مورد نظر ( خود من اهل غیبت کردن نیستم ولی بین دونفر گیر افتادم مدام توی گوشم ویز ویز میکنن ومن فقط سکوت میکنم یه سکوت لعنتی کل وجودمو میگیره دست خودم نیست ولی زبونم انگار قفل میشه وقتی باهام صحبت میگنن فقط نگاشون میکنم ولی به خدا اصلا حواسم بهشون نیست بعضی وقتا متوجه میشم که یک ساعته دارم نگاشون میکنم ولی هنوز اونا دارن بدی میگن شاید باورتون نشه ولی این شده برای من یه عذاب وقتی تنها میشم دچار فشار روحی میشم حس میکنم به خداخیانت کردم دلم میخواد بگم بسه تمومش کنید خسه شدم ولی فقط یه بغض لعنتیه که گلومو فشار میده وبازم سکوت خیلی بد بختم که این مشکل رو نمی تونم حل کنم)نیاز به دو نوع توجه دارد.:
الف) آگاهی کامل از دستور شرع مطهر برای موارد چنینی (وظیفه شنونده غیبت)

ب)راهکار عملی و نحوه استفاده دستورات شرع

اما بخش اول (الف):در مسأله غيبت چهار تكليف وجود دارد :
1 ـ آگاهی از حرمت غيبت
2 ـ آگاهی از حرمت گوش كردن به آن(که خوشبختانه این دو مورد را شما دارا هستید)
3 ـ نهی از منكر
4 ـ دفاع از حيثيت برادر مؤمن و حفظ آبروی او .

يعنی در مورد غيبت علاوه بر لزوم نهی از منكر و جلوگيری از وقوع جرم (به طور مطلق) ردّ غيبت و دفاع از آبروی برادر دينی واجب است
به عبارت ديگر ، هر چند گوش نكردن غيبت و بی اعتنايی به سخنان غيبت كننده به عنوان يكی از مصاديق نهی از منكر واجب است اما اين مقدار كافی نيست بلكه بر هر فرد لازم است كه از برادران دينی خود دفاع كند و در حفظ آبروی آنها بكوشد .

.....

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

يعنی بر هر مسلمانی لازم است انتقادها و عيبهايی را كه به برادر دينی اش وارد می شود با توجيه صحيح و خداپسندانه دفع كند و زمينه رشد شايعه پراكنيها و اشاعه فحشاء را از بين ببرد تا ديگر كسی جرأت نكند بدون حساب و كتاب در باره مؤمنان به شايعه سازی بپردازد و حيثيت آنها را در معرض تهمت و افترا و غيبت قرار دهد .

زیرا خداوند عزيز و مهربان عزّت و عظمت و سربلندی مؤمنان را می خواهد و عواملی كه اين ارزش ها را تهديد می كند دشمن می دارد و بدين جهت دستور داده است كه مسلمانان با ايمان در برابر اين گونه عوامل مخرّب بی تفاوت نباشند و با شكستن سكوت به هيچ كس اجازه ندهند كه با شـايعه سازی و اشاعه فحشاء و غيبت ، محيط زيست اجتماعی را آلوده و حيثيت مؤمنان را لكه دار كند و با شـايعات بی اساس ، حسّ اعتماد عمومی را متزلزل سازد.

بعضی گمان كرده اند كه ردّ غيبت همان نهی از منكر است كه همه ملزمند در تمام موارد گناه از وقوع جرم و تكرار گناه جلوگيری كنند ، ولی چنانكه گفته شد مسأله ردّ غيبت از مقوله ديگری است و تنها جلوگيری و نهی از غيبت كافی نيست بلكه بايد كاری كرد تا آب رفته به جوی باز گردد و از شخص غيبت شده اعاده حيثيت شود .چگونه ؟؟؟!!

....

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

مرحوم شيخ انصاری می فرمايد :


ظاهر اين است كه ردّ غيبت غير از نهی از غيبت است بلكه مقصود از ردّ غيبت اين است كه از غيبت شـونده دفاع كند و او را ياری نمايد ، بدين معنی كه :
1-اگر غيبت مربوط به امور دنيوی باشـد ، بايد با گفتن اينكه اين ها عيب نيست بلكه عيب آن چيزی است كه خدای متعال از آن نهی فرموده و از جمله گناهانی كه خدا نهی فرموده اين است كه:

برادرت را به چيزی كه خداوند آن را عيب ندانسته ياد كنی [ به او گوشزد نمايی كه غيبت كردن تو عيب است ]


2-اگر آن عيب دينی باشد [ مثل اينكه بگويد فلان شخص فلان گناه را انجام داده است ] بايد به گونه ای آن را توجيه كند كه از عنوان گناه خارج شود . [ مثلا اگر به نامحرمی نگاه كرد بگويد شايد خيال می كرده يكی از محارم او است يا اگر ترك نماز كرده بگويد شـايد فراموش كرده يا در جای ديگر و وقت ديگر نمازش را بجای آورده است و امثال آن از محملهای درست . ]

به اين جهت شيخ انصاری در دنباله بحث می فرمايد :
3- پس اگر قابل توجيه نباشد بايد به طريق ديگری او : [ غيبت شونده ] را ياری كند [ مثلا بگويد مؤمن كه معصوم نيست ، گاهی مرتكب خطا می شود . ] و شايسته است انسان برای او طلب مغفرت نمايد نه اينكه او را سرزنش و رسوا كند . چه بسا گناه توبيخ و سرزنش تو از گناه آن مؤمن نزد خدا بيشـتر باشـد . به هر حال ، انسان تا می تواند بايد غيبت برادر دينی را رد كرده و از وی دفاع نمايد .


دوست عزیز و گرامی که دغدغه ات دینداری می باشد،خوشا بحالت و بنظر می رسد اگر سفارشات بزرگان را بعلاوه اکسیر محبت و صمیمیت بنمایید ،قدرت شکستن سکوت بدست می اید.

موفق باشید و التماس دعا

[قیام]

خیلی وقته دچار عذاب وجدانم یه خصلت خیلی بد تو وجودمه خیلی دوس دارم ریشه اونو بخشکونم ولی اونقد شهامت ندارم خود من اهل غیبت کردن نیستم ولی بین دونفر گیر افتادم مدام توی گوشم ویز ویز میکنن ومن فقط سکوت میکنم یه سکوت لعنتی کل وجودمو میگیره دست خودم نیست ولی زبونم انگار قفل میشه وقتی باهام صحبت میگنن فقط نگاشون میکنم ولی به خدا اصلا حواسم بهشون نیست بعضی وقتا متوجه میشم که یک ساعته دارم نگاشون میکنم ولی هنوز اونا دارن بدی میگن شاید باورتون نشه ولی این شده برای من یه عذاب وقتی تنها میشم دچار فشار روحی میشم حس میکنم به خداخیانت کردم دلم میخواد بگم بسه تمومش کنید خسه شدم ولی فقط یه بغض لعنتیه که گلومو فشار میده وبازم سکوت خیلی بد بختم که این مشکل رو نمی تونم حل کنم شاید بگید مگه مجبوری بری پیش اونا ....
خلی کم به دیدنشون میرم اخه اقوام نزدیکن نمی تونم نبینمشون خیلی دور به دیدنشون میرم ولی باورتون نمیشه تا میرم شروع میشه عمدا تو جمع میشینم تا کسی چیزی نگه ولی به خدا بهم پیامک میزنن گوشه گیر شدم میترسم از خونه برم بیرون چیکار کتنم کمکم کنید خیلی خسته هستم دلم میخواد جیغ بزنم ولی زبونم باز نمیشه یه سکوت لعنتی مغزمو اجاره کرده یه راه حلی بهم یاد بدید ممنون دلم میخواد وقتی نماز میخونم حس خیانت به خدا نداشته باشم کمکم کنید که چطور بتونم از اونا دوریکنم وشنونده نباشم التماس دعا

سلام علیکم.

ببینید قطعا انسان بخواد جلوی یه چیزی که خیلی رایجه بایسته شجاعت و جراعت و تحمل میخواد.... غیبت هم یکی از اون موارد هست.
یکی از مسائلی که آدم زبونش قفل میشه تو اینگونه موارد اینه که سطح معرفتی انسان هنوز به اون حد نرسیده که رضایت خدا رو ترجیح بده به خجالت و رودربایستی و ناراحت نکردن خلق! حالا که امثال بنده جراعت مخالفت صریح رو نداریم که مثلا بگیم: آقا غیبت نکن!! چکار کنیم؟
یکی از کارهایی که خود من زیاد استفاده میکنم منحرف کردن بحثه! البته تو هم سن و سال ها ی خودم قطعا با جدیت بیشتری صحبت میکنم ولی خب یه موقعی طرف سن و وسالش زیاده و داره غیبت میکنه ، خب نمیتونم بهش بگم غیبت نکن ، انیجا بحث رو منحرف میکنم!. مثلا طرف شروع میکنه به غیبت یک دفعه میگم آقا فلان خبر و خوندی؟ و... قطعا یه چیزی بگیم که زیاد پرت نباشه و با موقعیت اون شخص جور در بیاد.
این راه کار قدم جدی است برای برداشتن قدم های بعدی.
موفق باشید.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

اگر موقعیتى پیش آید که شنونده غیبت به هیچ شکلى بر رد آن قدرت نداشته باشد، باید راه هاى دیگرى را پیش بگیرد؛

1-مانند آن که بکوشد مسیر سخن را منحرف یا به گونه اى حرف را عوض کند.
2-اگر باز هم نتوانست جلو این گناه را بگیرد، مجلس غیبت را ترک کند؛
3-اما اگر این هم ممکن نبود، مانند آن که در جایى زندانى بود و نمى‏توانست غیبت را رد کند یا از مجلس برخیزد، باید در دل، ناخشنود، و از این کار ناراضى باشد؛ چرا که اگر کسى از غیبت دیگرى راضى باشد و از این که عیوب او بازگو شده خرسند شود، بدون آن که خود در غیبت نقشى داشته باشد، گناه کار است.

[محمدی]

بسم الله الرحمان الرحیم


اولا خوشا به سعادتتان که توانستید مشکل رو درک نمایید که خود این ایجاد امید میکنه برای رهایی از این مشکل.

به قول شاعر:

آنکس كه نداند و بداند که نداند /// لنگان خرک خویش به منزل برساند

اولین جوابی که در مورد مشکل مطرح شده میتونیم بگیم اینه که معرفتمون کمه!

یک سوال!

اگه به شما بگند جلوتون یک ظرف سمّ قرار میدیم که اگه بخوری کاملا فلج میشی، از اون ظرف میخورید؟!

یقینا نمیخورید، حتی اگه مجبور بشیم حاضریم بمریم ولی اون سمّ رو نخوریم که تا آخر عمر کاملا فلج نشیم!


چرا؟ چون به سختی های فلج شدن خوب معرفت داریم!


در مورد گناهان هم همینطوره، اگه واقعا به بدی غیبت معرفت داشتیم حاضر بودیم برای فرار از اون حتی زندگیمون رو هم بدیم!

غیبت کننده و غیبت شونده در یک حکم هستند!

چنانکه در احادیث اومده: سَامِعُ الْغِيبَةِ شَرِيكُ الْمُغْتَاب‏(غررالحکم ش 4446)

و در باب غیبت بسنده میکنم به همین روایت:

قال رسول الله صلی الله علیه و آله : كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلَالٍ وَ هُوَ يَأْكُلُ لُحُومَ النَّاسِ بِالْغِيبَةِ اجْتَنِبِ الْغِيبَةَ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّار؛ دروغ می‏گويد كسى كه می‏گويد: من حلال‏ زاده ‏ام و غيبت مردم می‏كند و گوشت بدن مردم می‏خورد.دورى كنيد از غيبت كردن مردم كه غيبت نان خورش سگان جهنّم است(مستدرك الوسائل ج‏9 ص 121)


( اما راه حل )
اولا معرفتمون رو بالا ببریم تا به بدی معصیت آگاه شویم.
بعد جلوی غیبت دیگران رو بگیریم و از غیبت شونده دفاع کنیم
اگه زورمون نمیرسه، واقعا از حضور در این جلسات پرهیز کنیم!

بزار دیگران مسخرمون کنند، این بهتر از اینه که سگان جهنم از دهان ما تغذیه بشند!


امیدوارم موفق باشید.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

ازهمه شما که راهنماییم کردید واقعا ممنون ومتشکرم من توی نوشته شما به یک چیز رسیدم اینکه شما راست میگید واقعا اگه همون جور که میگیم خدا رو دوست داریم قلبا باشه از حرمت خدا دفاع میکنیم برای خودم متاسفم که دوست داشتن خدا تا به حال برام زبانی بوده و عملی نشده بود واقعا نمی فهمم ترس از چی بوده که منو به سکوت وادار می کرده درسته معرفت نداشتم الان میفهمم که واقعا یه عمر به اشتباه رفتم از این به بعد این سوال رو از خودم میکنم خدای من مهمتره یا کسی که داره غیبت میکنه

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ازهمه شما که راهنماییم کردید واقعا ممنون ومتشکرم من توی نوشته شما به یک چیز رسیدم اینکه شما راست میگید واقعا اگه همون جور که میگیم خدا رو دوست داریم قلبا باشه از حرمت خدا دفاع میکنیم برای خودم متاسفم که دوست داشتن خدا تا به حال برام زبانی بوده و عملی نشده بود واقعا نمی فهمم ترس از چی بوده که منو به سکوت وادار می کرده درسته معرفت نداشتم الان میفهمم که واقعا یه عمر به اشتباه رفتم از این به بعد این سوال رو از خودم میکنم خدای من مهمتره یا کسی که داره غیبت میکنه

سلام anam گرامی،

به به از این تماشا و این بصیرت و نتیجه گیری هوشمندانه سرکار

بسیار خوشحال شدم از نوشته شما ،

اگر بگویم که خواندن نوشته صادقانه شما عیدی ارزشمندی بود که در این روز باارزش(سالروز تاجداری امامت و ولایت صاحب آیه های انتظار مولانا حضرت حجةبن الحسن علیه السلام) به من عنایت شد غلو نکردم .

این روز نورانی بر شما مبارک
موفق باشید