این نمونهها تنها بخش كوچكی از سلسله آموزههای دینی در دعوت به گسترش آگاهیها و توجه عالمانه و معرفتشناسانه به دین است. در حقیقت، اسلام به عنوان دین خاتم، نقطه عطف دین و دینداری را رقم زده است و آن را وارد مرحله جدیدی از تمدن بشری كرده است كه در آن حجتِ مبنا، دانش، تحقیق و استدلال است. از این قرار، این دانش بشری، در میان آموزههای دینی از پشتوانه نظری مستحكمی برخوردار است.
به علاوه میتوان مصادیقی از مطالعات تطبیقی را نیز در میان آموزههای دین اسلام ردیابی كرد، چنان كه در آیه 64 از سوره مباركه آل عمران میفرماید: « قُلْ یا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَهٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَكُمْ...»؛ بگو ای اهل كتاب بیایید به سوی سخنی كه میان ما و شما یكسان است...، و در واقع تلاشی در راه معرفی مهمترین نقاط مشترك بین ادیان الهی است، در كتاب روایی تحف العقول نوشته ابن شعبه طرفی نیز احادیثی نقل شده است كه از طرف خداوند متعال به حضرت موسی و حضرت عیسی ـ علیهم السّلام ـ وحی شده است.
كه البته غیر از كتب آسمانی آنها است. و پیش از آن نیز در قرآن كریم، میتوان به آیاتی اشاره كرد كه خداوند از زبان پیامبران پیشین، حقایقی را اعلام میكند. هر چند آیات و روایانی نیز یافت میشوند كه با رویكردی نقادانه به آموزههای سایر ادیان توجه كردهاند، آیاتی همانند 64 مائده، 30 توبه، 31 توبه و... كه یا در اهل كتاب درباره قدرت الهی و نیز فرزند داشتن خدا را باطل اعلام میكند.
آیات و روایات تحریف كتب آسمانی پیشین نیز بخشی از این رویكرد نقادانه است.