« شیوه های مبارزه با فتنه گران »

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

« شیوه های مبارزه با فتنه گران »

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

شیوه های مبارزه با فتنه گران


بی شک نفاق و فتنه گری همانند غده سرطانی است که می بایست از پیکره جامعه اسلامی قطع و ریشه کن گردد . اگر مبارزه اصولی و جدی با آن صورت نگیرد ، ضربات جبران ناپذیری در انتظار امت اسلامی خواهد بود که اساس اسلام را به تهدید می کشاند ، از این رو می بایست با این طوفان فضیلت کش و گردباد ارزش ستیز مقابله نمود .

آنچه در این بخش به بیان آن می پردازیم ، شیوه های مبارزه با نفاق و فتنه گری در نگاه قرآن و نهج البلاغه است . این شیوه ها گوناگون و مختلف است ، برخی مربوط به مردم است و برخی مخصوص حکومت و نظام اسلامی است و برخی دیگر بین نظام اسلامی و مردم مشترک است .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

این شیوه ها عبارتند از :


۱)تذکرات روشنگرانه


از آنجا که ممکن است عده ای بخاطر تبلیغات سوء دشمنان ، اغفال شده و یا بر اثر فریب منحرفین و عدم آگاهی در وادی نفاق و فتنه گری قدم گذاشته باشند و احیاناً تذکرات روشنگرانه موجب بیداری آنها شود و غبار غفلت را از وجودشان پاک نماید وظیفه اولیه هر انسان آگاه و مؤمن آن است که حتی الامکان از دادن آگاهی و تذکرات بیدار کننده به کسانی که در دام فتنه گران افتاده اند ، کوتاهی ننماید.چه بسا این تذکرات ، آنان را از سر مستی غفلت ، هشیار کرده و از راهی که رفته اند باز گرداند .

امام علی ع بعضاً از این روش استفاده می کرده است ، چنانچه در آستانه جنگ جمل به آن حضرت گزارش رسید که ‹‹ ابوموسی اشعری ›› فرماندار کوفه ، مردم را برای پیوستن به امام ع باز می دارد .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

آن حضرت این نامه را به او نوشت :


‹‹ مِن عَبداللهِ عَلی امیرالمؤمنینَ اِلی عَبدالله بِن قَیس . اَمّا بَعدُ فَقَد بَلَغَنی عَنک قَولٌ هُوَ لَکَ و عَلَیکَ فَاِذا قَدِم رَسوُلی عَلَیک فَارفَع ذَیلک وَاشدُد مئزَرَکَ وَ اخرُجَ مِنَ حُجرِکَ وَ اندُبَ مِن مَعَکَ … ›› [۱] یعنی ؛ از بنده خدا علی امیر مؤمنان به عبدالله بن قیس (ابوموسی اشعری) ، پس از ستایش پروردگار ، سخنی از تو به من گزارش شده که هم به سود و هم به زیان تو است ، چون فرستاده من پیش تو آید دامن همت به کمر زن ، کمرت را برای جنگ محکم ببند و از سوراخ خود بیرون آی و مردم را برای جنگ بسیج کن .

اگر حق را در من دیدی بپذیر و اگر دو دل ماندی کناره گیر . به خدا سوگند هر جا که باشی تو را بیاورند و به حال خویش رها نکنند تا گوشت و استخوان و تر و خشک در هم ریزد و در کنار زدنت از حکومت شتاب کنند ، چنانچه از پیش روی خود همان گونه بترسی که از پشت سرت هراسناکی حوادث جاری کشور آن چنان آسان نیست که تو فکری می کنی بلکه بسیار حادثه بسیار بزرگی است که باید بر مرکبش سوار شد و سختی های آن را هموار کرد و پیمودن راه های سخت و کوهستانی آن را آسان نمود . پس فکرت را به کار گیر و مالک کار خویش باش .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

2)افشاگری


از شیوه های مبارزه با نفاق و جریان فتنه طلب ، افشاگری و تبیین عملکرد گذشته و حال آنان است . در این شیوه که توسط آ گاهان جامعه اجرا می شود می بایست به افشای چهره های نفاق و فتنه گر دست زد تا مردم بهتر به ماهیت آنان پی ببرند و در نتیجه در برابر خطرات این گروه هشیاری خود را حفظ نمایند و از افتادن در دامشان مصون بمانند .

امام علی ع بارها در مقابل فتنه گران می ایستاد و به افشای چهره زشت آنان می پرداخت .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

اشاره به دو نمونه آن ، خالی از فایده نیست :

الف : برج بن مسهر طایی که از شعرای مشهور خوارج بود با صدای بلند گفت : ‹‹ لا حکم الالله ›› .
امام ع در جواب او فرمود :

‹‹ اُسکُت قَبَحَکَ اللهُ یا اَثرَمُ فَوَاللهِ لَقَد ظَهَرَ الحُّق فَکُنتَ فیه ضَئیلاً شَخصُکَ خَفیاَ صَوتُکَ حتی اِذا نَعَرَ الباطِلَ نَجَمتَ نُجُومَ قَرنَ الماعِزِ ›› [۲]

یعنی ؛ خاموش باش ! خدا رویت را زشت گرداند ای دندان پیشین افتاده . به خدا سوگند آنگاه که حق آشکار شد تو ناتوان بودی و آواز تو آهسته بود (شهرتی نداشتی یا فاقد شخصیت اجتماعی بودی ) و آن هنگام که باطل بانگ بر آورد چونان شاخ بُز سر بر آوردی .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ب : امام ع در سال ۳۸ هجری در مسجد کوفه مشغول سخنرانی بود . ‹‹ اشعث بن قیس ›› که یکی از منافقان و فتنه گران بود به مطالب آن حضرت اعتراض کرد و گفت : این سخن به زیان تو است نه به سود تو .

آن حضرت نگاه خود را به او دوخت و فرمود :


‹‹ و ما یدریکَ ما عَلَیِ ممّا لی عَلیکَ لَعنَةُ اللهِ و لعنةَ اللّا عنینَ حائِکُ ابنُ حائکٍ مُنافِقٌ بنِ کافر و اللهِ لَقَد اَسَرکَ اللکفرُ مرةً و الاسِلامُ اُخری فَما فداکَ مِن واحِدَةٍ … ›› [۳]

یعنی ؛ چه کسی تو را آگاهاند که چه چیزی به سود یا زیان من است ؟ لعنت خدا و لعنت نفرین کنندگان بر تو باد ، ای متکبر متکبر زاده ، منافق پسر کافر ! سوگند به خدا تو یک بار در زمان کفر و بار دیگر در حکومت اسلام ، اسیر شدی و مال و خویشاوندی تو هر دو بار نتوانست به فریادت برسد . آن کسی که خویشان خود را به دم شمشیر سپارد و مرگ و نابودی را بسوی آنان کشاند ، سزاوار است که بستگان او بر وی خشم گیرند و بیگانگان به او اطمینان نداشته باشند .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

3)ترک رابطه


از شیوه های مبارزه با منافقان و فتنه گران ، ترک رابطه با آنان است . اگر اهل ایمان رابطه خود را با اهل نفاق قطع کنند و با بی اعتنایی با آنان روبرو شوند ، بی گمان این کار آنها را به گوشه انزوا کشانده و از نفوذشان در دیگران جلوگیری خواهد کرد و در نتیجه آنان را در نیل به اهدافشان ناکام خواهد گذاشت .


شایان ذکر است ، این ترک رابطه و عدم مجالست باید به گونه ای باشد که متوجه شوند بخاطر نفاقشان چنین برخوردی با آنان شده است ، در این صورت که دیگران از کار آنان عبرت گرفته و احیاناً موجب بیداری فطرت خفته فتنه گران شود .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قرآن نیز از راههای مبارزه با جریان نفاق و فتنه ، ترک مجالست با آنان دانسته و می فرماید :


‹‹ وَقَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آیَاتِ اللّهِ یُکَفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُواْ فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ إِنَّکُمْ إِذاً مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعاً ›› [۴]

یعنی ؛ آیا در کتاب الهی این حکم بر شما منافقان فرستاده شده که چون آیات خدا را شنیدید ، بدان کافر شده ، استهزاء کنید . پس (شما مؤمنان ) با این گروه منافق مجالست نکنید (تا از سخن استهزاء قرآن ) در حدیثی دیگر داخل شوند ، که شما هم به حقیقت مانند آنان خواهید بود و خداوند منافقان را با کافران یک جا در جهنم ، جمع خواهد کرد .


سیره معصومین نیز ، نسبت به اهل نفاق و جریان فتنه در برخی موارد ، ترک معاشرت بوده است ، چنانچه رسول خدا ص پس از باز گشت از تبوک ، فرمان داد تا با منافقان تارک جبهه و جهاد ، معاشرت نکند . ‹‹ این فرمان را اینجا مطالعه فرمایید »

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

۴-ملامت و سرزنش :

از دیگر شیوه های مبارزه با نفاق و فتنه گری ملامت و سرزنش است . زمانی که بذر نفاق در جان کسی پاشیده شد و ازآب لجاجت ریشه دواند بی شک شجره عناد خواهد رویید و میوه تلخ فتنه به ارمغان خواهد آورد. در این صورت بر مومن راستین است که تنفر و انزجار خویش را با ملامت و سرزنش منافق فتنه گر ،اعلام نماید.



چنانکه امام علی (ع) به این شیوه عمل می کردکه برای نمونه به دو مورد آن اشاره میشود .




الف – مشاجره ای بین امام علی (ع) و عثمان درگرفت ،پسر اخنس که یکی از فتنه گران بود به عثمان گفت :«من او را کفایت می کنم » آن حضرت خطاب به مغیره فرمود :




«یابنَ اللعین الابترَ و الشجره التی لا اصل لها و لا فرعَ انتَ تکفنی ؟ فَهَو الله ُ ما اَعزالله منانتَ ناصِرُهُ و لاقام من انتَ مُنهِضَهُ اُخرَجَ عنا ابعَدَاللهُ نَواک ثُمَّ ابلُغ جَهدَکَ فلا ابقی الله ُ علیکَ ان اَبقَیتَ»


ای فرزند لعنت شده دم بریده و درخت بی شاخ و برگ و ریشه . تومرا کفایت می کنی ؟ به خدا سوگند کسی را که تویاور باشی ،خدایش نیرومند نگرداند و آن کسی راکه تودست گیری ، به جای نمی ماند . از نزدما بیرون رو ،خدا خیر را از تو دور سازد . پس هرچه خواهی تلاش کن ،خداوندتو را باقی نگذارد . اگر از آن چه می توان انجام ندهی.