در مورد بيان دوم نوشته است:
«حضرت امير _عليه السلام_ با اين بيان توحيدي، باعث روشني چشم جدّش ابراهيم خليل_عليه السلام_ شده است و اگر نضربن كنانه [يكي از اجداد اميرالمؤمنين_عليه السلام_ و پيامبر اسلام_صلّي‌الله عليه‌وآله‌وسلّم_ ] اين كلام را مي‌شنيد، بدان مباهات كرده شعري را مي‌گفت كه مفهوم آن چنين است: اي علي! تو باعث بزرگي اجدادت شدي و اگر اين سخن را ارسطو مي‌شنيد [او كه منكر علم الهي به جزئيات است] قلبش فروتن مي‌شد و موي بر بدنش راست مي‌گشت و از عظمت و بزرگي و مهابت اين كلام، انديشه‌اش مضطرب مي‌شد.»
سپس مي‌افزايد:
«من كلامي شبيه اين نديده‌ام مگر كلام خالق سبحان كه اين سخن چشمه‌اي جوشيده از آن اصل و نهري از آن دريا و شعله‌اي از آن آتش است؛ و گويا اين كلام، شرح آيه «و عنده مفاتيح الغيب لا يعلمها إلّا هو و يعلم ما في البرّ و البحر ...» است.»
نقل قول
