خود باوری زن ـ توجه به خویشتن
« وَ مِنْ آیَاتِهِ أنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أنفُسِکُمْ أزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَ جَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّهً وَ رَحْمَهً »[1]
موجودی از نوع بشر، لبریز از احساس و لطافت، موجودی که خداوند باری تعالی با حکمت و علم خـود او را بـرای پـرورش انسـانی دیـگر انتخاب کرد و می توان زن را لایق هم نوعی آفرینش انسان نمود.
وقتی صحبت از احساس لطافت و عاطفه است، نگاه هم می شود شور و عاطفه، دست، پا، اندام، سر، گوش، هوش هم می شود لطافت و عاطفه و اگر همه این نیروها در خانواده به کار بسته شود دیگر هرگز زندانی ساخته نخواهد شد. طناب داری آویخته نخواهد شد. آنچه به نظر می رسد در راه نظم بنیان خانواده به کار بگیریم درک عمیقی است که باید توسط اساتید، مبلغان، از شخصیت زن به او داده شود و او خود را باور کند، خودباوری در میدان وسیعی به نام آزادی، آزاد آزاد اصلاً مفهوم آزادی را تغییر داد.
آزادی یعنی حیات، آزادی یعنی در آرامش بودن، کشتی زندگی ات را به ساحل خوشبختی برسانی. آزادی در دین ما در مفهوم « لتسکنوا الیها » بشود. و در حیات پر از نور اهل بیت (علیهم السلام) به این ویژگی ارزش مند به عنوان مثال در نقش خانم حضرت زینب (سلام الله علیها) می رسم باور این یک زن می تواند تاریخی را تغییر و انقلابی برپا کند.