نهی خداوند از نزدیك شدن حضرت آدم به درخت ممنوعه، نهی تنزیهی و ارشادی بوده است; در سوره طه میفرماید: پس به آدم گفتیم: (ابلیس) دشمن تو و همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون كند، كه به زحمت و رنج خواهی افتاد." مخالفت با نهی تنزیهی و ارشادی "گناه" به شمار نمیآید و با عصمت منافات ندارد و به تعبیر دیگر "ترك اولی" است كه به دلیل كمال خواهی ممكن است از یك پیامبر سر بزند; مانند حضرت آدم كه برای كسب بقا و رسیدن به مقامات عالیتر وسوسه شد و مرتكب ترك اولی گردید.(ر.ك: المیزان فی تفسیر القرآن، ذیل آیه 120 طه / تفسیر نمونه، ج 6، ص 116 ـ 120.)